sən....yoxsan...
Həyatdan, insanlardan, sevgisizlikdən bir sözlə hər şeydən bezmişdim....Qadınların çoxluğu, qarmaqarışıq həyat tərzi....sevgisizlik mənim içimdə böyük bir boşluq yaratmışdı.
Öz otağıma çəkilib düşünməyə başladım.İki vacib şey həyatımda yox idi: Sevgi və lazım olmaq.....
Özümü ifadə eləmək, kədərimi hüznümü car çəkmək üçün vasitə axtarırdım.Üşüyürdüm....
Həyat yoldaşımın sakit təbiətIi birisi olması onda ən sevdiyim cəhət idi....amma Münasibətə gəlincə, mən çox yeniliksevər və xəyalpərəst, hətta son dərəcə həssas bir qadındım. Şirniyyat istəyən balaca uşaq kimi romantik anlara can atırdım.Monoton bir münasibət məni bir yerdən sonra yorurdu. Yoldaşımın sakitliyi, səbəbindən aramızdakı münasibət soyuq idi....
......... Ardı var