Total Consulting

Bu Total Consulting tərəfindən hazırlanan hüquqi rəydir və bu Bizim hüquqşünaslar rəydə yazılanların hamısını həyata keçirir.

Məlumdur ki, ölkəmizdə 21 fevral 2015-ci il tarixində baş verən 1-ci devalvasiyaya qədər vətəndaşlar, xüsusilə ölkə xaricindən mal alan sahibkarlar, ABŞ dolları ilə kredit götürməyə üstünlük verirdilər. 
Lakin 1-ci və 2-ci kəskin devalvasiyadan sonra ABŞ dolları ilə kredit götürən şəxslərin öhdəliklərinin miqdarı 2-3 qat artdı. Kiçik və orta sahibkarların bəziləri müflis oldu, bəziləri isə əldə etməyə ümid etdiyi qazanclarının əhəmiyyətli hissəsindən məhrum oldular. 
Qeyd edilən problem 1-ci devalvasiyadan indiyə qədər vətəndaşları narahat edir: “Bir müddət ABŞ dolları ilə kredit götürən şəxslər ümid edirdilər ki, onlar öz borclarını kredit götürdükləri vaxtda olan məzənnə ilə ödəyəcəklər. Hətta bununla bağlı 2015-ci il may ayında Konstitusiya məhkəməsində müzakirələr də aparılmış və qərar qəbul edilmişdi. Konstitusiya məhkəməsinin Azərbaycan Respublikası Mülki Məcəlləsinin 439.1, 439.2 və 439.7-ci maddələrinin Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyasına uyğunluğunun yoxlanılması və həmin maddələrin bəzi müddəalarının şərh edilməsinə dair Qərarında gəlinən nəticənin mahiyyətinə görə, xarici valyutada kredit götürən şəxslər ödəniş etdikləri gün üzrə olan məzənnə ilə ödəniş etməlidirlər. Təbii ki, bu Qərar insanlarda ümidsizlik yaratmışdır. Lakin vətəndaşlarımıza bildirmək istərdim ki, bu Qərarın qəbul edilməsi, Sizə hüquqlarınızı müdafiə etməyə və düşdüyünüz vəziyyətdən çıxmağa heç bir halda mane olmur. Çünki Konstitusiya Məhkəməsinin Qərarı, sadəcə xarici valyutada kredit öhdəliyi olan şəxslərə, ödənişi hansı məzənnə ilə etməli olduqlarını göstərir. 
Bildirmək istərdim ki, bazar iqtisadiyyatında baş verən bu cür gözlənilməz hallar zamanı, insanların maraqlarının hansı qaydada müdafiə edilməsi barədə Mülki Məcəlləmizdə konkret normalar mövcuddur. Bu cür normalardan biri olan Mülki Məcəllənin 422-ci maddəsində, belə hallar zamanı şəxslərin hansı qaydada davrana biləcəkləri dəqiq göstərilmişdir. Bu normanın tətbiqi üçün əsas şərt - borclunun xarici valyutada kredit götürərkən nəzərə aldığı şəraitin əhəmiyyətli dərəcədə dəyişməsidir. MM-nin 422-ci maddəsinə görə, şəraitin dəyişməsi o halda əhəmiyyətli sayılır ki, əgər tərəflər bu dəyişməni ağlabatan şəkildə əvvəlcədən görə bilsəydilər, müqaviləni əhəmiyyətli dərəcədə fərqlənən şərtlərlə bağlayar və ya ümumiyyətlə, bağlamazdılar. Tərəflərin müqavilənin əsasında durmuş təsəvvürlərinin yanlış çıxması şəraitin dəyişməsinə bərabər tutdulur. Sadə dildə izah edsək, 1-ci devalvasiyadan əvvəl insanlar ona görə ABŞ dollarında kredit götürməyə üstünlük verirdilər ki, ABŞ dollarının kursu manata nisbətdə aşağı idi və insanlara sərf edirdi. Həmçinin 1-ci devalvasiya ərəfəsində Mərkəzi Bank tərəfindən rəsmi şəkildə kəskin devalvasiyanın olmayacağı bəyan edilmişdir. Məhz bu səbəbdən qeyd edilən şəraiti nəzərə alaraq, ABŞ dolları ilə kreditlər götürülürdü. Lakin kəskin devalvasiyanın baş verməsi ilə şərait sözügedən şəxslər üçün gözlənilmədən və əhəmiyyətli dərəcədə dəyişmişdir. Hansı ki, belə bir halın baş verməsi bilinsə idi və ya proqnozlaşdırılsa idi, vətəndaşlar ABŞ dollarında kredit götürməzdilər. Çünki təbii olaraq, insanlar bu zaman borcların süni şəkildə artacağı riskini nəzərə alardılar və belə bir şəraitdə xarici valyutada müqavilə bağlanması da insanlar üçün maraqlı olmazdı”. 
 “Bu cür hallar olduqda, banklara müqavilə şərtlərinin dəyişdirilməsi ilə bağlı müraciət edin. Məsələn kredit götürülən xarici valyutanın manatla əvəz edilməsi, faiz dərəcəsinin əhəmiyyətli dərəcədə azaldılması, müddətin uzadılması və s. Əgər banklar razılaşmasa, o zaman müqavilənin şərtlərinin məcburi qaydada dəyişdirilməsini və hətta onun ləğvini məhkəmə qaydasında tələb edin. Bilin ki, bu hallarda qanunvericilik sizin tərəfinizdədir, sadəcə hüquq müstəvisində fəallığınızı artırmağınız lazımdır. Bir psixoloji amili də qeyd etmək istərdim ki, vətəndaşlarımız çox vaxt özlərini banklar qarşısında çarəsiz hiss edirlər. Bu əsla belə deyil! Bilin ki, qanunvericiliyimizdə Sizin hüquqlarınızı qoruya biləcək kifayət qədər normalar var, sadəcə bundan düzgün istifadə etmək lazımdı. Sosial şəbəkələrdə və digər yerlərdə şikayət etməyə və nümayişkəranə şəkildə kredit ödəməkdən imtina etməyiniz barədə fikirlərə itirdiyiniz vaxtı və enerjinizi qanunun sizə verdiyi imkanlardan istifadə etmək haqqında düşünməyə sərf etməyi daha faydalı hesab edirəm. Bu zaman sizin maraqlarınızı təmin edə biləcək məhkəmə praktikası yaranar və bu da gələcəkdə bankları daha məsuliyyətli olmağa məcbur edər”. 

И Так начнём с того варианта, когда вы заложили квартиру как залог невыполнения кредитного контракта, то есть в ипотеку. В таких случаях по условиям контракта при невыплате кредита, банк в первую очередь, должен послать вам претензионное письмо. Если после этого не будет никакой договорённости между сторонами и задолженность остаётся, банк направляет письмо  всем сторонам, в том числе ипотекодателью о направлении долга на ипотеку. После предоставлении этого письма, банк направляет письмо в ГОРНИ (БТИ). Стороны имеют право в течении 21 дня после получения  письмо подать в суд (если есть какие то основания по законодательству). Банк не имеет право в течении этих 21 дней подавать в суд. После этого период банк подаёт в суд. В период рассмотрения дела в суд, если стороны не согласовали первичную цену ипотеки, обязан предоставить дело в экспертизу для определения цены. Хотелось бы отметить то, что в указанных в "Законе об ипотеке" случаях по требованию ипотекодателя или должника, суд может отложить направление долга на ипотеку на ГОД. После окончания рассмотрения дела в суде, дело идёт в исполнительные органы. Исполнительный орган письмом отправляет дело в аукцион. Аукцион в указанной в Законе об ипотеке" форме проводит аукцион. Если после второго аукциона, никто не приобретает имущество, то это имущество предлагается банку за Первичную цену - (минус) 15 - (минус) 25 %. Банк обязан в течении 30 дней приобрести имущество. Если банк не приобретёт это имущество, ипотекодатель или должник могут подать в суд о выводе ипотечного имущества из ипотеки. Если банк приобретает имущество то сумма имущества высчитывается из долга. Если сумма долга меньше, то оставшаяся сумма возвращается ипотекодателью. Советуем следить за аукционом и за сроками.

 

А случаях когда нет ипотеки и залога, исполнительный орган после получения исполнительного листа суда, отправляет запрос в ГОРНИ (БТИ) об имуществе должника. Если есть такое имущество, например квартира, то исполнительный орган налагает арест на это имущество и направляет дело в суд для направления долга на это имущество. В случаях указанных в Указе Кабинета Министров АР № 89 от 5 июня 2002 года, суд не имеет право налагать арест на имущество (Например если эта квартира, единственная для проживания должника и его семьи)

 

Во всех случаях советуем Вам обращаться к юристам. В основном, к тем, которые ранее работали в Банках.

 

Если хотите узнать ещё больше, обращайтесь.

http://www.totalconsulting.az

https://www.facebook.com/Total.Consulting.Company/

Нужно сделать различие между тем, когда Банк через суд и аукцион берёт квартиру, которая заранее была вылажена как залог невыполнения кредитного контракта, и тем когда квартира не является залогом. Между ними есть юридические различия. 

Если Вам интересно, то я могу дать Вам информацию об этом.

Есть нормы, которые защищают вас. Знаете ли Вы эти нормы?

Есть в законодательстве Азербайджана нормы, которые запрещают банкам отбирать у людей квартиры в случаях, указанных в Законе. Знаете ли Вы это? Хотите ли вы это обсудить?

“İnsanlar banklar qarşısında öz öhdəliklərini yerinə yetirə bilməyəndə şüuraltı olaraq özlərinə məxsus əmlaklarını itirmək riskini anlamağa başlayırlar. Həqiqətən də “İcra haqqında” Qanuna görə məhkəmə qərarları və digər icra sənədlərinə əsasən icra qurumları tərəfindən borcluların əmlakı barədə məlumat toplanır və onları yönəltmə prosesi başlanır. Lakin burada psixoloji olaraq, insanların özlərinin ayrı-ayrı əmlaklarına münasibətdə olan fərqliliyi və həssaslığı mütləq nəzərə alınmalıdır. Belə ki, insanların öz əmək haqqının bir hissəsinin və ya mülkiyyətində olan nəqliyyat vəsaitinin itirilməsinə münasibəti, yaşadığı evin itirilməsi ilə eyni deyil və müxtəlif sosial problemlər və reaksiyalar yaradır. Bu fərqli reaksiyalar da əsassız deyil. Belə ki, borcu olan vətəndaşların əksər hallarda son və bir çox hallarda tək əmlakı elə onların yaşadığı evlər və ya mənzillər olur. Praktikada bəzi hallarda hətta bank işçiləri tərəfindən borclulara borclarını ödəməsələr evlərini itirə biləcəkləri barədə şifahi xəbərdarlıqlar edilir. Bu xəbərdarlıqlar bir çox hallarda əsassızdır və borcluya psixoloji təsir etmək məqsədi güdür. elə ki, İpoteka haqqında qanunvericiliyin tələblərinə əsasən yalnız şəxs, özü könüllü şəkildə evini və ya mənzilini götürdüyü kreditin təminatı kimi qoyarsa və ya kredit müqaviləsində kreditin götürülməsi evin tikilməsi və alınması məqsədilə verilməsi müddəası göstərilərsə, o zaman borcunu ödəyə bilməyəndə evini itirmək təhlükəsi ilə üzləşə bilər. Yəni burada söhbət borclunun öz iradəsi ilə könüllü şəkildə evini təminat qoyduğu hallardan gedir. Burada qanunvericiliyin məntiqi ondan ibarətdir ki, vətəndaş öz arzusu ilə öz mülkiyyəti üzərində istədiyi kimi sərəncam verə bilmək hüququna malik olduğundan öz əmlakını öz riski ilə təminat göstərə bilər.

Lakin vətəndaş evini, götürdüyü kreditin təminatı kimi göstərməmişsə borcun yaşayış sahəsinə yönəlməsi qaydası Nazirlər Kabinetinin Fiziki şəxs barəsində icra sənədi icra olunarkən tələbin yönəldilməsinə yol verilməyən əmlak növlərinin dəqiq Siyahısının təsdiq edilməsi barədə 05 iyun 2002-ci il tarixli, 89 №-li Qərarı ilə tənzimlənir. Bu Qərarda şəxslərin borclarına görə onların hansı əmlaklarına tutma yönəldilməsinin qadağan olunması dəqiq göstərilmişdir. Borca görə yönəltmənin qadağan olunduğu əmlaklardan biri də, borclunun yaşadığı və yeganə olan ev və ya mənzilidir. Yəni vətəndaşlar bilməlidir ki, kredit borclarının sayından və ya miqdarından aslı olmayaraq heç bir halda onların yeganə yaşayış evlərinə tutma yönəldilə bilməz və evləri əlindən alına bilməz”

 

http://www.aznews.az/index.php?c=news&id=122305

İnsanlar banklar qarşısında öz öhdəliklərini yerinə yetirə bilməyəndə şüuraltı olaraq özlərinə məxsus əmlaklarını itirmək riskini anlamağa başlayırlar. Həqiqətən də “İcra haqqında” Qanuna görə məhkəmə qərarları və digər icra sənədlərinə əsasən icra qurumları tərəfindən borcluların əmlakı barədə məlumat toplanır və onları yönəltmə prosesi başlanır. Lakin burada psixoloji olaraq, insanların özlərinin ayrı-ayrı əmlaklarına münasibətdə olan fərqliliyi və həssaslığı mütləq nəzərə alınmalıdır. Belə ki, insanların öz əmək haqqının bir hissəsinin və ya mülkiyyətində olan nəqliyyat vəsaitinin itirilməsinə münasibəti, yaşadığı evin itirilməsi ilə eyni deyil və müxtəlif sosial problemlər və reaksiyalar yaradır. Bu fərqli reaksiyalar da əsassız deyil. Belə ki, borcu olan vətəndaşların əksər hallarda son və bir çox hallarda tək əmlakı elə onların yaşadığı evlər və ya mənzillər olur. Praktikada bəzi hallarda hətta bank işçiləri tərəfindən borclulara borclarını ödəməsələr evlərini itirə biləcəkləri barədə şifahi xəbərdarlıqlar edilir. Bu xəbərdarlıqlar bir çox hallarda əsassızdır və borcluya psixoloji təsir etmək məqsədi güdür”. 

elə ki, İpoteka haqqında qanunvericiliyin tələblərinə əsasən yalnız şəxs, özü könüllü şəkildə evini və ya mənzilini götürdüyü kreditin təminatı kimi qoyarsa və ya kredit müqaviləsində kreditin götürülməsi evin tikilməsi və alınması məqsədilə verilməsi müddəası göstərilərsə, o zaman borcunu ödəyə bilməyəndə evini itirmək təhlükəsi ilə üzləşə bilər. Yəni burada söhbət borclunun öz iradəsi ilə könüllü şəkildə evini təminat qoyduğu hallardan gedir. Burada qanunvericiliyin məntiqi ondan ibarətdir ki, vətəndaş öz arzusu ilə öz mülkiyyəti üzərində istədiyi kimi sərəncam verə bilmək hüququna malik olduğundan öz əmlakını öz riski ilə təminat göstərə bilər.
Lakin vətəndaş evini, götürdüyü kreditin təminatı kimi göstərməmişsə borcun yaşayış sahəsinə yönəlməsi qaydası Nazirlər Kabinetinin Fiziki şəxs barəsində icra sənədi icra olunarkən tələbin yönəldilməsinə yol verilməyən əmlak növlərinin dəqiq Siyahısının təsdiq edilməsi barədə 05 iyun 2002-ci il tarixli, 89 №-li Qərarı ilə tənzimlənir. Bu Qərarda şəxslərin borclarına görə onların hansı əmlaklarına tutma yönəldilməsinin qadağan olunması dəqiq göstərilmişdir. Borca görə yönəltmənin qadağan olunduğu əmlaklardan biri də, borclunun yaşadığı və yeganə olan ev və ya mənzilidir. Yəni vətəndaşlar bilməlidir ki, kredit borclarının sayından və ya miqdarından aslı olmayaraq heç bir halda onların yeganə yaşayış evlərinə tutma yönəldilə bilməz və evləri əlindən alına bilməz”. 
 

Есть ли у Вас проблемы? Обращайтесь