Uşaqlıq Nağılları

Maga Qasımov · November 15, 2015

Axşam isə, çay içərkən, Ayı dedi:

— Nə vaxt olacağını bilmirəm, ancaq nə vaxtsa hökmən hər şey yaxşı olacaq.

— Əlbəttə! — Dovşan Ayının fikrinə dəstək verdi.

Kirpi isə düşünürdü:

«Məgər bu doğrudur ki, hər şey pis və yalnız pis olsun — axı nə vaxtsa yaxşı da olmalıdır!»

Lesli: Atam deyir ki, televizor beyin hüceyrələrini məhv edir.

Skot: Sənin atan heç nəyi başa düşmür. Biz hər gün televizora baxırıq!

Lesli: Görünür elə!

— Başqaları da səni görəcək? — Lüsi soruşdu.

— Əvvəlcə yox, — Aslan dedi — Sonra isə — Baxır gedişata.

— Axı onlar mənə inanmayacaq! — Lüsi qışqırdı.

— Bu önəmli deyil, — Aslan cavab verdi.

— Oy-oy, — Lüsi fəryad etdi. — Amma mən səni tapdığım üçün elə sevinirdim ki. Mən düşünürdüm sən burada qalmağım üçün mənə icazə verəcəksən. Düşünürdüm ki, sən nərildəyəcəksən, və bütün düşmənlər əvvəlki tək vahiməyə gələcək. İndi isə hər şey o qədər qorxuludur ki.

— Sənin bunu başa düşməyin çətin məsələdir, əziz balaca, — Aslan dedi, — heç nə, heç vaxt əvvəlki kimi olmur.

Cənab Benksin balaca özüylə dialoqu:

— Amma mən bütün pullarımı verəcəyəm! Bütün!

— Amma nəticədə sənin evinə, bağına və əllərinə dəyilməyəcək! Məgər onlarla yaşamaq mümkün deyil?!..

— Pullar mənə pulları yaratmaq üçün lazımdır, onlar — mənim istehsalat alətimdir. Mən — maliyyəçiyəm! Pulum olmadığı təqdirdə, müxtəlif müəssisələrə nə yatıracağam?..

— Bəlkə, yaxşısı ümumiyyətlə heç yerə yatırım etməməkdir? Sənin heç olmasa bir dəfə də olsun bəxtin gətirib?.. Ola bilərmi ki, sən maliyyəçi olduğunu yalnız zənn edirsən?..

— Bəs mən kiməm?..

İa-İa məyus halda yerə baxıb, dururdu və Vinni-Puh şübhəli şəkildə onun ətrafına dolandı.

— Oy, sənin quyruğunla nə olub belə? — o təəccüblü halda soruşdu.

— Ona nə olmalıydıkı? — İa-İa dedi.

— O yoxdur!

— Sən səhv eləmirsənki?

— Quyruq ya var, ya da yoxdur. Məncə, burada səhv etmək mümkün deyil.

— Əziz Peppi, bəlkə sən ilk gecəni bizdə keçirəsən? — Annika soruşdu.

— Yox, qətiyyən olmaz, — Peppi cavab verdi və doqqazın böyründəki qar təpəsinə şappıltı ilə yıxıldı. — Axı mən öz evimi səliqə-səhmana salmalıyam.

— Sən heç fikirləşmisənki, orada sənə necə soyuq olacaq, — Tommi dedi, — Axı sənin evin çoxdandırkı istiyə həsrət qalıb.

— Boş şeydir, — Peppi ucadan dedi, — ürəyin isti olub, möhkəm döyündüyü zaman, donmaq mümkün deyil.

— Kədərlənmə, — Alisa dedi. — Gec və ya tez hər şey məlum olacaq, hər şey öz yerini alıb, tək və gözəl sxemdə cəmlənəcək, bəzəkli bağlar kimi. Hər şeyin nə üçün lazım olduğu məlum olacaq, çünki hər şey düzgün olacaq.

— Hə, elə də olacaq. Ancaq bəzən bu prosesə bir az da olsa kömək eləmək lazımdır, yalnız gözləməklə iş bitmir, — Pişik cavab verdi. — Həqiqətin necə olduğunu bilmək və hiss etmək gərəkdir… Əks halda elə bir ehtimal var ki, hər şey öz yerini aldığında biz heç nəyi başa düşməyəcəyik.

— Və ya elə bir ehtimal var ki, biz nəyisə tələsik və ya vaxtından əvvəl eləyib bütün işləri korlaya bilərik, — qızcığaz əlavə etdi.

— Zınqırovu eşitdikdə, hərəkətə keçməlisən. Onun haraya çağırdığından asılı olmayaraq, ilk addımdan sonra daha asan olacaq, naxış isə aydınlaşacaq. Sən özün zınqırovu çalsan, bu axmaqlıqdır, amma daha böyük axmaqlıq sənin onun səsini eşitməməyin olacaq, — Pişik dedi və yox oldu, havada yalnız özünün boz və zolaqlı quyruğunu atıb getmişdi.

«Qoy mən o şahanə quşların yanına uçum; yəqin ki onlar bu dərəcədə çirkin quşun onlara yaxınlaşmağa cürət elədiyi üçün, məni öldürəcək, amma olsun! Ördək və toyuqların çimdiklərinə, quşçunun zərbələrinə, qışın soyuğuna və aclığına dözməkdənsə, qoy elə onlar tərəfindən öldürülüm.»

O suyun üzərinə enib, yaraşıqlı qu quşlarına doğru üzməyə başladı, onlar ördəyi görər görməz onun üzərinə yönəldilər.

— Öldürün məni! — zavallı ölüm gözləntisində başını aşağı saldı, ancaq ayna kimi pak suda o nəyi gördü? Öz təsvirini, lakin o eybəcər tünd-boz rəngli quş deyildi, o — qu quşu idi!

Ördək yuvasında dünyaya gəlmək bədbəxtlik deyil, əgər qu quşunun yumurtasından çıxmısansa!

Edited November 15, 2015 by Maga Qasımov

NOIR · June 5, 2016

Lampacığın оtaqda yeri hamınınkından yaхşı idi. Оnu hündür güzgünün qabağına qоymuşdular. Bu, tamamilə ürəyindən idi. Lampaçığın ən sevimli məşğələsi səhərdən aхşamacan güzgüdə özünə baхmaq idi. Tez-tez qızıl-хurmayı saçlarını qarışdırıb yenidən səliqəyə, salırdı. Aхı, оnun əlindən başqa heç nə gəlmirdi. Bir də ki, üç gündən sоnra Işıqfоrun qırmızı gözü оnlara qоnaq gəlməli idi. Gərək saçlarını elə səliqəli düzəldəydi ki, hamıdan çох gözə dəyəydi. Aхı о Lampacığın nişanlısı оla bilərdi. Dünyada оna tay ikinci bir nişanlı tapmaq heç sizin ağlınıza da gəlməsin. Stоlüstü lampa bütün diqqətini tоplayıb saçlarını qaydaya saldı. Bu işlə düz altı| saat iyirmi səkkiz dəqiqə, оtuz iki saniyə məşğul оldu. Sоnra güzgünün qabağında fırlanıb özünə yaхşı-yaхşı baхdı. Üç dəfə sağdan, üç dəfə sоldan, altı dəfə arхadan və iyirmi iki dəfə, qabaqdan baхıb üzünü mənə tutdu.

— Хalacan, sən bilən necə görunürəm, hə? Deyəsən pis deyiləm aхı!

Mən dоdaqlarımı çeynədim. Оnu acılamaq istədim, amma fikirləşdim ki, belə əziz gündə хətrinə dəymək məsləhət deyil. Azacıq kinayə ilə dedim:

— Məncə yuхarıdakı telinin biri lap azca sağ tərəfə əyilib.

Amma оnu hər adam görə bilməz. Yalnız lampagözlülər seçə bilərlər.

Lampacığın qanı bərk qaraldı. heç buna dözmək оlardı?!

Gör о özünə qarşı nə qədər diqqətsiz оlub ki, telinin biri azça əyilib! Birdən qоnaqlardan kimsə bunu sezsə nə оlar?! Yох, yох, Lampacığın ürəyi о saat partlayardı.

О, saçlarını qarışdırdı. Öz sevimli peşəsinə yenidən başladı....

Zahid Xəlil, "Lampacıq"dan bir hissə