Bizə Allahı bildirən dəllilər hansılardır?

[lucifer13]

с тобою всё ясно.

konteso me li kablesto ce nu... bunu basa dus deyim he :looool: mene rus dilinde hecne yazmayin imkan varsa.duzdur cox cetin olmayan cumleleri basadusurem ve az cox danisiram amma tam bilmediyim bir dil haqqinda fikir bildirmek istemezdim.:morqqqq:

[devotion]

konteso me li kablesto ce nu... bunu basa dus deyim he :looool: mene rus dilinde hecne yazmayin imkan varsa.duzdur cox cetin olmayan cumleleri basadusurem ve az cox danisiram amma tam bilmediyim bir dil haqqinda fikir bildirmek istemezdim.:morqqqq:

Okey-dokey gizildish

[devotion]

Rus dilini bilmir,almanca yazin başa düşəcək.. :D

Men ele bildim siz zarapat eleyirsiz,okazivaetsya dogrudan da bilmir.Aktun,aktun,hendi xox!!!

[lucifer13]

meger rus dilini bilmemek fovqeltebii bir hadisedir? :looool: neyse

[Mister Elvin]

02`35 dəqiqədən sonrası daha maraqlıdır.

http://www.youtube.com/watch?v=bJGFJjsHKt4&feature=related

[Mister Elvin]

http://www.youtube.com/watch?v=qRh6xP9DCfM

[Mister Elvin]

Allahın varlığına sübut istəyirsən?

Yanvar 10, 2011

niyam Fəlsəfə Şərhlər

Nizam varsa…

Bütün səmavi dinlərin əsasını dünyanı yaradan Allaha inam təşkil edir. Materialist dünyagörüşü ilə dini dünyagörüşünün prinsipial fərqi də elə bu məsələdədir. Həqiqət axtarışında olan şəxs hər şeydən öncə bu bu suala düzgün cavab verməlidir: Allah var, yoxsa yox?

Allahın isbatı üçün bir sıra arqumentlər irəli sürülüb. Bu arqumentlər oxucu kütləsini nəzərə alaraq müxtəlif şəkildə qruplaşdırılır. Məsələn, bəzi arqumentlər tutarlı olduğu qədər sadədir, “Nəzm arqumenti” kimi. Nəzm arqumenti sadə olsa da insanların ruhuna, imanına tez təsir göstərə bilir. Onun dərki və qavranılması üçün uzun-uzadı düşüncələrə ehtiyac yoxdur. Həm də Nəzm arqumentində bütün dünyada nəzmi isbat etmək lazım deyil, öz ətrafımızda və hətta özümümzdə nəzmi isbat etsək, məqsədə çatmış oluruq.

Nəzm arqumenti belə izah edilir:

Təbiət münəzzəmdir və yaxud təbiətdə nəzmli varlıqlar mövcuddur. Hər bir nəzm məntiqi aksiomalara əsasən, şüurlu nazim tərəfindən həyata keçir. Demək, təbiətin, dünyanın bir şüurlu, elimli, qüdrətli nazimi, nizamlayanı var.

Əlbəttə, John Hospers və David Yum tərəfindən nəzm qanununa bir sıra iradlar edilmişdir ki, müxtəlif məqalə və kitablarda həmin iradların cavabı verilib.

Qurani-kərimdə də bu arqumentə dolayı işarə edilib. Bu arqument ilk baxışda Allahın şəriki olmasının inkarı üçün irəli sürülsə də dolayısı ilə Allahın varlığını da isbat edir:.

“Tur” surəsinin 35-ci ayəsindən də Allahın isbatı üçün istifadə etmək olar. Ayədə deyilir: “Onlar xaliqsiz yaranıblar, yoxsa özləri özlərini xəlq ediblər?”

Bu ayəni belə izah etmək olar ki, insan ya xaliqsiz və özbaşına yaranıb, ya özü özünün xaliqidir, ya da onu yaradan bir xaliq olmalıdır. Birinci və ikinci fərziyyənin yanlışlığı sübuta yetirilib. Heç bir məntiqlə həmin baxışları qəbul etmək olmaz. Demək “insanın bir yaradıcısı var” fikri doğrudur və həmin “yaradıcı” Allahdır.

“Ənbiya” surəsinin 22-ci ayəsində Allahın şərikinin olmamasının isbatı üçün irəli sürülən arqumentdə deyilir: “Əgər göydə və yerdə Allahdan başqa tanrılar olsaydı, göy və yer dağılardı “. Əgər yerdə və göydə Allahdan başqa tanrılar olsaydı, ziddiyyət baş verər və nəzm pozulardı. Amma göy və yer dağılmayıb. Demək, Allahdan başqa tanrılar yoxdur.

“Əgər Allahdan başqa tanrılar olsaydı, dünya fəsada uğrayardı ” deyimində məqsəd nədir? Sualının cavabında müfəssirlər müxtəlif cavablar vermişlər. Verilən cavabların bəziləri sadə, bəziləri isə sırf fəlsəfi metodlara əsaslandığı üçün dəqiq və eyni zamanda tutarlıdır. Bir cəmiyyətin və ya təşkilatın idarəsi üçün vahid nəzmin olması zəruridir, əks təqdirdə süqut edəcək. Hətta əgər bir aildə və ya bir şəhərdə iki nəfər hökmranlıq etsə, anarxiya baş qaldıracaq. Belə olan halda, bu genişlikdə olan dünyanı bir neçə hakim necə idarə edə bilər?

Əlbəttə, bu yazıda məqsəd bütün arqumentləri yox, yalnız tanınmış İslam filosofları İbn Sina və Molla Sədranın “Siddiqin” arqumentlrini nəzərdən keçirməkdir. Bu dəlillər Allahın isbatı üçün demək olar ki, ən tutarlı dəlillər hesab edilir.

Öz inkarına sübutun varmı?

Fəlsəfədə Allhın isbatı üçün irəli sürülən ən məşhur arqumentlərdən biri də “İmkan arqumenti”dir. Bu arqument dörd əsas üzərində qurulub:

1. Heç bir mümkün varlığın yaranması zatən zəruri deyil. Yəni ağıl onun mahiyyətini nəzərə alarkən olub-olmaması ehtimalının bərabərliyini dərk edir. Bu mənada bir səbəb olmadıqda onun vücuda gəlməsi zərurət kəsb etmir.

2. Heç bir varlıq zərurət olmadan yarana bilməz. Yəni bir şeyin vücuda gəlməsi üçün bütün yoxluq şərtləri aradan qaldırılmalıdır. Filosofların təbirincə, “əşya zərurətsiz yarana bilməz.” Başqa ifadə ilə desək, vücud ya zatən “mütləq varlıq” olub özü özünü zəruri edir, ya da mümkün varlıqdır. Mümkün varlıq səbəb vasitəsiylə zəruri edilərkən yaranma potensialını özündə tapır. Yəni səbəb onun vücudunu zərurət həddinə çatdırır və olmamaq imkanını ondan alaraq onu var edir. Bu müqəddimə danılmaz və aksiomatikdir.

3. Əgər bir vücud zatən zəruri deyilsə, bu zərurilik başqa vücud vasitəsiylə ona məcburən bəxş edilir. Yəni “tam səbəb” “nəticə vücudu”nu “vasitəli zərurət” edir. Bu müqəddimə də danılmazdır. Ona görə ki, istənilən sifət iki haldan xaric deyil: ya zatən, ya vasitəylə müəyyən bir sifətə malik olur. Əgər malik olduğu sifət zati deyilsə, məcburən vasitəlidir. Demək, bir varlığın əmələ gəlməsi üçün labüd olan zərurət zati olmadıqda məcburən başqa bir vücud vasitəsiylə həmin vücud yaranır və həmin başqa vücuda “səbəb” deyilir.

4. Səbəblərin zəncirvari uzanması və ya dairəvi olması qeyri-mümkündür. Bu müqəddimə də danılmaz və aksiomatikdir.

Qeyd edilən müqəddimləri nəzərə alaraq İmkan arqumentini belə izah etmək olar:

Dünyada olan varlıqların hamısı vasitəli zərurətlə vücuda gəlirlər. Ona görə ki, bir tərəfdən mümkün varlıqlar zatən zəruri deyillər (birinci müqəddimə), digər tərəfdən, heç bir varlıq zərurətsiz vücuda gələ bilməz (ikinci müqəddimə). Ona görə də məcburən vasitəli zərurət sifətinə malik olurlar və onların hər birinin vücudu bir səbəb vasitəsi ilə zərurət kəsb edir (üçüncü müqəddimə).

Əgər onların vücudunun bir-birlərinin vasitəsi ilə zərurət kəsb etdiyini fərz etsək, səbəblərin sonsuza qədər zəncirvari və ya dairəvi olması ehtimalı irəli gələcək. Lakin məlum olduğu kimi səbəblərin zəncirvari və ya dairəvi hal alması qeyri-mümkündür (dördüncü müqəddimə).

Bu arqumenti başqa formada da izah etmək mümkündür və bu halda dördüncü müqəddiməyə ehtiyac duyulmur:

Mümkün varlıqlar hər necə təsəvvür edilsə, onlarda zatən vacib varlıqsız əmələgəlmə zərurəti yarana bilməz. Ona görə ki, onlardan heç biri zatən zəruri deyildir ki, başqası onun vasitəsi ilə zərurət kəsb etsin. Başqa ifadə ilə desək, mümkün varlıqlardakı zərurət alınmadır və bu zərurətlər zatən zərurətdən qaynaqlanır.

Məlum arqumenti daha qısa formada izah etmək olar:

Vücud ya zatən mütləq varlıqdır, ya da mümkün varlıq.

Hər mümkün varlıq mütləq varlığa söykənir.

İlk təkan olmasa…

1. Dünyadakı mövcudlar mümkün varlıqlardır və zatən var olma imkanları yoxdur. Onlardan biri mütləq varlıq olarsa, istədiyimiz nəticə hasil olur (çünki biz vacib varlığın olmasını isbat etmək istəyirik).

2. Hər mümkün varlığın vücuda gəlməsi üçün onu vücuda gətirən səbəbə ehtiyac duyulur.

3. Səbəblərin sonsuza qədər zəncirvari və ya dairəvi davam etməsi qeyri-mümkündür.

Bu müqəddiməyə əsasən, uyğun arqumenti belə izah etmək olar:

Zehnimizdəki ehtimala əsasən, dünyadakı varlıqlar mümkün varlıq olduqlarından onları vücuda gətirə bilən səbəbə ehtiyaclıdırlar. Səbəblərin sonsuza qədər davam etməsi və ya dairəvi hal alması qeyri-mümkündür. Buna görə də səbəblər məcburən başlanğıcda elə bir səbəbə söykənməlidir ki, heç bir səbəbə ehtiyac duyulmasın. Yəni mütləq varlıq olsun. Bu arqumenti İbn Sina “İşarat” kitabında belə izah edir:

“İstənilən varlıq ya mümkün, ya da mütləq varlıqdır. Əgər mütləq varlıq olsa, istədiyimiz nəticə hasil olur. Əgər mümkün varlıq olsa, mütləq varlığa söykənməlidir ki, səbəblərin zəncirvari və ya dairəvi hal alması lazım olmasın.”

İbn Sina bu arqumenti ən tutarlı arqument hesab edərək adını “Siddiqin arqumenti” qoymuşdur. Bu arqument real varlığın qəbul edilməsinə söykənir. Bu da bir aksiom olduğundan qəbul edilməməsi qeyri-mümkündür.

Əgər bir nəfər real varlığı qəbul etsə, ona real varlığın ya mütləq, ya da mümkün olması bildiriləcək. Üçüncü ehtimal yoxdur.

Birinci halda mütləq varlığın mövcudluğu sübuta yetir.

İkinci halda (əgər mümkün varlığı qəbul etsək) da mütləq varlığın mövcudluğunu qəbul etməliyik. Ona görə ki, mümkün varlıq səbəbə ehtiyaclıdır. Səbəblərin sonsuza qədər zəncirvari davam etməsinin irəli gəlməməsi üçün səbəblər mütləq vacib varlığa söykənməlidir.

Nəticədən səbəbə doğru

Bu arqumenti Sədrül-Mütəəllihin Molla Sədra “Mütəaliyyə fəlsəfəsi” prinsiplərinə uyğun izah edərək İbn Sinanın arqumentini “Siddiqin arqumentinin oxşarı”, öz arqumentini isə daha tutarlı hesab edərək onu “Siddiqin arqumenti” adlandırmışdır.

Məlum arqument üç müqəddimədən ibarətdir:

1. Vücudun əsl, mahiyyətin isə şərti olması məlumdur.

2. Vücud müxtəlif mərhələlərdən ibarətdir (yəni bütün vücudlar eyni dərəcəyə malik deyillər, məsələn, mücərrəd varlıqlarla maddi varlıqlar arasında əsaslı fərqlər var). Həmçinin, səbəblə nəticə arasında heç vaxt qırılmayacaq sıx əlaqə mövcuddur. Belə ki nəticə olan vucud heç vaxt həyatbəxş vucuddan müstəqil deyil və həmişə ondan asılıdır.

3. Nəticənin səbəbə ehtiyacı nəticənin zəif vücuda malik olmasından irəli gəlir. Belə ki, əgər bir vücud hətta çox cüzi qədər zəif olarsa, onun özündən güclü vücuda ehtiyacı labüddür və heç bir halda ondan müstəqil ola bilməz.

Bu müqəddiməyə əsasən, “Siddiqin arqumenti”ni Sədrül-Mütəəllihinin baxışına əsasən belə izah etmək olar:

İstisnasız olaraq vücudun bütün mərhələləri sonsuz kamal, ehtiyacsızlıq və mütləq istiqlala malik olan ən ali vucuddan asılıdır. Yəni ən ali vücud olmadıqda vücudun digər mərhələləri də var ola bilməzdi. Ona görə ki, vücudun digər mərhələlərinin ən ali vücud olmadan yaranması üçün onların ən ali vücuddan müstəqil və ehtiyacsız olması lazımdır. Lakin onlar ən ali vücuda mütləq və tam olaraq ehtiyaclıdırlar.

Niyam Aqil

[Mister Elvin]

Gəlin birlikdə bütün kainatı altı günün içində yoxdan var edən Allah təbarəkə və təalanın əzəmət və qüdrətinə qısa bir nəzər salaq: İlk öncə diqqətinizi Allah təbarəkə və təalanın son dərəcə dəqiqliklə xəlq etdiyi kiçik bir həşarata, ağcaqanada yönəltmək istəyirəm. Belə ki, bəzən bizi narahat edən və onu tələf etmək üçün müxtəlif vasitələrdən istifadə etdiyimiz bu həşaratı Allah təbarəkə və təala Qurani-Kərimdə misal olaraq göstərmişdir:

“ Əlbəttə, Allah (Quranda) ağcaqanadı və onun üstündəkini (və ya ondan daha böyüyünü) misal gətirməkdən çəkinməz. İman gətirənlər bunun öz Rəbbi tərəfindən bir həqiqət olduğunu bilirlər, kafirlər isə: “Allah bu məsəllə nə demək istəyir?” -deyirlər. Allah bununla (bu məsəllə) bir çoxlarını zəlalətə salır, bir çoxlarını isə doğru yola yönəldir. Allah yalnız fasiqləri zəlalətə düçar edir.” (əl-Bəqərə surəsi, 26-cı ayə)

Bəli, möhtərəm mömin bacı və qardaşlarım, Allahın bəşəriyyətə unvanladığı sonuncu əmr və qadağaları ehtiva edən Qurani-Kərimdə qeyd olunan, bizim xırda, ziyanverici həşarat kimi tanıdığımız ağcaqanad aləmlərin Rəbbi, Uca Allahın əzəmət və qüdrətini dərk etməyimiz üçün vəsilə ola bilər. Müasir elm ağcaqanadın aşağıdakı xüsusiyyətlərini kəşf etmişdir:

-Onun baş nahiyəsində 100 gözü, ağzında 48 dişi, daxilində 3 ürəyi, xortumunda hər biri xüsusi funksiya daşıyan 6 ədəd bıçağı və hər tərəfində 3 qanadı var.

-Qaranlıqda insan cildinin rəngini asanlıqla görə bilməsi üçün onu bənövşəyi rəngə çevirən xüsusi orqanla təmin olunmuşdur.

-Qanı təhlil etməsi üçün (özünə lazım olub-olmadığını müəyyənləşdirməsi üçün) xüsusi orqanla təmin olunmuşdur. Belə ki, o hər növ qanı sormağı bacarmır.

-Qanın xortum boyunca asanlıqla hərəkət etməsi üçün onu durulaşdıran xüsusi orqanla təmin olunmuşdur.

-O elə bir iy bilmə orqanı ilə təmin olunmuşdur ki, onun sayəsində 60 km-dən insan tərinin iyini hiss edir.

-O qan soracaq yeri insan hiss etmədən keyləşdirmək üçün xüsusi orqanla təmin olunmuşdur. İnsan isə qan sorularkən nəyinsə onu dişlədiyini hiss edir. Ağcaqanadla bağlı aparılmış elmi tədqiqatların nəticəsində meydana çıxaraq bizlərə təqdim olunan bu və başqa həqiqətlərin içərisində ən cox diqqəti çəkən həqiqət odur ki, artıq elm ağcaqanadın üsütündə mikroskopla görülən olduqca xırda həşaratın yaşadığını sübut etmişdir. Elmin son zamanlarda kəşf etdiyi bu həqiqətə Allah Zulcəlal 14 əsir bundan öncə nazil etdiyi sonuncu səmavi kitab olan Qurani-Kərimdə açıq-aydın işarə etmişdir. “ Əlbəttə, Allah (Quranda) ağcaqanadı və onun üstündəkini (və ya ondan daha böyüyünü) misal gətirməkdən çəkinməz. İman gətirənlər bunun öz Rəbbi tərəfindən bir həqiqət olduğunu bilirlər, kafirlər isə: “Allah bu məsəllə nə demək istəyir?” -deyirlər. Allah bununla (bu məsəllə) bir çoxlarını zəlalətə salır, bir çoxlarını isə doğru yola yönəldir. Allah yalnız fasiqləri zəlalətə düçar edir.” (əl-Bəqərə surəsi, 26-cı ayə) Aşagıdakı şəkildə ağcaqanad və üstündəki xırda həşaratı görmək mümkündür.

Ərəb dilindən tərcümə etdi: AMEA-nın M.Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutunun aspirantı Əlimuradov İlkin Ənvər oğlu.

[Mister Elvin]

Allahın varlığını isbat eden delillerden (İsbat-I vacibdir)

Allahın varlığını bizə bildirən və izah edən bir çox dəlil vardır. Bu dəlilləri əsas 3 qrupda yığmaq mümkündür:

1. Xarici aləmdən yəni, kainatdan çıxarılan təbii dəlillər,

2. Ağıl yolu ilə əldə edilən "metafizik" dəlillər.

3. İnsan təbiətindən çıxarılan əxlaqi və vicdanı dəlillər ...

Xarici aləmdə Çıxarılan Təbii Dəlillər:

Allahın varlığına ən böyük dəlil, bu möhtəşəm kainat və o kainat içində yaşayan varlıqlar, cərəyan edən işlər və hadisələrdir. Kainat, sanki bir kitab kimi, hər cümləsi, hər sətiri, hər sözü və hər hərfiylə Allahın varlığını göstərməkdə; birliyini isbat etməkdədir.

Kainatın Allahın varlığına olan bu şəhadəti, bu cümlədə yığcam bir şəkildə ifadə edilmişdir:

وفى كل شىء له اية تدل على انه واحد

"Kainatda atomlardan qalaktikalara qədər hər bir varlıqda, Allahın varlığına və birliyinə dəlalət edən neçə-neçə dəlillər, işarələr, şəhadət vardır."

"Allaha gedən yollar, məxluqatın nəfəsləri qədərdir" sözü də eyni məna ifadə edir.

Kainat kitabının ehtiva etdiyi bu dəlilləri, başlıca 4 qrupda yığa bilərik:

1. Hudus (sonradan var olma) dəlilləri: Bunlar kainatda görülən

aktivlərin hal və sifətlərindən çıxarılan dəlillərdir.

2. İmkan dəlilləri: Bunlar, aləmin yoxdan var edilməsindən çıxarılan dəlillərdir.

3. Hərəkət dəlili: maddədə olan hərəkət xüsusiyyətindən çıxarılan dəlildir.

4. Icad və məqsəd dəlili: Alemdeki nizamdan və hər şeyin bir məqsədə görə yaradıldığı əsasından çıxarılan dəlildir.

İndi bunları qısaca görək:

Hudus Dəlilləri:

Bu aləmin hədis olduğuna, yəni, sonradan var olduğu və bu baxımdan əvvəli olmayan qədim bir yaradıcıya möhtac tapıldığına dair bir çox dəlillər ilə sürülmüşdür. Bunları iki dəlil halında xülasə etmək mümkündür:

1. Cisimlərin hudûsu əsasına dəlil.

2. Ixtira (icad etmə) dəlili.

1 - Cisimlərin hudûsu əsasına dəlil, İslam İlahiyyat alimləri olan Kelamcıların sübutudur. Bu dəlili belə bir müqayisə bəyan edirlər:

Bu aləm, surəti və maddəsiylə sonradan yaradılandır. Yəni, cisimlərin surəti də, maddəsi də yox ikən sonradan var edilmişdir.

Hər hədis mütləq bir muhdise (icadçısı və yaradıcıya) möhtacdır. O halda bu aləm də bir muhdise möhtacdır.

O da Allah Təaladır.

2 - ixtira dəlili:

Bu dəlil, Qur'anda zikri keçən bir dəlildir. Qur'anda yaradılış keyfiyyətinə söz edən bütün ayələr, ixtira, yəni, icad dəlilini ifadə edir. Bu dəlili Quranda ilk dəfə İslam filosofu İbni-Rüşd tapmış və ifadə etmişdir.

Bu dəlilin xülasəsi isə budur:

Göylər və yer, bitkilər və heyvanlar v.b. görünən hər şey, ixtira (icad) olunmuşdur.

Hər ixtira olunana bir ehtiram edici lazımdır.

O halda bu mövcudat da bir ehtiram edicisi vardır.

O da Allah Təaladır.

İmkan əsasına Dəlillər:

Bu metodla Allahın varlığını isbat, bəzi kəlam alimləri ilə İslam feylesoflarının yoludur. Bu dəlillər də çoxdur. Ən məşhuru, "Bu aləmin mümkün olması dəlili" dir. Bu dəlil, müqayisə yolu ilə belə ifadə edilmişdir:

Bu aləm bir mümkünlərin məcmuəsidir.

(Mümkün; bədəni də, ademi də bərabər olan, yəni, var olması da yox olması da ağlan caiz olan şey deməkdir.)

Hər mümkün, var ola bilməsi üçün yoxluğuna varlığını seçim edəcək bir müreccihe, təsirli bir qüvvətə möhtacdır.

O halda mümkündür birliyi olan bu aləm də, var ola bilmək üçün belə təsirli bir qüvvətə möhtacdır.

O təsirli qüvvət də, bu aləmin xaricində, vücudu şəxsinə vacib olan bir varlıqdır.

O da Allahdır.

Maddədə Tapılan

Hərəkət vasitəsiylə Allahı İsbat Dəlili:

Bəzi İlahiyyatçılar da, Hudus dəlilini zikri keçən maddənin daim hərəkət halında oluşundan çıxarılan bir dəlil ilə, Allahı isbat edərlər. Bu dəlilin xülasəsi da budur:

Bu aləmdə olan maddə və ondakı hərəkət, bu gün elmən sabitdir.

Bu maddə və ondakı hərəkət, əzəli deyil.

Bədəni vacib olan Allahın icadı və təhriki ilədir.

Həqiqətən də günümüzdəki inkişaflar, kainatla əlaqədar ortaya qoyulan yeni məlumat və nəzəriyyələr, bizə kainatın qədim və əzəli olamıyacağını açıq-aşkar göstərir. Xüsusilə kainatın doğuşu ilə əlaqədar bigbang nəzəriyyəsi, maddənin əzəliyyət və kıdemini təməldən yıkmıştır.

Icad və məqsəd Dəlili:

Icad ': Bir Şey'i, bənzəri və ya nümunəsi olmadan gözəl və mükəmməl bir şəkildə bədənə yetirməkdir.

Gaye isə, bir şeyin nəticəsi; o şeyin varlığına bağlı fayda və onun bədənini tələb edən hikmət deməkdir.

Bu dəlil, Sokrat'tan bu yana, bütün ilahiyyatçı filosofların əhəmiyyət verdiyi bir dəlildir. Digər bir adı da "Nizam" sübutudur. Qurani-Kərimdə aləmdəki icad və məqsəd ifadə edən bir çox ayə vardır. Böyük İslam filosofu İbni-Rüşd bu baxımdan bu dəlili, Quranın dəlillərindən sayar və "inayət dəlili" adını verər.

Bu dəlil, kainatı və kainatın cüzlərindən və nevilerini pozulmaqdan, dağılmaqdan qurtarıb bütün xüsusiyyətləri ilə birlikdə intizam altına alan və kainata həyat verən möhtəşəm bir nizamın varlığı əsasına əsaslanır.

Kainatda təcəlli edən bütün hikmətlərin, faydaların menşe'i bu nizamdır. Qur'anda aktivlərin mənfəət və məsləhətlərindən bəhs edən bütün ayələr, bu nizamı göstərməkdədir. Buna görə də bütün məsləhətlər və mənafelərinin mərcis olan və kainata həyat verən belə bir nizam, əlbəttə bir Nazım'ın bədəninə dəlalət edir. Bundan başqa, o Nazimin kasd və hikmətini də gözlər önünə sərər.

Kainat nizamının varlığı, bu gün elm və fənlər tərəfindən bütün

açıqlığı ilə ortaya qoyulmuşdur. Çünki, fen ilimlerindeki külli qanunlar və ümumi prinsiplər, kainat nizamının yüksəklik və gözəlliyinin rəddi qeyri-mümkün şahidlerinin. Nizam olmasa, küll və kanuniyetten söz edilə bilməz, fənn elmlərinin varlığından bahsedilemezdi.

Allahın varlığını isbat mahiyyətində xarici aləmdən çıxarılan təbii dəlillərin xülasəsi budur. Mövzunu İbn-Rüşd'ün bu cümləsi tamamlıyalım:

"Allahın varlığını tam manasıyla anlamaq və bu barədə tam bir məlumat sahibi olmaq istəyənlər üçün, yer üzündəki aktivləri araşdırmaları vacibdir. [bu barədə yazılan elmi əsər və araşdırmaları oxumaq da kifayət edər]. İnsanı Allahı bilməyə və Ona inanmağa aparan ən doğru yol da elə budur ... "

Ağıl yolu ilə Çıxarılan Metafizika Dəlillər:

Qərb ilahiyyatçı filosoflar, Allahın varlığını isbat üçün bir çox əqli dəlillər irəli sürmüşlər. Bunların ən mühümü, müasir fəlsəfənin qurucusu olaraq bilinən məşhur Fransız filosofu Dekart (Dekart) tərəfindən ifadə edilən, "kamal" və "sonsuz" fikirlərinə istinad etdirilən iki metafizik dəlildir. Bu iki dəlil, bir-birinin tamamlayıcısı mahiyyətindədir. Xülasəsi budur:

İnsanın nöqsan bir varlıq olmasına baxmayaraq, sonsuz (sonsuzluq) fikirini daşıması; kamal sifətlərinə sahib, sonsuz bir varlığın bədənini göstərməkdədir. O da bütün kamalların və sonsuzluğun sahibi Allahdır.

Bəşər Təbiətindən Çıxarılan əxlaqi və vicdanı Dəlillər:

Bu mövzuda irəli sürülən əsas dəlillər bunlardır:

1. İnsanlıq tarixi və umumu şəhadəti dəlili:

İnsanlıq tarixi bizə ən primitiv dövrlərdən bəri hər əsrdə yaşayan insanlarda din inancının və Allah fikrinin var olduğunu göstərir. Bütün insanlar hər əsrdə İlahi bir qüdrətin varlığına inanagelmişler və bir dinə sahib olmuşlar. Hara gidilmişse orada sadə və batil belə olsa, din və Allah fikrinə rast gəlinmişdir. Keçmiş dövrlərdə müxtəlif şəkillərdə bütlərə tapınanlar, atəşi, ulduzları təqdis edənlər belə bütün bunların üstündə böyük bir qüdrətin var olduğuna, hər Şey'i yaradan və tərbiyə edən, rəhm edəndir sonsuz bir aktivin mövcudiyyətinə inanmışlar; xarici aləmdə ibadət etdikləri şeyləri Ona yaxınlaşmaq üçün bir vasitə əldə etmişlər . Cinsləri, dövrləri və məmləkətləri-ayrı, bir-birini tanımayan millətlərdə görülən bu mütləq inanc birliyi; din fikrinin ümumi, Allah inancını fitri olduğunu isbat etməkdədir.

Fitrət yalan söylemeyeceği üçün, bütün insanlar arasında görülən bu fikir və şüur ​​birliyi, yersiz və əsassız bir şey ola bilməz.

O halda bəşəriyyət tarixinin ittifaqla qəbul etdiyi Allah fikri, şübhə aparmaz bir gerçəyi ortaya qoymaqda və Cənabi-Haqqın varlığına qüvvətli bir dəlil təşkil edir.

2. İnsanın fitrətindən və daşıdığı duyğulardan çıxarılan dəlillər:

İnsanın duyğularında, arzu və istəklərində bir sonsuzluq vardır. Ruhunda xeyirə və gözəlliyə doğru böyük bir meyl və sonsuz bir həsrət mövcuddur. Sonra insanlarda ağıl və idrak, iradə və qoca da var. Mahdut və nöqsan olduğu halda, sonsuz bir xeyirə və ən mükəmmələ doğru yönələn bu duyğular, şübhə yoxdur ki, sonsuz və Əkməl olan bir varlığın yəni Allahın varlığını isbat etməkdədir.

Bundan başqa, insan fitrət və vicdanında, düşmənlərinə müqabil istinad nöqtəsi, ehtiyacları qarşısında da istimdad nöqtəsi olmaq üzrə iki zəruri həqiqət vardır. Bu həqiqətlər, ancaq Allahın varlığına əsaslanır və Onun sonsuz qüdrətindən kömək görsə bir məna və dəyər qazana bilər. Hər vicdanda və fitrətdə olan bu istinad və istimdat nöqtələri, Allahın varlığını göstərən bir pəncərə olmaqdadır. Bu baxımdan insan ağlı, düşünmə bacarığına kaybetse belə, vicdan Allahı unutmaz.

Allahın varlığını isbat üçün serdedilen dəlillərin ümumi bir qiymətləndirilməsini edəcək olsaq:

Kelamcıların istifadə etdikləri Hudus və imkan dəlilləri, uzun və çətin anlaşılan dəlillərdir. Bu səbəblə vəsvəsələrindən uzaq kalamamıştır.

Filosof və ilahiyatçıların əqli dəlilləri isə, o da vəsvəsələrdən tamamilə uzaq deyil.

Bunlar xaricində, Quranın ortaya qoyduğu 2 dəlil vardır ki, bunlar Allahın varlığını isbat (isbat-ı vacib) mövzusunda serdedilen dəlillərin ən kuvvetlisi, ən möhkəmdir, tərəddüd ən uzaq olandır. Bu iki dəlildən biri, nizam və ya digər ifadəylə inayət və məqsəd sübutudur. İkincisi də ixtira dəlilidir ... Bunları yuxarıda qısaca izah etmişdik ...

[Mister Elvin]

ALLAH VARMI VARSA GÖSTER DİYENLERE

Bir grup filozof Mevlana Celaleddin Rumi`ye (ks) gelerek bir kaç sual sormak istediklerini bildirdiler

Niyetleri, bir şeyler öğrenmek değil, müslümanları dinleri hakkında şüphe ve fitneye düşürmekti Hz Mevlana, adamların halini hiç begenmedi, onları üstadı Şems-i Tebrizi`ye (ks) gönderdi Bunun üzerine grup onun yanına gittiler

Şems-i Tebrizi mescitte, talebelere ders veriyordu Konu teyemmüm abdestiydi; onlara bir kerpicle teyemmüm abdestinin nasıl aıinacağını gösteriyordu Gelen grup üç sual sormak istediklerini belirttiler Şems-i Tebrizi,

"Sorun" dedi Adamlar içlerinden birini sözcü seçtiler Adam ilk olarak şunu sordu:

"Siz müslümanlar ALLAH var dersiniz, ama ALLAH'ı göremezsiniz; varsa gösterin, görelim ki inanalım" dedi Şems-i Tebrizi (ks),

"Öbür sorunuda sor!" dedi Filozof,

"Sizler şeytanin ateşten yaratıldığını söylüyor, sonrada onun ahirette cehenneme atılıp ateşle azap edilecegine inanıyorsunuz Hiç ateş ateşe azap eder, acı verir mi ?" diye sordu Şems-i Tebrizi (ks),

"Peki, diğer sorunuda sor!" dedi Filozof,

"Sizler `Herkes dünyada yaptiklarının cezasınıi ahirette çekecek, orada mahkeme kurulacak, hesap sorulacak`diyorsunuz Bırakın insanları, nasıl isterlerse öyle yaşasınlar, ne istiyorlarsa yapsınlar Ayrıca bir mahkemeye ne gerek var?" dedi

Adam sorularini tamamlamiıştı Şimdi bunların cevabını istiyordu Kendine göre cevap verilmiyecek sorular sormuştu Herkes Şems-i Tebrizi Hazretlerine bakıyordu

O ise gayet sakindi Yerinden kalktı

Yerinden kalktı, filozofun yanına geldi ve elindeki kerpici adamın başına vurdu Filozof, " Vah başım!" diyerek başına sarıldı Şems-i Tebrizi Hazretleri cok şiddetli vurmamış olsa da adamın canı yanmış ve başı biraz şişmişti Adam bir sağa bir sola baktı, bu kadar insana bir kaç kişi ile yapacağı bir şey yoktu Hemen dışarı çıktı başını tutarak o bölgedeki mahkemeye gitti Şems-i Tebrizi"yi häkime şikayet etti

Häkim, "Bu nasıl olur" diyerek Şems-i Tebrizi"yi mahkemeye cağırttı Durumu sordu Şems-i Tebrizi,

"Ben ona kötülük etmedim, sadece sorduğu sorulara cevap verdim" dedi Häkim,

"Bu nasıl cevap vermektir, adam acı içinde kıvranıyor senden şikayetcidir, işin aslı nedir?" diye sordu

Şems-i Tebrizi şöyle anlatti:

"Efendim bu adam bana, "ALLAH varsa göster, göreyim ki inanayım`dedi Ben de buna, "Olan her şey baş gözü ile gözükmez, işte misäli?`dedim; başına bir darbe vurup acıttım Şimdi bu felsefeci, başındaki acıyı göstersin de görelim Eger başinda bir acı yoksa nicin beni şikayete geldi?

Varsa göstersin!" dedi Filozof, şaşırarak,

"Başımda acı var ama gösteremem" dedi Şems-i Tebrizi de, Ìşte bu acı gibi, ALLAH Teälä da vardır, fakat kafa gözü ile görülmez, o ancak akılla bilinir, kalple tanınır, ruhla sevilir, ahirette nurla görülür" dedi

Şems-i Tebrizi ikinci soruya verdigi cevabı şöyle açıkladı:

"Bu adam, sizler "şeytan ateşle yaratıldı, ahirette ateşe atılacak ve ateşle azap görecek`diyorsunuz; ateş ateşe ne zarar verir ki ?`dedi Bende topraktan yaratılan bu insana topraktan yapılmış bir kerpiçle vurdum Ona, `Bak toprak topraga nasıl acı veriyor, biraz daha hızlı vursaydım öldürürdü, demek ki ateş ateşe azap eder demek istedim` dedi

Şems-i Tebrizi (ks) üçüncü sorunun cevabını şöyle açıkladı:

"Bu adam bana, `Bırakın insanlar dünyada herkes istedigini yapsın, niçin ahirette mahkeme, hesap ve ceza var?" dedi Ben de onun başına vurmak istedim ve vurdum O niçin hemen mahkemeye koştu? Ben ona şunu demek istedim:

"Bu dünyada herkes istedigini yaparsa älemi zulüm kaplar Kendisine zulüm yapılan cok insan var ki zayıftır, zälimden hakkını alamaz Herkes mahkeme bulamaz Işte ALLAH ahirette mahkeme kurup herkese yaptığının hesabını soracak, zälimden mazlumun hakkını alacak, gereken cezayı verecek ve adalet yerini bulacak" dedim

Felsefeci bu güzel cevaplar karşısında hayret etti, mahcup oldu, söz söyleyemez hale düştü Hakime dönüp,

"Ben sordugum soruların cevaplarını şimdi anladım" dedi"

[Mister Elvin]

GALAKSİ-GÜNEŞ-DÜNYA-AY SİSTEMİNDEKİ YAŞAMI DESTEKLEYEN BAZI HASSAS AYARLARIN LİSTESİ [161]

1. galaksi büyüklüğü

eğer daha büyük olsaydı: gaz akması ve yıldızlar, güneşin yörüngesini bozardı ve çok fazla galaktik püskürmeyi ateşlerdi.

eğer daha küçük olsaydı: yeterli bir zaman diliminde, yıldız oluşumunu sağlamaya yeterli olmayacak miktarda gaz galaksimize akardı.

2. galaksi tipi

eğer daha eliptik olsaydı: yaşam kimyası için yeterli ağır elementlerin oluşmasından önce, yıldız oluşumları dururdu.

eğer daha düzensiz olsaydı: ışınıma maruz kalma çok şiddetli olacak ve yaşam kimyası için gerekli ağır elementler bulunmayacaktı.

3. galaksinin yeri

eğer zengin bir galaksi kümesine daha yakın olsaydı: galaksinin çekim gücü bozulacaktı.

eğer büyük bir galaksiye/galaksilere daha yakın olsaydı: galaksinin çekim gücü bozulacaktı.

4. süpernova püskürmeleri

eğer daha yakın olsaydı: ışınım gezegendeki yaşamı yok ederdi.

eğer daha uzak olsaydı: kayalık gezegenlerin oluşması için yeterince ağır element külü olmazdı.

eğer daha sık olsaydı: ışınım gezegendeki yaşamı yok ederdi.

eğer daha seyrek olsaydı: kayalık gezegenlerin oluşması için yeterince ağır element külü olmazdı.

eğer daha geç olsaydı: ışınım gezegendeki yaşamı yok ederdi.

eğer daha erken olsaydı: kayalık gezegenlerin oluşması için yeterince ağır element külü olmazdı.

5. beyaz cüce ikilileri

eğer daha az olsaydı: yaşam kimyasının işlemesi için yeterince flor üretilemezdi.

eğer daha çok olsaydı: yıldız yoğunluğundan gezegen yörüngeleri bozulurdu; gezegendeki yaşam yok olurdu.

eğer daha erken olsaydı: etkin flor üretimi için yeterince ağır element yapılmazdı.

eğer daha geç olsaydı: proto-gezegendeki birleşimde flor daha geç yapılırdı.

6. galaksi merkezinden ana yıldız uzaklığı

eğer daha uzak olsaydı: kayalık gezegenlerin oluşması için yeterli miktarda ağır element olmazdı.

eğer daha yakın olsaydı: galaktik ışınım çok büyük olurdu; yıldız yoğunluğu, gezegenlerin yörüngesini bozardı.

7. ana yıldızın doğum tarihi

eğer daha yakın bir zamanda olsaydı: yıldız hala kararlı yanma fazına geçememiş olurdu; yıldız sistemi çok fazla ağır element içerirdi.

eğer daha eski bir zamanda olsaydı: yıldız sistemi yeterince ağır element içermezdi.

8. ana yıldızın kütlesi

eğer daha büyük olsaydı: yıldızın parlaklığı çok çabuk değişirdi; yıldız çok çabuk yanardı.

eğer daha küçük olsaydı: yaşam için gezegen uzaklıkları kapsamı çok dar olurdu; gel git kuvvetleri, gezegenin dönme süresini bozardı; morötesi ışınımı, bitkilerin oksijen ve şeker yapması için yetersiz kalırdı.

9. H+ üretimi

eğer daha küçük olsaydı: gezegenin oluşması için gerekli basit moleküller ve yaşam kimyası oluşamazdı.

eğer daha büyük olsaydı: gezegenler yaşam için yanlış zaman ve yerde oluşurdu.

10. yüzey çekimi

eğer daha güçlü olsaydı: gezegenin atmosferi çok fazla amonyak ve metan tutardı.

eğer daha zayıf olsaydı: gezegenin atmosferi çok fazla su kaybederdi.

11. ana yıldıza uzaklık

eğer daha uzak olsaydı: kararlı bir su döngüsü için gezegen çok soğuk olurdu.

eğer daha yakın olsaydı: kararlı bir su döngüsü için gezegen çok sıcak olurdu.

12. yörüngenin eğimliliği

eğer daha büyük olsaydı: gezegendeki sıcaklık farkları çok büyük olurdu.

13. yörüngenin dışmerkezliliği

eğer daha büyük olsaydı: mevsimsel sıcaklık farkları çok büyük olurdu.

14. dönme süreci

eğer daha uzun olsaydı: günlük sıcaklık değişimleri çok büyük olurdu.

eğer daha kısa olsaydı: yaşam için gerekli yüzey sıcaklığı kapsamı sağlanamazdı.

15. gezegenin yaşı

eğer daha genç olsaydı: gezegen çok çabuk dönerdi.

eğer daha yaşlı olsaydı: gezegen çok yavaş dönerdi.

16. manyetik alan

eğer daha güçlü olsaydı: elektromanyetik fırtınalar çok şiddetli olurdu.

eğer daha zayıf olsaydı: ozon tabakası, yıldız ve güneş ışınımından yeterince korunamazdı.

17. yerkabuğu kalınlığı

eğer daha kalın olsaydı: atmosferden yerkabuğuna çok fazla oksijen transfer edilirdi.

eğer daha ince olsaydı: volkanik ve tektonik aktivite çok büyük olurdu.

18. yansıtılan ışığın yüzeye çarpan toplam ışığa oranı

eğer daha büyük olsaydı: buzullaşma etkisi artardı.

eğer daha küçük olsaydı: sera etkisi artardı.

19. göktaşı ve kuyrukluyıldız çarpışma oranı

eğer daha büyük olsaydı: birçok tür var olmazdı.

eğer daha küçük olsaydı: yerkabuğu yaşam için gerekli olan maddelerden yoksun kalırdı.

20. dünyanın ilk haliyle çarpışan kitlenin zamanlaması

eğer daha erken olsaydı: dünyanın atmosferi çok kalın olurdu; ay çok küçük olurdu.

eğer daha geç olsaydı: gelişmiş yaşam çağı için güneş çok parlak olurdu.

21. atmosferdeki nitrojen oksijen oranı

eğer daha büyük olsaydı: gelişmiş yaşam fonksiyonları çok çabuk ilerlerdi.

eğer daha küçük olsaydı: gelişmiş yaşam fonksiyonları çok yavaş ilerlerdi.

22. atmosferdeki karbondioksit düzeyi

eğer daha büyük olsaydı: sera etkisi artardı.

eğer daha küçük olsaydı: bitkiler etkili şekilde fotosentez yapamazdı.

23. atmosferdeki su buharı düzeyi

eğer daha büyük olsaydı: sera etkisi artardı.

eğer daha küçük olsaydı: karadaki yaşam için yeterli miktarda yağmur yağmazdı.

24. atmosferdeki ozon düzeyi

eğer daha büyük olsaydı: yüzey sıcaklıkları çok düşük olurdu.

eğer daha küçük olsaydı: yüzey sıcaklıkları çok yüksek olurdu; yüzeyde çok fazla morötesi ışınım olurdu.

25. atmosferdeki oksijen miktarı

eğer daha büyük olsaydı: bitkiler ve hidrokarbonlar kolayca yanardı.

eğer daha küçük olsaydı: gelişmiş hayvanlar, çok az soluyabilirdi.

26. sismik aktivite

eğer daha büyük olsaydı: bir çok yaşam biçimi yok olurdu.

eğer daha küçük olsaydı: nehirlerin sürüklediği, okyanus tabanındaki zengin besinler, tektonik hareketlerle tekrar karalara geri dönüştürülemezdi; karbonatlardan yeterince karbondioksit bırakılamazdı.

27. volkanik aktivite

eğer daha düşük olsaydı: atmosfere dönen su buharı ve karbondioksit miktarı yetersiz kalırdı; yaşam için gerekli toprak mineralizasyonu çok düşük kalırdı.

eğer daha yüksek olsaydı: en azından gelişmiş yaşam tahrip olurdu.

28. buzul çağlarının sıklığı ve kapsamı

eğer daha küçük olsaydı: çeşitli ve gelişmiş yaşam formları için yeterli verimlilikte, genişlikte ve iyi sulanan vadiler oluşamazdı; çeşitli ve gelişmiş yaşam formları için yeterli mineral konsantrasyon olmazdı.

eğer daha büyük olsaydı: gezegen kaçınılmaz olarak tamamen donardı.

29. toprak mineralizasyonu

eğer besin açısından daha fakir olsaydı: yaşam biçimlerinin çeşitliliği ve karmaşıklığı sınırlanırdı.

eğer besin açısından daha zengin olsaydı: yaşam biçimlerinin çeşitliliği ve karmaşıklığı sınırlanırdı.

30. Jüpiter’in uzaklığı

eğer daha büyük olsaydı: dünyaya çok sayıda göktaşı ve kuyrukluyıldız çarpardı.

eğer daha küçük olsaydı: dünyanın yörüngesi kararsız hale gelirdi.

31. Jüpiter’in kütlesi

eğer daha büyük olsaydı: dünyanın yörüngesi kararsız hale gelirdi.

eğer daha küçük olsaydı: dünyaya çok sayıda göktaşı ve kuyrukluyıldız çarpardı.

32. atmosfer basıncı

eğer daha küçük olsaydı: sıvı haldeki su çok çabuk buharlaşır, nadiren yoğunlaşırdı.

eğer daha büyük olsaydı: sıvı haldeki su, karadaki yaşam için gerekli olduğu gibi kolayca buharlaşmaz; yeryüzüne yeterince güneş ışığı gelemez; yeryüzüne yetersiz miktarda morötesi ışınım gelirdi.

33. atmosfer şeffaflığı

eğer daha küçük olsaydı: güneş ışınımının yetersiz kapsamdaki dalga boyları gezegen yüzeyine ulaşırdı.

eğer daha büyük olsaydı: güneş ışınımının çok geniş kapsamdaki dalga boyları gezegen yüzeyine ulaşırdı.

34. atmosferdeki klor miktarı

eğer daha küçük olsaydı: erozyon oranları, nehirlerin, göllerin, toprağın asitlilik oranları ve bazı metabolik oranlar, çoğu yaşam formu için yetersiz kalırdı.

eğer daha büyük olsaydı: erozyon oranları, nehirlerin, göllerin, toprağın asitlilik oranları ve bazı metabolik oranlar, çoğu yaşam formu için yükselirdi.

35. okyanuslardaki ve topraktaki demir miktarı

eğer daha küçük olsaydı: gelişmiş yaşamı destekleyecek, yaşam çeşitliliği ve miktarı çok sınırlanır; eğer çok küçükse hiçbir yaşam mümkün olamazdı.

eğer daha büyük olsaydı: en azından gelişmiş yaşamda demir zehirlenmesi kaçınılmaz olurdu.

36. troposfer ozon miktarı

eğer daha küçük olsaydı: biyokimyasal dumanlar yeterince temizlenemezdi.

eğer daha büyük olsaydı: gelişmiş hayvanlarda soluma zorluğu görülür, ürün hasatları düşer ve ozona duyarlı türlerin yok olmasıyla sonuçlanırdı.

37. stratosfer ozon miktarı

eğer daha küçük olsaydı: gezegenin yüzeyine, cilt kanserlerine ve bitki yetişme miktarında azalmaya yol açacak çok miktarda morötesi ışınım gelirdi.

eğer daha büyük olsaydı: gezegenin yüzeyine çok az morötesi ışınım ulaşabilir, bitki yetişme miktarında azalmaya yol açar ve hayvanlar için yetersiz vitamin üretimi görülürdü.

38. mezosfer ozon miktarı

eğer daha küçük olsaydı: mezosfer gazlarının sirkülasyonu ve kimyası bozulur, atmosferin alt tabakalarındaki yaşam için gerekli gazların izafi bolluğu da tahrip olurdu.

eğer daha büyük olsaydı: mezosfer gazlarının sirkülasyonu ve kimyası bozulur, atmosferin alt tabakalarındaki yaşam için gerekli gazların izafi bolluğu da tahrip olurdu.

39. orman ve çalı yangınlarının miktarı ve kapsamı

eğer daha küçük olsaydı: toprakta yetişmeyi engelleyici maddeler birikir; toprağın nitratlaşması yetersiz olur; toprağın yeterli miktarda su geçirmesi ve bazı zararlıların absorbe edilmesi için gerekli odunkömürü üretimi yetersiz olurdu.

eğer daha büyük olsaydı: çok fazla bitki ve yaşam biçimi yok olurdu.

40. toprak kükürtünün miktarı

eğer daha küçük olsaydı: bitkiler bazı proteinlerden yoksun kalır ve ölürlerdi.

eğer daha büyük olsaydı: bitkiler kükürt toksinlerinden zehirlenip ölürler; suyun ve toprağın asitliliği yaşam için çok fazla olurdu; nitrojen döngüleri bozulurdu.

[Mister Elvin]

IX. BAZI ATEİST ve AGNOSTİK BİLİM ADAMLARININ EVRENDEKİ MÜKEMMEL TASARIM KARŞISINDA DEĞİŞEN GÖRÜŞLERİ

Bilim bizi, gördüğümüz her şeyin doğal açıklamasına yönlendirir mi? 19. yüzyıl boyunca, bilimin bu yönde gittiği izlenimi vardı. Fakat 20. ve 21. yüzyılın bilimi bizi tekrar tasarım inanışına yönlendirmektedir. Bu, bilimsel açıklamanın eksikliğinden değil bilimsel açıklamanın bizi getirdiği noktadan kaynaklanmaktadır. Son zamanlarda tasarım düşüncesini destekleyen delillerden dolayı pek çok bilim adamı, Allah’a inanmaya başlamıştır. Jim Holt bu konuda şunları söylemektedir: “ Bundan birkaç ay önce Nature dergisinde gördüğüm bir araştırma, Amerikalı fizikçi, biyolojist ve matematikçilerin % 40’ının Tanrı’ya inandığını ortaya koymuştur. Bunlar hem de bir metafiziksel soyut Tanrı’ya değil, bizim işlerimizle yakından ilgilenen ve dualarımızı duyan, İbrâhim, İshak ve Yakub’un Tanrısı’na inanmaktadır”. Fiziksel sâbitelerin uyum derecesi o kadar hassas bir kritere bağlıdır ki, agnostik bir takım ünlü bilim adamları bunun arkasında “doğaüstü bir plan” veya “aracının” olduğu sonucuna varmışlardır.[163]

“Dindar bilim adamları tarihin her döneminde karşımıza çıkmıştır. Isaac Newton, Michael Faraday ve James Clerk Maxwell akla ilk gelen örnekler. Ama böyle olanlar her zaman azınlıkta kaldı; çoğunluğu ise agnostik olmayı seçti. Sonra birden ne olduysa yirminci yüzyılın ikinci yarısından itibaren en seküler bilim adamları bile Tanrı’nın adını telaffuz eder oldu. Önemli bir astrofizikçi ve kozmolog olan Fred Hoyle bu durumun tipik bir örneğidir. Hoyle kariyerinin ilk günlerinde Tanrıtanımazdı. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra kafası karışmış bir şekilde bazı elementlerin daha azken bazılarının neden çok olduğuna kafa yorarken aklına parlak bir fikir geldi. Nükleer çekirdeğinin yapısını incelemeye karar veren Hoyle, karbon çekirdeğinde o güne kadar keşfedilmemiş bir enerji düzeyi olduğunu tespit etti. Yaptığı deneyler tespitlerini doğruladı. Hoyle, bunun bir rastlantı olamayacağına karar verdi, işin içinde ilâhî bir gücün olduğuna hükmetti. Sonraki yılarda ilahi güç kendini başka alanlarda da göstermeye başladı. Cisimlerin elektron ve protonlardan oluştuğu öteden beri biliniyordu. Bu ikisinin oranları sabit kabul edilmiş, kimse bu konu üzerinde düşünmemişti. Ama sonra bilim adamları çıkıp proton ve elektronların tam değerini kesin olarak bilmek gerektiğini, zira bir milimlik kayma halinde bile yaşamın ortadan kalkacağını söylediler. ‘Hassas Ayarlar’ ın doğada ne denli önemli olduğuna ilişkin her gün yeni bir şeyler öğrenmeye başladık. Ortaya çıkan sonuçlar dini düşünceyle uyum içerisindedir. Birincisi, evrende ciddi bir ayar olduğu kesindir. Hoyle’un özyaşam öyküsünde belirttiği gibi, “Tanrıtanımaz görüşün, dünyanın belli bir amaçla yaratılmadığını söylemesi kadar ahmakça bir şey olamaz”. İkincisi, insanoğlu evrenin tasarlanmış en önemli parçalarından birisidir; fizikçi Freeman Dyson’un deyimiyle “kimse yeryüzünde kendini yabancı gibi hissetmemelidir. Zira her geçen gün evrenin yapısını biraz daha tanıyor, onun biz buraya gelmeden önce bir şekilde bizden haberdar olduğunu seziyorum.” Dyson’un bu sözleri insanın plansız bir biçimde evrim geçirdiğini öne sürenlerin düşünceleriyle çelişiyor.”[164] Evrendeki bu hassas ve mükemmel oluşumlar agnostik bir çok bilim adamının görüşlerinin değişmesine ve bu konu hakkında çeşitli itiraflarda ve ifadelerde bulunmalarına sebep olmaktadır. Bunlardan bir kısmını şu şekilde sıralayabiliriz:

Fred Hoyle (İngiliz Astrofizikçi) : “Gerçeklerin mantıklı bir yorumu üstün bir entelektüelin fizik, kimya ve biyoloji ile oynadığı ve doğada kör hiçbir güçten bahsetmeye değer olmadığı sonucunu gösterir. Gerçekten hesaplanan rakamlar o kadar şaşırtıcı ki bu sonuç artık soru ötesidir.” [165]

George Ellis (İngiliz Astrofizikçi) : “Bu kompleksliği mümkün kılmak için kanunlarda muhteşem bir hassas ayar vardır. Başarılarının komplekslik derecesinin fark edilmesi ‘mucize’ kelimesini bu kelimenin ontolojik durumu konusunda bir taraf olmadan kullanmayı gerekli kılıyor.” [166]

Paul Davies (İngiliz Astrofizikçi) : “Bana göre bütün bunların arkasında çok güçlü bir delil var. Öyle görünüyor ki biri doğanın rakamlarını, evreni yaratmak için hassas bir ayara oturtmuş.” [167] “ Fizik kanunları son derece saf bir tasarım ürünü görünüyor. Evrenin bir amacı olmalı.” [168] “ Tanrı bu tasarımı ne maksatla üretmiştir sorusuna cevap ararken İnsancı İlke ve biyolojik organizmaların gerekleriyle ilgili oluşumların göz önünde bulundurulması gerekir. Evrende bilinçli yaşamın oluşması için gerekli doğa kanunlarının hassas ayarı açıkça Tanrı’nın evreni böyle bir hayat ve bilincin gelişmesi için tasarladığı sonucunu çıkarır. Bu demek oluyor ki evrendeki varlığımız Tanrı’nın planının merkezi bir parçasıdır.” [169]

Alan Sandage (Astronomi alanında Crawford ödülü sahibi) : “Ben böyle bir düzenin bir kaostan çıktığını oldukça ihtimalsiz buluyorum. Düzenleyici bir prensip olmalı. Tanrı bana göre, esrarengiz fakat varlık mucizesinin neden hiçbir şey yerine bir şeyler var olduğunun açıklamasıdır.” [170]

John O’Keefe (NASA’da astronom) : “Bizler astronomik standartlarda şımartılmış ve şefkat ile muamele edilmiş yaratıklarız. Eğer evren büyük bir hassasiyetle yaratılmış olmasaydı biz hiçbir şekilde var olmazdık. Benim görüşüm bu koşulların evrenin, insanların içinde yaşaması için yaratıldığıdır.” [171]

George Greenstein (Astronom) : “Biz bütün delilleri araştırdıkça bir doğa ötesi aracının varlığı düşüncesi ortaya çıkıyor. Mümkün müdür ki biz beklemediğimiz bir şekilde birden bire yüce bir varlığın bulunduğunun bilimsel kanıtını bulduk. Tanrı ilahi bir şekilde Kozmosu bizim faydamız için mi yarattı?” [172]

Arthur Eddington (Astrofizikçi) : “Bilimsel teorinin bugünkü durumundan evrensel bir akıl ya da bilginin düşüncesi sonucu çıkarılabilir diye düşünüyorum.” [173]

Arno Penzias (Nobel fizik ödülü sahibi) : “Astronomi bizi benzersiz bir olaya ulaştırır; hiçlikten yaratılmış olan, hayatın oluşabilmesi için sağlanması gereken koşullara uygun, hassas bir dengeye ve kendisine temel oluşturan bir plana (buna “doğaüstü” de denebilir) sahip olan bir evren. Bu yüzden, modern bilimin gözlemleri yüzyıllar öncesinin sezgileriyle aynı sonuca ulaşmış gözüküyor.”[174] “Bugünün dogması ise maddenin ebedi ve ezeli olduğu yönündedir. Bu dogma, evrenin yaratılmış olduğuna işaret eden gözleme dayalı kanıtlar ve astronominin bugüne kadar ürettiği gözlemlenebilir verilerin hepsinin evrenin yaratıldığı iddiasını desteklediği gerçeğine rağmen bunu kabul etmek istemeyen insanların (bunlara fizikçilerin çoğunluğu da dahildir) içgüdüsel inançlarına dayanmaktadır. Sonuç olarak, verileri reddeden insanlar maddenin ebedi ve ezeli olması gerektiğine dair “dini” bir inanç taşıyan insanlar olarak tanımlanabilirler… Eğer evren her zaman varolmadıysa bilim, evrenin mevcudiyetine dair bir izahat yapılması ihtiyacı ile yüz yüze kalacaktır.”[175]

Tony Rothman (Fizikçi) : “Evrenin düzeni ve güzelliği ve doğanın şaşırtıcı rastlantıları ile karşı karşıya kaldığınızda bilimden dine doğru bir adım atmaya teşvik olursunuz. Eminim pek çok fizikçi bunu yapmak ister, bunu itiraf edebilmelerini dilerim.” [176]

Stephen Hawking (İngiliz Astrofizikçi) : “Bilim yasaları, şimdi bildiğimiz biçimiyle, elektronun elektrik yükünün niceliği ve proton ve elektronun kütlelerinin oranı gibi pek çok temel sayı içerir… Şaşılası gerçek ise bu sayıların değerlerinin yaşamın gelişimini olanaklı kılmak için çok ince ayar edilmiş gibi gözükmesidir.” [177]

Arthur L. Schawlow (Stanford Üniversitesi Fizik Profesörü, 1981 Nobel fizik ödülü sahibi) : “ Bana öyle geliyor ki hayatın ve evrenin mucizeleriyle yüz yüze kalındığında sadece “nasıl?” diye değil ayrıca “neden?” diye sormalı. Olası cevaplar ancak dinsel olabilir… Evrende ve kendi hayatımda Tanrı’nın varlığına dair bir ihtiyaç hissediyorum.” [178]

Frank Tipler (Matematik Fiziği Profesörü) : “20 yıl önce kozmolojist olarak kariyerime başladığımda bir ateisttim. Bir gün Yahudi-Hıristiyan teolojisinin temel iddiasının doğru olduğunu ve bunun bizim anladığımız fizik kanunlarının bir sonucu olduğunu gösteren bir kitap yazacağımı en vahşi rüyalarımda bile hayal edemezdim. Ben bu sonuçlara benim özel fizik branşımın merhametsiz mantığını kullanarak ulaştım.” [179]

Henry “Fritz” Schaefer ( Kimya Profesörü ve Georgia Üniversitesi Kuantum Kimya Bilgi İşlem Merkezi yöneticisi) : “ Benim bilimimin anlamı ve heyecanı nadir olarak bir şey keşfedip kendime ‘Demek Tanrı bunu böyle yaptı’ diyebilmektir. Benim hedefim Tanrı’nın planının küçük bir kısmını da olsa anlayabilmektir.” [180]

Vera Kistiakowsky (MIT fizikçisi) : “Fiziksel dünyamız ile ilgili bilimsel anlayışımızın gösterdiği muhteşem düzen Tanrısal bir anlayışı geretiriyor.” [181]

Roger Penrose (Matematikçi ve yazar) : “Ben derim ki evrenin bir amacı vardır şans eseri bir şekilde var olmamıştır.” [182]

Alexander Polyakov (Sovyet Matematikçi) : “Biliyoruz ki doğa mümkün olan matematiğin en üstünü ile açıklanır. Çünkü onu Tanrı yaratmıştır.” [183]

Edward Milne (İngiliz Kozmolojist) : “Evrenin sebebini okuyuculara boşlukları doldurmak üzere bırakıyoruz. Fakat bizim resmimiz Tanrısız eksik kalmaktadır.”[184]

Barry Parker (Kozmolojist) : “Bu kanunları kim yarattı? Hiç şüphe götürmez ki Tanrı’ya her zaman ihtiyaç olacaktır.” [185]

Carl Woese (Illinois Üniversitesi mikrobiyolojisti) : “Evrendeki yaşam az bulunur türden midir yoksa tek midir? Ben bunun iki yönde de görüyorum. Bazı günler galaksimizdeki yüz milyarlarca yıldız ve yüz milyarlarca başka galaksinin bulunduğunu düşünerek mutlaka bizim dünyamız gibi en azından mikrobial hayatı içeren bir başka gezegenin bulunabileceğini düşünüyorum. Diğer günler ise bizim evrenimizi sayısız rakamda evren arasında özel yapan İnsancı İlke’nin sadece doğanın fiziksel özelliklerine değil kimya ve biyolojiye de uzanabileceğini düşünüyorum. Bu durumda dünyamızdaki hayat gerçekten eşsiz olabilir.” [186]

Anthony Flew (Felsefeci) : “Hep söylendiği üzere, itiraf ruhu arındırır. Bu yüzden yazıma şunu itiraf ederek başlamak istiyorum; ateistler çağdaş kozmolojik konsensuslar karşısında utanmalıdırlar. Çünkü öyle gözüküyor ki, kozmologlar St. Thomas Aquinas’ın, felsefi olarak ispat edilemeyeceğini iddia ettiği şeye, yani evrenin bir başlangıcı olduğuna dair bilimsel kanıt sunmaktadırlar. Şu ana kadar evrenin sadece sonsuz değil ama ayrıca başlangıçsız olduğu düşüncesi rahatlıkla savunulabilirdi, evrenin hiçbir anlam taşımayan mevcudiyetinin ve en temel öğelerinin nihai izahatlar gerektirdiğini ise hala rahatlıkla söyleyebiliriz. Ancak hala bunların doğruluğuna inanıyor olsam da, Big Bang karşısında bu duruşu korumanın artık rahat ya da kolay bir şey olmadığı çok açıktır.” [187]

Wernher von Braun ( Pioneer füze mühendisi) : “Evrenin varlığının arkasında üstün bir mantığın bulunduğunu kabul etmeyen bir bilim adamını anlamak bilimin gelişmelerini inkar eden bir ilahiyatçıyı anlamak kadar zordur.” [188]

Robert Jastrow (Astrofizikçi) : “Aklın gücüne inanarak yaşamış bilim adamlarının hikayesinin sonu kötü bir rüya gibidir. Cahillik dağını aşıp en yüksek tepesini fethedip son kayanın üzerinden baktığında yüzyıllardan beri orada bulunan ilahiyatçılar tarafından karşılanır.” [189]

[Cro_cop]

Bütün yaradılışların arxasında mütləq ki fövqəltəbii şüur var. Yaradan var. Başqa heç nəyə inanmıram.

[Mister Elvin]

http://www.youtube.com/watch?v=itVpZkuQgmY

[Mister Elvin]

http://www.youtube.com/watch?v=Dhp4lRRhzJo&feature=related

[Mister Elvin]

Gayemiz insanoğlunun ortak sorusunun aslında gayet mantıklı ve açık bir cevabının olduğunu göstermek, bir yaratıcının varlığını aklı ve şuuru olan herkese şeksiz ve şüphesiz en basit ve açık haliyle anlatmak ve ispat etmektir.

Her şey şu en temel soru ile başlıyor:

Şu gözümüzle gördüğümüz varlıklar nasıl meydana geliyor? Bizi, dünyamızı, gezegenleri, evreni ve tüm kâinatı meydana getiren nedir?

İnsanlığın başlangıcından bu yana olan tarih incelendiğinde bu soruya verilen cevapların belli ve sınırlı sayıda olduğu görülecektir. Bunları 4 ana madde halinde sıralayabiliriz:

1. Sebepler yapıyor, icat ediyor, var ediyor…

2. Kendi kendine oluyor.

3. Tabiat yapıyor, doğa yaratıyor. Tüm bu oluşum doğal veya tabiidir. “Tabiat Ana’nın” eliyle gerçekleşiyor vs…

4. Her şeyin ardında ilmi, iradesi, kudreti sonsuz ilahi bir güç var. Yani Allah yaratıyor.

Bu 4 temel maddenin dışında ortaya atılmış diğer bazı fikirleri de ikinci bir kategori altında sıralayalım;

1. Hiçbir şey yok ki. Her şey hayal. Ben de yokum, siz de yoksunuz, bu yazı da yok. Dolayısıyla ne yaratıcıya ne sebebe ne de bu soruya ihtiyaç var.

2. Madde sonradan var olmuş değil ki meydana gelsin ve böyle bir soru sorulabilsin. Ezelden beri var. Yani geçmişi sonsuza dayanıyor.

3.Tesadüfen oluyor.

4. Evrimleşiyor. (Evrim teorisi temelli tüm iddialar.)

Yukarıdaki maddelerin bir kısmı size komik gelmesin. Bu fikirlerin hepsi ciddi insanlar, felsefeciler ya da bilim adamları tarafından ortaya atılmış ve arkasında kitleler toplamıştır. Şimdi burada saydığımız maddeleri 2. bir kategoride ayrıca değerlendirmemizin sebebini açıklayalım.

Öncelikle şunu belirtmek gerekir ki burada tartışılacak mevzu, varlıkların mahiyeti nedir veya varlıklar var mıdır yok mudur gibi meseleler değildir. Bizim konumuz var olan ve gayet sanatlı, düzenli mükemmel ve harika bir tarzda var olan ve her daim yeniden olan bu varlıklar nasıl oluyor, bunu kim ya da ne yapıyor meselesidir.

Sonuç olarak mevcudatın gerçekten var olduğunu, tüm bunların bir hayalden ibaret olmadığını kabul ederek 2. kategorideki ilk maddeyi, ezeli olmadığını yani her vakit yeni canlıların var edildiğini kabul ederek ikinci maddeyi elemiş oluyoruz.20. yüzyılın başlarına kadar en azından bir kısım bilim çevrelerince hâkim olan görüş evrenin sonsuz boyutlara sahip olduğu, sonsuzdan beri var olduğu ve sonsuza dek var olacağı şeklindeydi. Statik ya da durağan evren modeli de denilen bu teoriye göre evrenin bir başlangıcı da sonu da yoktu. Bu görüş evrimciler başta olmak üzere materyalist felsefenin tutunduğu son daldı adeta. Bu sayede bir yaratıcının varlığını inkâr edebilecek kendilerince bir çıkış yolu bulduklarına inanmışlardı. Ancak bilimsel araştırmalar ve gelişmeler onları yine yalanlayacaktı. Nitekim 1929 yılında California Mount Wilson gözlem evinde yıldızların uzaklıklarına bağlı olarak kızıl renge doğru yaklaşan bir ışık yaydıkları tespit edildi. Bu buluş bilim dünyasında büyük yankıya sebep oldu. Zira fizik kurallarına göre yaklaşan ışıkların tayfının mora, uzaklaşanlarınkinin ise kızıla doğru kaydığı tartışmasız bir gerçekti. Gözlemler yıldızların ışıklarında kızıla doğru bir kaymayı gösteriyordu. Yani yıldızlar bizden ve birbirlerinden sürekli olarak uzaklaşıyorlardı. Aynen şişirilen bir balonun yüzeyindeki noktaların birbirinden ve merkezden uzaklaşmasında olduğu gibi. Evren sürekli genişliyordu. Buna göre zaman içinde geriye doğru gidildiğinde evrenin tek bir noktadan yani sıfır hacim sonsuz kütleden büyük bir patlama sonucu meydana geldiği ispatlanmış ve statik evren modelini savunanların maddenin sonsuzluğu kavramı suya düşmüş, yoktan var edilmeyi savunan Big Bang teorisi bir kez daha kanıtlanmış oldu.

Bu konuyu açıklığa kavuşturan bir başka önemli delil de evrenin en temel yasalarından biri olarak kabul edilen Termodinamiğin 2. kanunudur. Evrenin sonsuzdan beri var olmadığını ve mutlaka bir sonu olduğunu bütün detayı ile ve tamamen bilimsel olarak ispat eden entropi başlıklı harika makaleyi bu aşamada okumanızı önemle tavsiye ediyor ve bu konuyu oraya havale ediyoruz.

Kaldı ki maddenin ezeli olduğunu iddia eden gruptan hem rasyonalist olduğunu iddia edip hem de çok basit, şekilsiz ve cansız bir maddeden bütün bu harika kâinatın nasıl meydana geldiğini ikna edici bir tarzda izah eden kimse çıkmamıştır. Maddenin ezeli olduğunu ileri sürmek bilim adına öyle korkunç bir cehalettir ki, evrimcileri de içine alan bu grup ilimsiz, iradesiz, cansız, bilinçsiz, güçsüz ve şekilsiz bir maddeden tüm şu canlı hayatın ve kainatın var olduğunu öne sürmekle, o maddeye yaratıcı mevkii vermekle cehaletlerin en yüz karasını sergilemekte ve bu delilsiz ve akıldan uzak teorilerini bilimsel bir gerçek gibi insanlığa yutturmaya hatta zorla kabul ettirmeye çalışmaktadırlar. Maddenin ezeli olduğunu iddia edenlerin rakamlardan da hiç haberleri olmasa gerektir. Çünkü ezel sonsuz demektir ve öyle rakamlarla falan ifade edilemez. Denizlerdeki su damlacıklarının adedi sonsuzun yanında 0 (sıfır) değerindedir. Dolayısıyla ezeli olan zaman ve mekanın kayıtları altına girmez. Ezeli olan aynı zamanda ebedi de olmak zorundadır çünkü zaman kavramı dışındadır. Ezeli olan asla değişmez ve kendisine müdahalede bulunulamaz. Bu sayılan özelliklerin hiçbiri madde de yoktur. Madde hem değişkendir, hem bir sonu vardır, hem de zaman ve mekan kaydı altındadır.

Meselemizin amacını özetleyen iki üst paragrafta da değindiğimiz gibi varlıkların çok ince sanatlı, düzenli ve mükemmel bir tarzda var olması tesadüfen olma ihtimalini de sıfıra indiriyor. Biraz matematik ve olasılık hesabı bilen birisi bunun nedenini kolayca anlayacaktır. Hemen basit bir örnekle açıklayalım:

Bir tek proteini ele alalım ve bu proteinin tesadüfen oluşması ihtimalini hesaplayalım. Hepimizin bildiği gibi proteinsiz bir canlı düşünülemez ve en basit bakterilerde bile binlerce protein vardır. Biz proteinlerin en çok bilinenlerinden biri olan hemoglobini ele alalım. Hemoglobin 574 tane aminoasidin arka arkaya doğru biçimde dizilmesi sonucu oluşur. İnsanda 20 farklı aminoasit çeşidi mevcuttur. Bu aminoasitlerin her biri tam olarak doğru yerde bulunmalıdır. Bir tanesinin yanlış yerde olması ya da eksik olması ölümcül sonuçlar doğurabilir. Bir hemoglobin proteininin sadece aminoasit dizilişinin doğru olma olasılığı şu şekilde ifade edilebilir:

1 aminoasidin doğru dizilme olasılığı : 1/20

2 aminoasidin doğru dizilme olasılığı : 1/20 x 1/20

3 aminoasidin doğru dizilme olasılığı : 1/20 x 1/20 x 1/20

574 aminoasidin doğru dizilme olasılığı : 1/20574

Bu olasılığı yazıyla ifade etmek isterdik ama yazıda bu rakamın karşılığı olduğundan emin değiliz. Peki, bir insanda kaç hemoglobin var dersiniz? Tam 60 quintillion yani 60.000.000.000.000.000.000. Şimdi bu proteinlerin hepsinin doğru dizilme olasılığını da varın siz hesaplayın. Kısaca ifade edecek olursak rakamları biraz tanıyan herkes bunun tesadüfen olamayacağını bilir.

4. madde olan evrimleşme meselesi ise hem maddenin ezeli olduğunu, hem ilk canlının tesadüfen olduğunu, hem de bunların hepsinin kendi kendine olduğunu iddia ederek bütün imkansızlıkları bir araya toplar ve ilk kategoride sıraladığımız 2. maddenin yani "kendi kendine olma" maddesinin kapsamına girer ki zaten bu madde ispat bölümümüzde ayrıntısı ile ele alınacaktır.

Məqalənin davamı var....

[Mister Elvin]

Mantık ilminde ve matematikte kullanılan çeşitli ispat metotları vardır. En güçlü iki tanesi doğrudan ispat (Direct proof) ve dolaylı ispat (Indirect proof) yöntemleridir. Biz burada iki yöntemi de ayrı ayrı kullanarak kesin sonuca ulaşmayı ve hiçbir açık kapı bırakmamayı hedefliyoruz.

İlk bölümde dolaylı ispat yönteminin çok kuvvetli bir kolu olan “contrapositive proof” ya da “proof by contradiction” diye bilinen devrik ispat yöntemini kullanacağız. Bu ispat yönteminde diğer tüm yolların yanlışlığı ispatlanarak elenir ve geriye kalan tek yolun doğruluğu mutlak surette ispatlanmış olur. Bu ispat metodunun kullanılma sebebi akılda diğer yollara ait hiçbir şüphenin kalmamasının istenmesidir.

Madem ki kainatın var oluşuna dair “Gaye” sayfamızda listelediğimiz 4 ana yoldan başka bir yol tüm insanlık tarihinde iddia edilmemiş ve edilemiyor ve bu 4 yoldan başka çıkar yol yoktur, öyleyse ilk 3 yolun imkansızlığı ve tamamen yanlış olduğu ispat edilirse 4. yolun doğruluğu şeksiz ve şüphesiz sabit olur.

.........................................................

İlk bölümde ilk 3 yolun yolcularını açıkta bırakıp mecburen 4. yola sevk ettikten sonra 2. bölümde de Allah'ın varlığı, doğrudan ispat yöntemi kullanılarak ispatlanacaktır. Doğrudan ispat yönteminde kullanacağımız 3 farklı delil metodunu şöyle sıralayabiliriz:

1. Bürhan-ı limmi (Argument a priori): Müessirden esere, sebepten neticeye gidiş. Yani Eseri meydana getirenin esere delil olması. Ateşin varlığının dumana delil olması gibi. Bir yerde ateş varsa bu orada dumanın da var olduğunu gösterir. Gece dumanı gözle görmesek bile ateşin mevcudiyeti dumana delil teşkil eder.

2. Bürhan-ı İnni (Agument a posteriori): Eserden müessire, neticeden sebebe gidiş. Yani eserin, eseri meydana getirenin varlığına delil olması. Dumanın ateşe delil olması gibi. Bir yerde duman varsa bu orada ateşin varlığına delildir.

Dikkat edilirse buradan ateş ve dumanın çift yönlü olarak birbirine delil teşkil ettiği görülecektir. Yani eser ve müessir çok kuvvetli bağlarla birbirine bağlı bir bütünün parçalarıdır.

3. Temsil: Anlaşılması güç olan konuların kolayca anlaşılması için meseleyi misallerle anlatma yöntemidir. Nasıl ki dürbün uzak olan ve net görülemeyen şeyleri bize yaklaştırarak görmemizi sağlıyorsa, temsil dürbünü de derin ve ince meseleleri aklımıza yaklaştırarak akıl gözümüzle rahatça görmemizi sağlar. Bakın bunu açıklarken bile bir misal kullandık. Örnekler hayatın vazgeçilmez bir parçasıdır.

Sonuç olarak Allah'ın varlığı ispatlanırken burada kullanılacak metotları özetleyelim;

1. Dolaylı İspat

•Devrik İspat

2. Doğrudan İspat

• Bürhan-i limmi

• Bürhan-ı İnni

• Temsil

Məqalənin davamı var.

[Mister Elvin]

1. Yol: Sebepler yapıyor. (Pozitivizm: Her şeyi bir sebep var ediyor, yaratıyor.)

Bu yolun imkansız ve batıl bir yol olduğunu 3 madde halinde izah edeceğiz:

1. İmkansızlık

2. İmkansızlık

3. İmkansızlık

1. İmkansızlık:

Öyle bir eczane düşünelim ki içinde 108 tane kavanoz ve kavanozların her birinde farklı birer madde bulunuyor. Ayrıca görüyoruz ki bu eczanede çeşitli ilaçlar var. Bu ilaçları tetkik ediyor ve anlıyoruz ki hepsi çok hassas ölçülerle yapılmış ve bahsi geçen 108 maddeden miligramlık ölçülerle alınarak ve çeşitli işlemlere tabi tutularak oluşturulmuşlar. Bunlar öyle hassas ölçüler ki bir ilaçta bir madde bir mg fazla veya eksik olsa formül bozulur ve o ilaç özelliğini kaybeder. Şimdi, hiç mümkün müdür ki ve hiç ihtimal var mı ki aniden bir fırtına çıkması ve rüzgarın çarpmasıyla o kavanozlar devrilsin, her birisinden ince hesap ve ölçüleri gerektiren yalnız o gerekli miktarlar kadar aksın, beraber gitsinler toplanıp o ilaçlardan birini meydana getirsinler.

İşte aynen bu misaldeki gibi her canlı hayat sahibi bir ilaç gibidir. Periyodik cetveldeki bilinen 108 elementten çok hassas ölçülerle meydana gelmiştir. Bu canlılar o eczanedeki ilaçlardan ne kadar daha mükemmel ve kompleksse, bir canlının sebepler tarafından meydana getirilmesi de eczanedeki o ilacın kavanozların devrilmesiyle meydana gelmesinden o kadar daha zor ve imkansızdır.

Herkesçe malumdur ki bir ilacın meydana gelmesi için gerekli bir takım şartlar vardır;

1.Maddeler: Maddelerin hazır bir şekilde elde mevcut olması zaruridir ki ilaç meydana gelebilsin.

2.Laboratuar: Böyle hassas bir iş için bir laboratuar ortamına ihtiyaç duyulur. Maddelerden dış ortamın etkilerinden korunaklı bir şekilde çeşitli işlemlere tabi tutularak kimyevi bir bileşen elde edilmesi laboratuar ortamının sıhhatiyle doğrudan ilgilidir.

3.Formül: Diyelim ki laboratuar da maddeler de hazır. Peki bu maddeler neye göre birleşip bir ilaç oluşturacaklar? Elbette bilgi ve ilmi gerektiren bir formül ihtiyacı apaçık ortadadır.

4.Eczacı: Farz edelim ki formül de var. Peki bu formülü kim uygulayacak? Tüm bu maddeleri uygun formüle göre ne bir araya getirecek? Bir eczacı olmadan bunun olamayacağı çok açık değil mi?

Peki basit bir ilacın meydana gelmesi için bu kadar şartın mevcudiyeti lazımken, çok daha kompleks canlıları ve şu muhteşem kainatı kör, sağır, şuursuz, ilimsiz, amaçsız, rastgele sel gibi akan maddelerin ve sebeplerin eline vermek hiç akıl karı mıdır?

2. İmkânsızlık:

Maddi âlemin içinde olan her şey maddi âlemin kayıt ve kanunları içindedir. Buna göre sebep maddi ise sebep olduğu şeyin yanında ve içinde bizzat bulunması gerekir. Yani maddi âlemde bir işi veya bir şeyi yapmak ancak temas ile olur. Uzaktan okus pokus ile olmaz. Bu masa eğer madde ise bunu yapan ve meydana getiren de bu masanın yanında temas ile iş görmüş ve yapmış demektir.

Sebepler denilen şeyler de bu maddi âlem içinde maddi kayıt ve kanunlara mahkûm maddi şeyler olduğuna göre, bir sebebin bir şeyi meydana getirebilmesi için o şeyin yanında ve içinde olup temas ile yapması gerekir. Meydana getirilecek varlık diyelim ki bir karınca olsun. Bu karıncayı yapacak sebepler nelerdir? Na, K, Ca, Mg, N, C, H, O gibi elementler ile güneş, hava, toprak ve suyun bir araya gelmesi ve tam bir ittifak ile karıncanın vücudunda temas ile iş görmesi ve çalışması gerekir. Eğer işi sebeplere vereceksek bu yoldan başkasını düşünemeyiz ve maddi âlemde başka türlüsü mümkün değildir. Yani karıncanın gözünde kullanılacak bir fosfor atomunun bizzat toprak tarafından oraya konulması gerekir. Eğer helyum gerekliyse güneşin bizzat onu oraya yerleştirmesi lazımdır. 10.000 karınca hücresinin bir toplu iğne başı büyüklüğüne bile ulaşmadığı düşünülecek olursa bu kadar küçük bir alana bunca maddi sebebin girmesi ve çalışması mümkün olabilir mi?

Şimdi meseleyi bir başka açıdan ele alalım. Karıncanın vücudunu meydana getiren tüm elementlerin mükemmel bir düzen ve ölçü içinde ve tam bir ittifak ile bir gaye için toplanması başlı başına büyük bir meseledir. Bu cümleyi biraz irdeleyelim. Nedir mükemmel düzen ve ölçü? Bir atom iki yönden düzenlidir. 1. Kendi içinde, elektronu, protonu, nötronu ile müthiş bir uyum içinde olması. 2. Diğer atomlarla olan ilişkilerindeki düzen ve uyumu. Bir dış dairede, atomlardan oluşan hücrenin kendi içindeki düzeni ve hücreler arası uyumu. Daha dış dairede hücrelerden oluşan bir organın kendi içindeki düzeni ve organlar arası uyumu ile bir organizmayı meydana getirmesi… Bitti mi? Bitmedi. Bir de bu organizmanın dış dünya ile olan ilişkisine bakmamız gerekmez mi? Bir karıncanın evrenin tüm kanun ve kurallarına uyum sağlayacak teçhizat ve donanımı olmadan hayatta kalması düşünülebilir mi? İşte düzen ve ölçü deyince tüm bunlar akla gelmelidir.

Gelelim ittifak ve gaye meselesine. Karıncayı meydana getiren tüm maddi sebepler (Güneş, hava, toprak, su ve elementler) bu amaç için ittifak etmiş olmalılar. Çünkü biliyoruz ki düzenli her işte ittifak vardır ve mecburidir. Bir ordunun askerleri ittifak etmeseler ve emir dinlemeyip her biri başına buyruk hareket etse ortada ne düzen kalır ne de ordu. Örneğin en basitinden bir kalsiyum atomunu düşünelim. Bu atomda akıl, fikir, ilim, irade, şuur, gaye var mı ki gidip azot atomuyla anlaşsın. Desin ki birader gel seninle çok önemli bir iş için ittifak edip çalışalım. Bu akıl sahibi kimsenin kabul edeceği bir şey değildir.

Öyleyse geldiğimiz nokta şudur: Akılsız kalsiyum atomu akıllı iş yapıyorsa bu bize arkada görünmeyen bir aklın varlığını gösterir. Gayesiz toprak bir gaye için hareket ediyorsa bu gerisinde gaye sahibi birine delildir. Bunu daha basitleştirmek için bir temsille açalım. Uzaktan kumandayla çalışan çok gelişmiş bir oyuncak araba hayal edelim. Bu arabayı bin sene öncesinin insanının önüne koyalım. Biz de bu arabanın kumandasını elimize alıp saklanalım ve başlayalım arabayı kumanda etmeye. Bin sene önceki bu adam arabanın kendi kendine hareket edip kendiliğinden durmasını, sanki yolu biliyor gibi yoldan gitmesini, duvara geldiğinde çarpmadan dönmesini görünce ne düşünecektir? Ya diyecek ki bu araba çok akıllıdır, yolunu biliyor, irade sahibidir, isterse duruyor, isterse gidiyor ve görebiliyor çünkü hiçbir yere çarpmıyor. Ya da diyecek ki bu akılsız cansız maddenin bunları kendi başına yapması mümkün değil. Muhakkak benim göremediğim akıl, şuur, ilim, irade sahibi ve bu arabayı da yolu da gören birisi bunu idare ediyor.

Evet, ilk bakışta sebeple müsebbeb, yani sebeplerle meydana getirdikleri şeyler birbirlerine çok yakın gibidir. Fakat gerçekte çok uzaktırlar. İnek ile süt, ağaç ile elma birbirine yapışık ve sımsıkı bağlı gözükür. Gerçekten öyle mi? Sütün insana faydalarını anlatmaya gerek yok. Peki, bütün insanlık bir araya gelse dahi üretilemeyen bir sütü üretecek ilim ve teknoloji inekte var mı? İnek insanı tanır mı? İhtiyacını bilir mi? Vücut yapısını sindirim sistemini bilir mi? Bilmez. Ama ortada insanın ihtiyacına tamamen uyan bir süt gerçeği var. Öyleyse bu işin arkasında insanı tanıyan, ihtiyacını bilen, midesini dolaşım sistemini bilen birinin varlığı zaruridir. Farz edelim ki bu sayılan sıfatların hepsi inekte mevcut. Peki, inek bu kadar akıl ve ilim sahibi olsa kendi içmediği ve hiç faydasını görmediği sütü neden insana versin ve insan için üretsin. İneğin insana şefkati ve sevgisi mi var? Mademki yok, o zaman bu şefkat eserini meydana getiren bir şefkatin varlığı ortaya çıkar. Ve hakeza ağaç insanı tanır mı? İnsanın dilindeki tat alma duyusundan haberdar mı? Bir odun parçasında hadi diyelim ki elmayı yapacak akıl ve ilim var.Peki, bu kadar akıllı ağaç kendisi çamur yiyip lezzetli elmayı insana neden saklasın.Demek ki odunda ne ilim, ne akıl, ne şuur, ne irade, ne de merhamet var. Ama bu sıfatları gerektiren işleri de gözümüzle görüyoruz. Öyleyse mecburen diyeceğiz ki bu sıfatların sahibi insanı tanıyan,ve seven, ihtiyacını bilen, birisi vardır ve bu işleri gören de odur.

3. İmkansızlık:

Bir varlığın birliği varsa elbette bir el tarafından yapılmış demektir. Bu cümleyi bir örnekle açıklamaya çalışalım. Yüz askerin bir subayın emrine verilmesi, bir askerin yüz subayın emrine verilmesinden yüz derece daha kolaydır. Şimdi düşünelim; bir asker yüz subayın emrine verilse ne olur? O asker kimin emrini dinleyecek, hangi işi yapacaktır? Oysa yüzlerce belki binlerce askerin bir tek komutan tarafından idaresi bir askerin idaresi gibi kolaydır. Hepsi tek merkezden gelecek emre itaat eder ve tek merkezden idare edilir. Aynen öyle de çok çeşitli sebeplerin bir tek şeyin var olmasında birleşmesi yüz derece daha zor, pek çok şeyin bir tek zat tarafından var edilmesi yüz derece daha kolay olur. Hele bu var edilecek şey mükemmel bir düzen ve şahane bir uyuma mazhar bir canlı ise bu gerçek, keşmekeş ve karmaşayı doğuran farklı ellerden çıkma teorisini tamamen çürütür ve bir elden çıktığını apaçık ispat eder. Hiç mümkün müdür ki tüm bu ahenk ve uyum sonsuz sayıda cansız, cahil, bilinçsiz, mütecaviz, kör ve sağır sebeplerin eline verilsin. Güneş yakmak ister, deniz istila etmek ister, rüzgâr fırtına gibi esmek, kasıp kavurmak ister. Hiçbirinde şefkat, merhamet, acıma, ölçü, kanun, kural, bilinçli hareket yoktur. Ama tüm bu gerçeklere rağmen kâinatta ne bir keşmekeş ne de abes bir iş görülmez. Bunu her şeyi gören, her şeye hükmü geçen ve bilerek hareket eden tek bir elden başka ne ile izah edeceğiz?

Bu noktada ilginç bir soru soralım. Tüm bu sayılan sebepleri, güneşi, havayı, suyu, toprağı ve elementleri bir tarafa koysak, bitkileri, hayvanları, insanları ve bütün canlıları da diğer tarafa koysak ve dünyayı hiç görmemiş ya da yeni gelmiş birine sorsak; "Sence hangi taraf hangi tarafı yapabilir?, meydana getirebilir?" Ne cevap verir dersiniz? Siz ne cevap verirsiniz? Hangisi daha mantıklıdır? Tabi ki diyecek ki; "Daha kompleks yapıdaki, hatta bir kısmında ilim, irade, akıl, ve bilinç olan şu sağ taraftaki canlıların bu basit cansızları yapması daha mantıklıdır." Ama görüyoruz ki tam tersi oluyor. Kör atom ve hücrelerden görme meydana geliyor, cahilden akıllı yaratılıyor, bilinçsizden bilinç çıkıyor, cansızdan canlı meydana geliyor. Evet, canlıları ve hayatı cansız sebeplerin meydana getirdiği iddia ediliyor. Oysa en gelişmiş laboratuarlarda, hücreyi oluşturan tüm maddi sebepler ve elementler, son teknoloji kullanılarak bir araya getirilse, bütün insanlık gücünü bu amaç uğruna birleştirse dahi tek bir hücreye hayat verilemiyor. Bunu ne ile izah edeceğiz?

Şimdi meseleye başka bir açıdan bakalım. Meydana getirilen varlık kompleksleştikçe onu meydana getirdiği iddia edilen sebepler de artar. Sebepler arttıkça ihtimaller de artar ve varlığın meydana gelme olasılığının imkânsızlığı daha da pekişir. Örneğin körlerden oluşan bir ekiple bir işi organize etmeye veya yapmaya çalıştığımızı düşünelim. Körlerin sayısı arttıkça keşmekeş ve düzensizlik de artar. Bu kişilerin aynı zamanda sağır ve dilsiz olduklarını hayal edelim. Birbirlerinden habersiz bu insanlarla bir iş yapmak mümkün mü? Hele sayıları arttıkça iş içinden çıkılmaz bir kaosa döner. Öyleyse kör, sağır, dilsiz ve akılsız sebepler insan gibi kompleks ve kompleksliği içinde müthiş bir uyum ve düzen gösteren bir varlığı nasıl meydana getirebilir?

Başka bir örnek; yediğimiz besinlerin içindeki farklı elementler kör, sağır ve akılsız oldukları halde vücutta nereye gideceklerini nereden biliyorlar? Daha önce insan vücuduna girdiler mi? Yapısını bilirler mi? Neden kalsiyum kemiğe gider de fosfor göze gider? Bir tanesinin yolunu şaşırdığında olacak sonuçları bir düşünelim. Bu sonsuz ilim ve akıl gerektiren işi hangi akılsız sebebe vereceğiz?

Şimdiye dek hep maddi sebeplerin şu maddi âlemi yapamayacağından bahsettik ve bunu ispatladık. Peki ya bu maddi sebeplerin ellerinin hiç yetişemeyeceği ve temas edemeyecekleri o canlıların içine, maneviyatına ve ruhuna ne demeli? Hâlbuki iç dıştan sanatça on kat daha harikadır. Şefkat, düşünme, gurur, kibir, utanma, üzüntü, sevinç, vicdan, irade gibi şeyler nasıl oluştu? Toprak benim irademi nasıl oluşturabilir? Hava benim şefkatimi nasıl meydana getirebilir? Güneşin benim utanma duygumla ne ilgisi var? Siz hiç insandaki kibrin kaynağı falanca elementtir diye bir şey duydunuz mu?

İşte bu kâinat ve içindekileri sebeplere havale etmek bunlar gibi binlerce akli hezeyanı ve imkânsızlığı kabul etmek demektir. Köre görüyor demek için kör olmak gerekir. Cahile ilim isnat etmek ancak cehaletle olur. Bizim lafımız ise böyle hem kör hem cahillere değil sadece hakikati arayanlaradır.

Şimdi, sebepler bahsini kapatmadan önce akla gelmesi muhtemel bir soruyu siz sormadan biz söyleyelim:

Mademki sebeplerin hiç tesiri yok ve yaratıcı olamazlar, öyleyse bu sebepler neden yaratılmış? Neden en küçük bir iş dahi mutlaka bir sebebe bağlanmış?

Sebeplerin yaratılmasının çok hikmetlerinden iki tanesini açıklayalım:

Cenabı Hakkın izzet ve azametinden dolayı sebepler ona iki şekilde perde olarak yaratılmışlardır.

1.Örneğin bir padişah şefkat eder ve idaresi altındaki birine bir hediye gönderir. Ama bunun için bir elçisini kullanır. Bizzat kendisi götürüp vermez. Çünkü padişahlığın gereği, izzet ve büyüklük ve mevki öyle gerektirir. Ama hediyeyi alan adam teşekkürü padişaha eder. Yoksa padişahı tanımayıp elçinin elini öpse ne kadar ahmak olduğunu herkes anlar. Aynen bu örnekteki gibi Allah (c.c) sebepleri kendisine perde yapmıştır. O memurlar ve vasıtalar kudretin izzetini ve saltanatın haşmetini göstermek için yani küçük ve değersiz işlerle kudretin teması görünmesin diye vardırlar. Ancak biz biliriz ki perdenin arkasında hakiki tesir veren ve iş gören Cenabı Hakkın kendisidir.

2.Haksız şikâyetlerin yanlış itirazların mutlak adil olan kendisine yönelmesine engel olmak için o itirazlara hedef olacak sebepleri yaratmıştır. Örneğin hastalıklar birer perdedir. Ölüme sebep olarak yaratılmışlardır ki ölümün arkasındaki hikmeti ve güzellikleri göremeyen insanlar Cenabı Hakka isyan ve şikâyette bulunmasınlar. Ölümler için hep ne deriz; kanserden, trafik kazasından, falancanın kurşunuyla vs… İşte tüm bunlar Cenabı Hakka ve onun izzet ve azametine birer perdedir. Yoksa hayatı veren de alan da O’ndan başkası değildir.

2. Yol (Kendi kendine)

3. Yol (Tabiat)

Məqalənin davamı var......

[Mister Elvin]

Yol: Kendi kendine oluyor. (Evrim teorisi de bu kategoriye dahildir ve temeli buraya dayanır.)

Bu yolda da birçok imkânsızlık ve muhal mevcuttur. Numune olarak bu olanaksızlıklardan üç tanesini izah ederiz:

1. Olanaksızlık

2. Olanaksızlık

3. Olanaksızlık

1. Olanaksızlık:

Öncelikle kendi kendine olmanın ne demek olduğunu analiz etmekte fayda mülahaza ediyoruz. “Kendi kendine oldu.” cümlesini parçalara ayırdığımızda olmak fiiline sorulan “nasıl” sorusuna karşılık gelen “kendi kendine” kelime öbeğinde, aslında bu fiili gerçekleştiren öznenin de, bundan etkilenen nesnenin de kim olduğu saklıdır. Öyleyse onları saklandıkları yerden çıkartalım. Olan ne? “Kendisi.” Peki, olduran ne? “Yine kendisi.” Yani hem yapan hem de yapılanın aynı şey olması, başka bir deyişle hem usta hem eserin aynı kişi olması. Şimdi hayali muhatabımıza soralım. Şu masa nasıl meydana geldi? “Marangoz yaptı.” Ya şu evi kim inşa etti? “Falanca mühendis inşa etti.” Peki, bu sineği kim yaptı? “Kendi kendine oldu.” Buna göre; meydana gelen şey ne? “Sinek.” Sineği meydana getiren şey ne? “Yine sinek.” Umarız şimdi kendi kendine oldu denildiği zaman neyin kastedildiği biraz daha net anlaşılır hale gelmiştir. Evet, bu fikri savunanların böylesine açık bir hezeyanı nasıl kabul ettikleri hayret vericidir. “Şu tahtadaki yazı nasıl meydana geldi?“sorusuna verdikleri cevap; “Tebeşirle yazıldı.” olmaktadır. Olayı tahta ve tebeşirle bitirirler. Hem de “Ama tebeşiri tutan kim?” sorusunun bırakacağı boşluğu bile bile.

Şimdi, kendi kendine olduğu iddia edilen şu vücudumuza çok kısa bir göz atalım. İnsan vücudunda beyin hücreleri hariç 70 trilyon hücre olduğu bilinmektedir. Bu 70 trilyon hücrenin hepsi 6 ayda bir değiştirilmekte ve yenilenmektedir. Ayrıca vücudumuz bütün kâinatla alakadar, ilişki içinde ve alışverişi vardır. Havayı her an teneffüs ediyoruz, güneşin ışınları ve ısısına her saniye maruzuz, yediğimiz içtiğimiz bütün şeyler vücut sistemlerimizle koordinasyon içinde vücudumuzun bir parçası haline geliyor ya da atılıyor. Kısaca tüm vücudumuz kâinatın her şeyiyle temas halinde. Burda durup düşünelim. Vücudumuzdaki 70 trilyon hücrenin sayısız atomları kâinatla olan bu ilişkimizi görüyor ve ona göre hareket ediyor gibi davranıyor. Hava gelecek ona göre vaziyet alayım. İhtiyacım olanı alıp gerekli birimlere yönlendireyim ve bana zararlı olacakları da güvenli bir şekilde dışarı atayım. Güneş ışınları geliyor. Aman zarar vermeyecek şekilde adım atayım. Sadece kanın pıhtılaşmasındaki akıl ve hikmet dolu sistemi işin biyolojik detayına hiç girmeden bir temsille anlatalım. Bir poşet dolusu su düşünün. Poşetin bir yerinde meydana gelecek küçücük bir delik ya da çizik sonucu poşetteki su yavaş yavaş boşalmaya başlar ve hiç su kalmayıncaya kadar gözümüzün önünde akar gider. Değil mi? İşte insandaki kanın pıhtılaşması öyle harika bir olaydır ki ne zaman bir çizik ya da bir yaradan kan akmaya başlasa hemen küçük trombositler duvar örmeye başlarlar ve çok kısa sürede kan akışı durur. Ya bu sistem insanda olmasaydı? En ufak bir çizikte poşetteki suyun boşalması gibi tüm kan boşalacak ve ölüp gidecektik. Elimizden de hiçbir şey gelmeyecekti. Kandaki bir maddenin eksikliğinden dolayı kanın biraz geç pıhtılaşması sonucu büyük sorunlar yaşayan hemofili hastaları bunu en iyi anlayacak olanlardır. İşte bu, vücudumuzdaki atomların dıştan gelebilecek etkilere karşı nasıl hazırlıklı olduğuna ve adımlarını ne denli dikkatle attıklarına verilebilecek küçük örneklerden sadece birisidir.

Hayret verici diğer bir nokta da vücuttaki büyük değişime rağmen hiçbir şeyin bozulmaması ve aynı kalmasıdır.. İnsan vücudundaki 70 trilyon hücrenin 6 ayda bir tamamen yenilendiğinden bahsetmiştik. Bu durumda 6 ay önceki ben 6 ay sonraki benden maddeten tamamen farklı ve yeni birisi. Peki, nasıl oluyor da hiçbir şey değişmeden aynı kalıyor. 10 senedir görüşmediğim bir arkadaşım telefondaki sesimi tanıyor. Oysaki bu zaman zarfında bütün hücrelerim 20 kez yenilenmişti. Ya da tam tersine çok daha ileriyi düşünürsek çocuğumuzda hatta torunumuzda bile bu atomlar çok benzer özellik gösterebiliyorlar. Gözleri, saçları ya da vücut yapısı tıpatıp olabiliyor. Bunun cevabı “genetik” demekle geçiştirilecek kadar basit mi? Nedir bu genetik formülünü atomlara okutan ezberleten ve uygulattıran. Cevap olarak atomların kendisi verilebilir mi?

Öyleyse eğer bu işi yapanlar atomlarsa, o atomların her birine öyle birer göz ve akıl lazım ki hem bütün vücudu görsün, hem bütün kâinatı görsün, hem insanın geçmişini bilsin, hem de geleceğini ve neslini bilsin ve ona göre hareket etsin. Bir atoma böyle büyük akıl vermek ancak o kadar büyük akılsızlıkla ve böyle bir göz vermek sadece o denli körlükle mümkün olur.

2. Olanaksızlık:

İnsan vücudundaki her bir organ bir kubbeye benzer ve insan bin kubbeli bir saray gibidir. Osmanlı camilerinde muhteşem örneklerini görebileceğimiz kubbeler, göründüğünden çok daha muhteşem yapılardır ve çok ciddi fizik ve matematik hesaplarıyla ayakta dururlar. Konunun uzmanı mimar ve mühendisler bunu çok iyi bilirler. Kubbenin taşları öyle muntazam dizilmişlerdir ki baş başa verip birbirlerini kilitlerler. Her bir taş sağında ve solundaki taşların ayakta durma sebebidir. Yani kubbenin bir taşını çekseniz, birbiri ardına dizilmiş domino taşlarının bir ilk hareket sonucu zincirleme olarak yıkılması gibi bütün kubbe yıkılır. Çünkü kubbenin her bir taşı bir yanındaki taşın ve dolayısıyla da tüm kubbenin dayanağıdır. İşte bu harika kubbe inşası bu işin ilmine vakıf bir mimara verilmeyip o taşların kendisine verilse, her bir taşın kubbedeki diğer tüm taşlara hem hâkim hem de yine aynı taşın diğer bütün taşlara mahkûm olması gerekir ki, bunu kabul etmek, o kubbedeki taşların adedince imkânsızlığı kabul etmek demektir. İşte insan böyle bin kubbeli bir saraydan belki bin defa daha harikadır.

Canlılarda indirgenemez komplekslik (irreducible complexity) denilen bir gerçek vardır. Bu konu evrimcilerin de çok başını ağrıtan bir konudur. Zira teorilerine göre evrimleşme denilen şey adım adım gerçekleşmek zorundadır. Mesela önce göz evrimleşti demelerine karşılık; “Ama diğer hayati organlar ve beyin olmadan görme nasıl meydana gelebilir?” sorusuna verebilecekleri mantıklı bir yanıt yoktur. Yani bir canlının bir fonksiyonunun çalışması için diğer tüm hayati organlarının hepsinin birden var olması gerekir. Öyleyse göz örneğinden gidersek, eğer görme işlemi ve göz için kendi kendine oldu diyeceksek kabul etmemiz gerekir ki bir kubbenin taşları gibi olan gözdeki her bir atom vücudun her yerindeki diğer atomlara hem mutlak hâkim olmalı ve emir vermeli ( çünkü görme işlemi için diğer hayati organlar da gerekli) hem de diğer bütün diğer atomlara mutlak mahkûm olmalı ve emir almalı. (Çünkü başka yerlerde de görme işlemi gibi başka işlemler devam ediyor ve bu işlemlerin de göze ihtiyacı var.) Bu, aynen şu misale benzer: 500 kişilik bir askeri bölük düşünelim. Öyle bir bölük ki, o 500 askerden her biri hem diğer 499 askerin komutanı olsun ve onlara emir versin hem de o 499 askerin emir eri olsun ve onların hepsinden emir alsın. Böyle bir bölükte bırakın düzgün bir iş yapılmasını ortada ne düzen kalır ne de bölük. Hâlbuki bir tek komutan, değil 500, 500 bin askeri kolayca idare eder, istediği gibi evirir çevirir.

Aynen öyle de vücuttaki bütün bu harika işler bir tek ilaha verilmezse, o vücuttaki trilyonlarca atom adedince ilahı kabul etmeye mecbur olunur. Her bir atoma müthiş bir ilim, irade, kudret, akıl, şuur göz ve gaye vermek şart olur.

İşte en küçük bir atomda ve gözdeki bu muhteşem düzen ve bu sımsıkı ilişki tüm kainatta da mevcuttur. Uzak gözükse de kâinattaki her şey gerçekte birbiriyle çok yakın ilişki içindedir. Sivrisineğin gözünün var olması için güneşin dönmesi gerekir. Bir karıncanın hayatı için dünyanın 23 derecelik eğimine ihtiyaç vardır. Öyleyse denilebilir ki sivrisineğin gözünü yapan kimse güneşi dahi o yaratmıştır. Bir tek atomu yapabilen güneş sistemini de yapabilir. Bir tek hücreyi yapamayan hiçbir şeyin yaratıcısı olamaz.

3. Olanaksızlık:

Eğer şu insan veya kâinatın her şeyi yaratmaya kadir tek bir el tarafından yapıldığını kabul etmeyip kendi kendine olduğu iddia edilse, o zaman vücuttaki her bir atomdan ve hücreden tut ta bütün kainata kadar birbiri içindeki daireler gibi binlerce kalıp olması mutlak surette zaruri olur. Mesela bir mektup kendisini yazan bir tek kalemi ve yazarının ilmini gösterir. Fakat o mektup eğer bir tek kaleme verilmezse ve kendi kendine oldu denilirse, o zaman matbaada basılan bir kitap gibi o mektubun her bir harfi için ayrı birer harf kalıbı veya demir harf lazımdır ki o mektup basılabilsin. Bir matbaada bütün harfler adedince demir harfler bulunur ve o harfler yan yana dizilerek kitabın bir sayfası basılır. Bir tek kaleme karşılık sayfadaki harfler adedince kalıplar gerekir. Şimdi işi biraz daha zorlaştıralım. Peki, ya o mektubun her bir harfinin içinde küçücük harflerle yazılmış başka başka mektuplar yazılı ise ne olacak? Bu durumda o bir tek mektubun yazılması için binlerce kalıp ve demir harf gerekir. İşte insan bedeninde organlardan dokulara, dokulardan hücrelere, hücrelerden atomlara ve atomun parçacıklarına kadar birbiri içinde ince hatla yazılmış müthiş sanatlı mektuplar mevcuttur. Ya bunların tek bir kalem ile ilim ve kudret sahibi tek bir yazar tarafından yazıldığını kabul edeceksin ya da sayısız kalıpların varlığını kabul etmekle sayısız imkânsızlıklara düşeceksin. Kaldı ki o kalıpların ve demir harflerin de çizilmesi ve yapılması yine ilim sahibi bir katibe veya ustaya bağlıdır ve bağlanmak zorundadır.

Kendi kendine olmanın birçok olanaksızlığından bu üç tanesini saydıktan sonra temeli tesadüf ve kendi kendine olmaya dayalı evrimle ilgili de birkaç kelam edelim. Evet, evrimin temeline bakıldığında, varlığın kendi kendine ve tesadüflere bağlı olarak meydana geldiği iddiası yatar. Evrimciler ilkel atmosferin metan, amonyak, hidrojen ve su buharından ibaret olduğu varsayımından hareketle kör ve sağır dış etkenler, şimşekler ve volkanik patlamalar sonucu ilk aminoasitlerin var olduğunu iddia ederler. Bununla da kalmayıp böyle bir ortamda proteinlerin, nükleik asitlerin hatta hücrenin oluşabileceğini öne sürerler. Ancak son bilimsel gelişmeler ilk atmosferin azot, karbondioksit ve su buharından meydana geldiğini kesinleştirmiş ve böylece Miller deneyi de onların bu ilk canlılık teorileri de suya düşmüştür. Bu konuda ayrıntılı bilgi almak için ilgili makaleye bir göz atabilirsiniz. Kaldı ki bu gazlar atmosferde bulunsaydı bile bunlardan tesadüf eseri bir proteinin, bir nükleik asidin meydana gelmesi olasılık hesapları dışındadır. Gaye sayfamızdaki tek bir hemoglobinin rastgele meydana gelmesinin olasılığının hesaplandığı örnek, bu konuyu yeterince aydınlatır kanaatindeyiz. Yine de pekişmesi için bir örnek daha verelim. Bir maymunun 30 harflik alfabesi olan bir dilde bir klavyenin başına oturarak sadece 10 harften oluşan anlamlı bir kelime yazma ihtimali 590 trilyon 490 milyar ihtimalde birdir. Şimdi, bir hücrede 10 katrilyon atom olduğu göz önüne alınırsa bunların tesadüfen doğru dizilme olasılığı zaten imkânsız kelimesinin tarifidir.

Evrimciliğin Darwin'den önceki babası olarak bilinen Lamarck, evrimle bir yaratıcının varlığının çeliştiğini düşünmüyor, evrimin yaratıcının tabiatta oluşturduğu bir sistem olduğunu savunuyordu. Buna karşın Darwin, varlığın temelini maddeye ve atomlara bağlamaktadır. Günümüzde de Darwinizme sahip çıkanlar, ona inkârcılık adına sarılan materyalist dünyadır. Aslında dikkatli bir gözle bakıldığında evrimden inkârcılığa değil de inkârcılıktan evrime doğru bir gidiş olduğu gözlemlenebilir. Yani evrim teorisi adeta inkârcıların can havliyle tutundukları bir dal olmuştur. Ancak çok yazık ki, tutundukları bu dal da çürük çıkmış ve onları aydınlığa çıkarmaya yetmemiştir.

Evrim teorisinin tamamen çürütüldüğünü gösteren yüzlerce delil yazmak mümkündür. Zaten bir o kadarı yazılmıştır ve günümüz imkanlarında bu kaynaklara kolayca ulaşılabilir.Biz burada tek bir teori ile uğraşmadığımız için ve bu teoriyi de içine alan bütün inkarcılık akımlarının birer akli hezeyandan öteye geçemediğini göstermek amacında olduğumuz için, teorinin olmazsa olmazı olan kendi kendine veya tesadüfen oluşmanın imkansızlığını ispatlamakla iktifa ediyor ve bu detayları ilgili kaynaklara havale ediyoruz. Bu kaynakların birkaçının adreslerine "Tavsiye Siteler " bölümümüzden ulaşabilirsiniz.

[Mister Elvin]

Tabiat yapıyor, doğa yaratıyor. Tüm bu oluşum doğal veya tabiidir. “Tabiat Ana’nın” eliyle gerçekleşiyor vs…

Bu yolun imkansızlığını 3 muhal ile izah ederiz:

1. Muhal

2. Muhal

3. Muhal

1. Muhal:

Tabii ve doğal olma bir şeyin olağan, alışılmış ve her zamanki gibi olması, yapmacık olmaması, katıksız, saf ve duru olması manalarına gelir. Ancak, bu manaların arkasında tabiata yaratıcılık atfedilmektedir. Bu düşünce biçimi masum görünen cümlelerle inançlı insanlara bile empoze edilmeye çalışılmaktadır. Şu cümlelere aşina olmayanımız var mı? “Doğanın cömert elinden sofralarımıza...”, “Tabiat ananın şefkatli kucağı...”, “Tabiatın kızgın yüzü...”, “Tabiat ananın mucizeleri...”. Bu örnekleri çoğaltmak mümkün. Çeşitli reklamlarla, belgesel veya filmlerle farkında bile olmadan benimsediğimiz cümlelerdir bunlar.

Peki, nedir tabiat? Tabiat, canlı ve cansız varlıkların tamamı, büyüme, gelişme ve değişmeye etki eden kurallar ve kanunlar toplamıdır. Bu durumda, eğer tabiat canlı ve cansız varlıkların bütünü diye tanımlanıyorsa, herhangi bir canlının yaratılması işini tabiata havale ederek o canlıyı yine bütün canlı ve cansızlara dayandırmış oluyoruz. Yani tabiattaki her şey, içindeki her şeyi yine bizzat kendisi yaratmış oluyor. Bir nevi kendi kendini yaratma ve var etme durumu. O halde kendi kendine olma konusunda sayılan bütün deliller ve imkânsızlıklar aynı zamanda tabiat içinde geçerlidir ve tabiatı da çürütür. Yok eğer tabiat, eşyanın halleri, vasıfları ve özellikleri ise, örneğin artı-eksi, sıcaklık-soğukluk, itme-çekme kuvveti gibi kanun ve kurallar toplamı ise, bunlar maddenin sıfatlarıdır. O zaman diyeceğiz ki maddenin özellikleri ve sıfatları o maddeyi yarattı. Yani ilim âlimi, düşünce ve zeka beyni, sanatkarlık sanatı yarattı. Madde olmadan önce özelliği veya vasfı var olabilir mi? Böylesi akıl dışı bir iddiayı kabul etmek mümkün müdür?

Şu kâinatta görünen hikmetli ve sanatlı işler eğer gören, işiten, bilen bir tek ilaha değil de kör kuvvete ve akılsız tabiata verilirse, tabiattaki her şeyin içinde sonsuz manevi makine ve matbaalar bulunması gerekir.

Çünkü ya diyeceğiz ki yeryüzündeki bütün şeffaf şeylerde ve su damlacıklarında birer küçük güneş vardır ya da diyeceğiz ki bütün o görülen küçük güneşçikler semadaki bir tek güneşin yansımasıdır ve hepsi bir ağızdan o tek güneşin varlığını haykırırlar. Aynen bu misal gibi şu varlıklar ve canlılar doğrudan doğruya tek bir ilaha verilmezse, her bir canlıda sonsuz bir kuvvet, irade, ilim, ve hikmet taşıyacak bir tabiatı adeta birer ilahı kabul etmek lazım gelir. Bir tek ilahı reddeden milyarlarca ilahı kabule mecbur olur

2. Muhal:

Eğer mükemmel derecesinde düzenli, ölçülü, sanatlı ve hikmetli şu varlıklar sonsuz kudret ve ilim sahibi bir zata değil de tabiata dayandırılırsa, az bir parça toprakta dünyanın bütün fabrikaları adedince fabrika ve teknoloji bulunması icap eder. Çünkü görüyoruz ki çiçeklere saksılık vazifesi gören bir kâse toprağa sırayla değişik tohumlar atılıyor ve o küçücük tohumların her birinden rengi, şekli, deseni ve kokusu farklı birer harika çiçek meydana geliyor. Hâlbuki o tohumların her biri hidrojen, oksijen, karbon ve azottan meydana geliyor ve hepsinde bu aynı elementler ve maddeler mevcuttur. Fakat ortaya çıkan netice birbirinden çok farklı oluyor. Çekirdeklerin küçücük hacmi toprağın içinde genişliyor büyüyor ve serpiliyor. Hatta bazen öyle bir hal alıyor ki yetişen bitkinin hacmi saksıdaki mevcut toprağınkinden bile büyük oluyor. O çiçeklerin büyümesine etkisi gözüken hava, su, ısı ve ışığın her biri de basit, bilinçsiz, gayesiz ve akılsızdır. Bu durumda eğer bu müthiş sanatlı çiçekler ve bitkiler tabiata verilirse o toprak içinde her bir çeşit bitki için ayrı bir fabrika bulunması gerekli ve zorunlu olur. İşte tabiatperestlerin gittikleri yolun ne kadar akıldan uzak olduğu kıyas edilsin. Tabiatı yaratıcı olarak görenler bilim ve aklı rehber edindiklerini iddia ettikleri halde akıldan ve fenden ne derece uzaklaştıkları anlaşılsın.

Ancak, bu harikulade işler tabiata değil de sonsuz kudret sahibi bir tek zata dayandırılırsa ne kadar akla ve mantığa uygun düştüğünü bir örnekle izah edelim. Bir tek adam bir şehre gelse ve tek başına bütün şehir ahalisini zorla başka bir yere sevk etse ve yine zorla onları çeşitli işlerde çalıştırsa gayet net anlarsın ki o adam bu işleri kendi gücüne ve kuvvetine dayanarak yapmıyor ve yapamaz. Muhakkak arkasında ya bir devlet gücü, bir ordunun kuvveti veya bir padişahın emri ve kudreti vardır. O adam vazifeli bir memur veya emri uygulayan bir askerdir deriz değil mi? Çünkü ancak bu şekilde o görünen büyük icraat akla ve mantığa uygun bir hale gelebilir. Aksi halde o bir tek adamda bir ordunun kuvvetini ve devletin gücünün varlığını iddia etmek gibi bir hezeyana düşeriz. İşte aynen öyle de renksiz, kokusuz, tatsız, bilinçsiz, akılsız, kör ve sağır topraktan rengârenk, çeşit çeşit koku ve tatlarda harika sanatlı ve süslü çiçekler ve meyvelerin çıktığını gözümüzle görüyoruz. Ya aynen o bütün şehri idare işini o tek adamın bileğinin gücüne havale eder gibi bütün bu harika sanat eserlerini toprağa havale edeceğiz ya da tüm bunların arkasında kudreti sonsuz bir padişahı görecek ve kabul edeceğiz.

3. Muhal:

Bu muhali iki misal ile izah edelim.

1.Misal: Bedevi ve vahşi bir adam en son teknoloji ile donatılmış ve muhteşem sanat eserleri ile süslenmiş harikulade bir saraya girmiş. İçindeki binlerce sanat eserini ve eşyaları görmüş. Cahilliğinden ve ahmaklığından dolayı o saraya hariçten ve dışarıdan kimsenin müdahale etmediğini, içindeki şeylerden birisinin o sarayı meydana getirdiğini düşünüp aramaya başlamış. Sarayın muhteşem avizesine ve lambasına bakmış, harikulade ışığından ve aydınlatmasından çok etkilenmiş. Ancak o avizede içerdeki diğer şeyleri meydana getirecek bir kabiliyet göremediğinden aramaya devam etmiş. Sarayın halılarına, tablolarına, duvarlarına, pencerelerine bakmış. Fakat hangi şeye baktıysa onun cahil aklı dahi bunların hiçbirinin o sarayı meydana getirebilecek kabiliyette olmadığına kanaat getirmiş. Sonra içinde sarayın demirbaş listesinin ve saraydaki idare kanunlarının yazılı olduğu bir defter görmüş. Gerçi bu defter de diğer eşyalar gibi elsiz, gözsüz, akılsız ve bilinçsizdir fakat en azından saraydaki her şeyle alakadardır diye mecbur kalarak “İşte bu defter bu sarayı ve içindeki her şeyi süsleyen, tanzim eden ve meydana getirendir” demiş, vahşetini ve ahmaklığını tam bir hezeyana çevirmiş.

İşte aynen bu misal gibi, bu misaldeki saraydan sonsuz derece daha mükemmel ve sanatlı şu kâinata “tabiat” fikrini taşıyan bir adam girer. Bu müthiş sanat eserini hariçten bir zatın meydana getirdiğini düşünmeyerek, kâinatta görünen görünmeyen her şeye ve kâinattaki fizik kanunlarının toplamına tabiat ismini verip; mademki her şeyin bir yaratıcısı ve ustası olmak zorunda ve mademki ben bir ilahı kabul etmiyorum, öyleyse kâinatı yaratan da işte bu tabiattır diyerek o misaldeki ahmaktan bin kat daha ahmak olduğunu ilan eder.

2. Misal: Yine gayet vahşi bir adam çok büyük bir askeri kışlaya girmiş. Bakmış ki bir askerin hareketiyle koca bir tabur veya bir alay yatıyor, kalkıyor, sağa dönüyor, sola dönüyor. Taburdaki askerlerin hepsinin gayet düzenli ve senkronize hareketlerini müşahede eden o adam vahşetinden ve cahilliğinden, o askerlerin bir devlet nizamı altında olduğunu ve bir komutanın emriyle hareket ettiklerini anlamayıp o askerlerin hepsini birbirine bağlayan mucizevî bir ip olduğunu düşünmüş. O ipin ne harika bir şey olduğunu hayal edip bütün askerleri nasıl intizamla hareket ettirdiğine inanarak hayvanları dahi güldürecek bir maskara vaziyetine düşmüş.

İşte muhteşem bir kışla hükmünde olan şu âlemdeki varlıklar ve bu varlıklardaki uyum, ahenk, düzen ve ölçü bir büyük kumandana verilmeyip, o kumandanın koyduğu emir ve kanunlara (sanki tesiri olan birer madde imiş gibi) verilse o misaldeki vahşetten bin defa daha büyük bir vahşete düşülmüş olur. Kaldı ki kainatta var olan yer çekimi, kütle çekim kanunu, suyun kaldırma kuvveti, eylemsizlik kuvveti, merkezkaç kuvveti gibi kanunların ne bir şeyi var etme yeteneği ne de harici maddi birer vücudu yoktur.

Özetle, tabiatperestlerin tabiat dedikleri şey ancak bir sanat eseri olabilir, sanatlar değil. Nakıştır, nakkaş olamaz. Ahkâmdır, hâkim değil. Yaratılmıştır, yaratıcı değil. Kanundur, kudret değil. Bir ölçü ve bir cetveldir, ölçen ve biçen değil.

[Snayper03]

Bizə Allahı bildirən dəllilər hansılardır?

Allahın varlığına sübutlar

- Heyvanları necə yaratdığını bilməməsi, ya da açıqlamağı unutması

- Lutun öz qızları ilə yatması (göndərəydin huridən, mələkdən day bu nə mədəniyyətsizlikdi)

- Köməyə ehtiyac olması( Məhəmməd-7: Ey iman gətirənlər! Əgər siz Allaha (Onun dininə) kömək göstərsəniz, O da sizə kömək göstərər və ayaqlarınızı möhkəmlədər.)o mötərizə də quranda yoxdu.

- Riyaziyyatı bilməməsi (qurandakı miras bolgüsündəki səhf- bu ayəyə otdelni topic açacagam, hazırlaşın)

- Özünə aid olan qeyblərin (top secret) insanlar tərəfindən yavaş-yavaş bilinməsi (yağışın nə vaxt yağacağı, ana qarnındakı uşağın cinsiyyətin bilinməsi, kimi..)

- bir peyğəmbərin 50 yaşında ikən 9 yaşında uşaqla evlənməyi (hələki bu peyğəmbərin xətrinə kainat yaranibsa)

- Mərhəmətliliyi (Maidə 33 -Allaha və Onun Elçisinə qarşı müharibə edənlərin və yer üzündə fitnə-fəsad törətməyə səy göstərənlərin cəzası ancaq öldürülmək, və ya çarmıxa çəkilmək, ya əl və ayaqlarını çarpazvari kəsmək və yaxud da yaşadıqları yerdən sürgün edilməkdir. Bu, onlar üçün dünyada bir rüsvayçılıqdır. Axirətdə isə onları böyük bir əzab gözləyir.)

..... ardı var

[R i c o]

Allahın varlığına sübutlar

- Heyvanları necə yaratdığını bilməməsi, ya da açıqlamağı unutması

- Lutun öz qızları ilə yatması (göndərəydin huridən, mələkdən day bu nə mədəniyyətsizlikdi)

- Köməyə ehtiyac olması( Məhəmməd-7: Ey iman gətirənlər! Əgər siz Allaha (Onun dininə) kömək göstərsəniz, O da sizə kömək göstərər və ayaqlarınızı möhkəmlədər.)o mötərizə də quranda yoxdu.

- Riyaziyyatı bilməməsi (qurandakı miras bolgüsündəki səhf- bu ayəyə otdelni topic açacagam, hazırlaşın)

- Özünə aid olan qeyblərin (top secret) insanlar tərəfindən yavaş-yavaş bilinməsi (yağışın nə vaxt yağacağı, ana qarnındakı uşağın cinsiyyətin bilinməsi, kimi..)

- bir peyğəmbərin 50 yaşında ikən 9 yaşında uşaqla evlənməyi (hələki bu peyğəmbərin xətrinə kainat yaranibsa)

- Mərhəmətliliyi (Maidə 33 -Allaha və Onun Elçisinə qarşı müharibə edənlərin və yer üzündə fitnə-fəsad törətməyə səy göstərənlərin cəzası ancaq öldürülmək, və ya çarmıxa çəkilmək, ya əl və ayaqlarını çarpazvari kəsmək və yaxud da yaşadıqları yerdən sürgün edilməkdir. Bu, onlar üçün dünyada bir rüsvayçılıqdır. Axirətdə isə onları böyük bir əzab gözləyir.)

..... ardı var

Dəhşət

[Mister Elvin]

Dəhşət

Mən də onun yazdiqlarindan dehşete gelirem. Amma ne etmek olar. Bu da onun düşüncesidir.

[Snayper03]

Mən də onun yazdiqlarindan dehşete gelirem. Amma ne etmek olar. Bu da onun düşüncesidir.

mən bunları öz kəlləmdən yazmıram ki bunu sizin allah edib, peyğəmbərləriniz edib... ona görə dəhşət et

[Simruq]

1.Allahın varlığına sübutlar

2.bir peyğəmbərin 50 yaşında ikən  9 yaşında uşaqla evlənməyi (hələki bu peyğəmbərin xətrinə kainat yaranibsa)

İki sual verəcəm.

1.Nəyə görə yazının adını Allahın varlığına sübutilar qoymusuz, qıcıqlandırmaq üçün ?

2.Əlli yaşlı peyğambərin 9 yaşlı qızla evlənməsi haqqında nə məlumatlarınız, sübutunuz var ?

Edited July 4, 2011 by Simruq

[Snayper03]

İki sual verəcəm.

1.Nəyə görə yazının adını Allahın varlığına sübutilar qoymusuz, qıcıqlandırmaq üçün ?

2.Əlli yaşlı peyğambərin 9 yaşlı qızla evlənməsi haqqında nə məlumatlarınız, sübutunuz var ?

yazdığım maddələrin digərləri ilə razısan ki təkcə bu maddəni seçdin?

razı deyilsənsə yenə seç optim açıqlayım

[Simruq]

yazdığım maddələrin digərləri ilə razısan ki təkcə bu maddəni seçdin?

razı deyilsənsə yenə seç optim açıqlayım

Siz bu ikisini optim açıqlayın, qalanlarına ehtiyac yoxdu.

[Snayper03]

Siz bu ikisini optim açıqlayın, qalanlarına ehtiyac yoxdu.

1. Allahınızın varlığına "sübutlar" ayrı, bunlar ayrı amma bu ikisi biryerde bəlkə sizi oyandırar dedim...

2. Bu alıntıdı (Turan Dursun 10x) belə şeyləri azerbaycanca tapmaq çox çətindi. oxu başa düşmədiyin yer olsa tərcümə edim.

Muhammed'in şehveti ve "tanrı"sı

Karılarından Aişe, Muhammed'e şöyle diyor:

-"Ma era rabbeke illa yüsariu hevake" (Bkz. Buhari, e's-Sahih, Kitabu't-Tefsir/33/7,Kitabu'n-Nikah/29;Diyanet yayınlarından Tecrid, hadis no:1721;Müslim, e's-Sahih, Kitabu'r-Rıda/49,hadis no:1464;İbn Mace Sünen, Kitabu'No:-Nikah/57, hadis No: 200; Ahmed İbn Hanbel,6/134,158)

Nedir bu sözün Türkçesi?

"Vallahi Rabbinin, senin arzunu hemen yerine getirdiğini görüyorum." (Ahmed Davudoğlu, Sahih-i Müslim Terceme ve Şerhi. 7/402)

"Rabbin Teala (kadınlarının değil) ancak senin arzunun tahakkuna müsaraat ediyor. (Çeviri: Kamil Miras, Diyanet Yayınlarından)

Aişe'nin sözü dilimize şöyle de çevrilebilir:

"Bakıyorum da, senin Efendi Tanrın , yalnızca senin şeyinin keyfini (hevanı) yerine getirmek için koşuyor."

Hadiste, efendi tanrının yalnızca Muhammed'in hevası için koştuğu açıkça belirtiliyor.

Heva: İnsanın arzusu, isteği. Ama buradaki herhangi bir arzu, istek değil; cinsel istektir söz konusu olan. Çünkü buradaki konu, cinsel isteğin üzerinde durulduğu bir konu. Ayrıca "heva" söylendiğinde ilkin bu kavramda kullanılır. Rağıp da, heva için : "Meylun'nefsi ile'eş-şehveti" (Bkz. Müfredat, Heva) diyor. Yani "nefsin şehvete eğilimi."

Rağıp, aynı yerde, hevanın "şehvete eğilimli olan nefsin kendisi için de söylenebileceği"ni belirtiyor.

Aişe neden böyle diyor?

Muhammed'in çok karısı var. Yaşlanmış olan Sevde Bint Zema'nın dışında hepsi genç, hepsi güzel. Ve hepsi de cinsel istekli. Adalet olsun diye, Muhammed'in bunlarla cinsel birleşmesi sıraya konmuştur. Sevde'nin dışında kimse, sırasını başkasına kaptırmak istemiyor. İşte bu böyleyken, "ayet" geliyor; durumu değiştiriyor:

Muhammed'in "heva"sı, "adalet"in önüne geçiyor:

Muhammed'in kadın seçimi, cinsel alandaki isteği, hadisteki sözcüğü ile hevası, adalete baskın geliyor ve sıra Muhammed'in isteği doğrultusunda, ayetle bozuluyor. Ahzap suresinin 51. Ayeti şu sözlerle başlıyor:

-"(Ey Muhammed!) Onlardan (yani karılarından) dilediğini geriye bırakır, dilediğini öne alabilirsin..."

Ne demek bu?

Hadis ve yorumlara göre şu demek:

-"Ey Muhammed! Artık nöbet, sıra zorunlu değil senin için. Nöbeti, sırası gelse bile, dilediğin karınla cinsel birleşmeyi erteleyebilir, ondan önce dilediğin karınla yatabilirsin."

Sözün özü: Kuran'ın tanrısı, Muhammed'in, karılarıyla olan cinsel ilişki düzenindeki işini kolaylaştırıyor. İlişkiyi sıraya koyma zorunluğunu kaldırıyor. "Hangi karınla ne zaman yatmak istersen özgürsün" diyor.

İşte bunun üzerine Aişe dayanamayıp o sözü söylüyor:

-"Görüyorum ki senin Efendi Tanrı'n, senin şeyinin keyfini ..."

Aişe, bu durumu daha sonra, Ahzap'ın 51. Ayeti gelince anladığını; 50. Ayet geldiğindeyse bunu pek anlayamadığını ve o nedenle, 50.ayette, Peygambere kendini (hem de mehirsiz olarak) verebilecek kadından söz edilince şu tepkiyi gösterdiğini belirtiyor:

-"Olacak şey mi? Bir kadın utanmaz mı ki, kendini bir erkeğe armağan etsin?" (Tecrid, hadis no:1721)

Karılar içinde ayrıcalıklı olanlar:

Muhammed, kimi karılarını daha çok severdi. Kimini de daha çok tutardı. En çok tuttuğu karılarının başında Aişe geliyordu. Ebubekir'in kızıydı, o nedenle de etkiliydi. Zaman zaman Muhammed'e kafa tutar gibi durumları bile olabiliyordu. Zeki de olduğu için, birtakım ayrıcalıklar sağlayabilmişti. Muhammed'in cinsel ilişkilerindeki sıra düzeni bozulunca, karılar içinde en çok yararlanan o olmuştu. Boşamasın diye Muhammed'in hoşnutluğunu kazanmak isteyen yaşlı ortağı Sevde Bint Zem'a'nın "gün"ünü almıştı. Başka kumaların gününde de Muhammed'le yatabilirdi. Muhammed istediğinde, kendi günüyse başkasına vermezdi. Muhammed'in canı başka kadınla yatmak istese bile vermezdi gününü, sırasını.

Aişe: "Günümü kimseye vermem"!

Aişe'nin anlattığına göre: Muhammed'e, herhangi bir karısının gününü, sırasını gözetmeksizin; dilediği karısıyla dilediği zaman yatma özgürlüğü veren "ayet", yani Ahzab suresinin 51. ayeti geldikten sonra da, Muhammed'in Aişe'nin gününde başka kadınla yatmak istediğinde Aişe'den izin alma gereği duyardı. İzin isterdi ama Aişe geri çevirirdi:

-"Eğer izin verme, vermeme yetkim varsa vermek istemiyorum. Tanrı elçisi! Bilesin ki hiçbir kimseyi sana (seninle yatmaya) yeğ tutmam."( Bkz. Buhari, e's-Sahih, Kitabu Tefsiri'l-Kur'an/33/7)

Hadisten anlaşıldığına göre, Aişe'nin bu karşı koyuşuna Muhammed artık ses çıkarmamış; "Ayet var. Ayet bana istediğim zaman dilediğim karımla yatma yetkisini vermiştir" dememiş ya da diyememişti.

Muhammed'in karıları arasında hizipleşme

Peygamberin karıları iki hizibe ayrılmıştı: Bir kesimde Aişe, Safiyye ve Sevde vardı. Öbür kesimdeyse Ümmü Seleme ve peygamberin öteki karıları. Müslümanlar, peygamberin Aişe'ye olan sevgisini biliyorlar; o nedenle depeygambere bir armağanda bulumak isteyen biri olduğunda armağanı sunmayı geciktirir; peygamber Aişe'nin odasına gittiğinde sunardı.

Muhammed' in Karıları: "Adalet isteriz!"

Bunu üzerine, Ümmü Seleme hizibi söylenmeye başlandı. Bu kesimde olan kadınlar gidip Ümmü Seleme ile konuştular:

-Ümmü Seleme! Peygambere söyle. Herkesle konuşsun; Peygambere kim bir armağan vermek isterse, peygamberin hangi karısının yanında bulunduğuna bakmaksızın armağanını sunmasını duyursun.

Muhammed aldırmıyor:

Ümmü Seleme, karıların dediklerini peygambere söyledi. Ama peygamber bir şey söylemedi. Karılar gelip Ümmü Seleme'ye sordular:

-Ne dedi peygamber?

-Bana bir şey demedi.

-Öyleyse bir kez daha söyle ona!

Ümmü Seleme, kendi gününde (ilişki için) geldiğinde peygambere yine söyledi. Ne var ki peygamber ona yine bir şey söylemedi. Kadınlar sorunca yine "peygamber bana bir şey söylemedi" dedi. Kadınlar da, "sana karşılık verinceye kadar söyle ona söylediklerimizi" dediler. Peygamber cinsel ilişki için dönüp geldiğinde, Ümmü Seleme ona kadınların dediklerini yine anlattı. Bu kez peygamber konuştu:

Muhammed: "Bana vahiy, yalnızca Aişe'nin gününde geliyor"!

-Aişe konusunda beni üzme! Bil ki, hiçbir kadın koynumdayken bana vahiy gelmez de, yalnızca o koynumda bulunduğu sırada bana vahiy gelir.

Bunun üzerine Ümmü Seleme şöyle dedi:

-Ey Tanrı Elçisi! Seni üzdüğüm için tanrıya sığınıp tevbe ediyorum!

Karılar, Muhammed'in kızı Fatıma'yı araya koyuyorlar:

Aynı kadınlar sonra peygamberin kızı Fatıma'ya başvurdular; onu peygambere gönderdiler. Şöyle demesini istediler:

-Karıların tanrı için senden, Ebubekir'in kızı (Aişe) konusunda (kayırmayı bırakıp) adaletli davranmanı istiyorlar.

Fatıma'nın aracılığı da bir sonuç vermiyor:

Fatıma da peygamberle konuşup kadınların dediklerini iletti. Peygamberse şöyle karşılık verdi:

-Kızcağızım (sevgili kızım)! Benim her sevdiğimi sen sevmezmisin?

Fatıma karşılık olarak:

-Evet!

Peygamber:

-Öyleyse sen de Aişe'yi sev!

49 yaşındaki adam (Muhammed), 6 yaşındaki bir çocuk (Aişe) ile evleniyor:

Yine Aişe'nin kendisinin anlattığını dile getiren bir hadis:

Bu hadisin başında, Aişe aynen şöyle diyor:

-"Peygamber benimle evlendi; ben o sırada 6 yaşındaydım."

Evet, bir yanda 49 yaşındaki Muhammed, öbür yanda 6 yaşındaki Aişe evleniyorlar. Muhammed ile evlendiği zaman Aişe'nin 6 yaşında olduğunun İslam dünyasında kabulu zorunlu. Çünkü bunu anlatan hadis, tartışmasız sağlam (sahih) kabul edilir. Bu hadisi, İslam dünyasında en sağlam olarak benimsenegelmiş olan Buhari'nin ve Müslim'in E's-Sahih’lerinde de buluyoruz.

Anlatıldığına göre evlilik gerçekleşiyor ama yine de 3 yıl kadar zifaf (yani cinsel birleşme) gerçekleşmiyor. Bu süre geçtikten sonra oluyor zifaf !

Aişe 9 yaşındayken 52 yaşındaki Muhammed ile gerdeğe giriyor:

Hadisi izleyelim. Aişe anlatıyor:

-"Ve be dokuz yaşındayken benimle gerdeğe girdi. Medine'ye göçmüştük. Haris İbn Hazrec oğullarına konuk olduk. O sırada sıtmaya yakalandım. Saçlarım döküldü. Saçlarım yeniden geldi; bölükler oluştu. Annem Ümmü Ruman bana geldi. Arkadaşlarım ile birlikte salıncakta sallanıyorduk. Annem beni çağırdı. Yanına gittim. Benden ne istediğini bilmiyordum. Elimi tutup alıp götürdü. Evin kapısına gelince durdu. Soluk soluğa kalmıştım. Sonunda soluğum biraz yatıştı. Annem, sonra biraz su alıp yüzüme başıma değdirdi. Sonra beni eve soktu. Bir de baktım ki bir takım Medineli kadınlar. Evdeler. Bana şöyle demeye başladılar:

-Hayırlı, bereketli olsun. İyi şanslar.

Annem beni bu kadınlara teslim etti. Bunlar benim saçımı başımı yıkadılar, beni güzel bir biçimde hazırladılar. Peygamberle birden karşılaşmaktan başka hiçbir şey beni korkutmamıştı. Kadınlar, beni ona teslim ettiler. Ve ben o sıralar 9 yaşındaydım."

Aişe, Muhammed'in koynuna verilmek üzere götürüldüğünde, salıncakta sallanıp oynayan bir oyun çocuğuydu. Yani Muhammed, 52 yaşında böylesine bir çocukla cinsel birleşimde bulunmuştu.

SAHİH-İ BUHARİ' DEN

Bir kız 9 yaşına geldiğinde, İslam hukukunda "şehvet konusu" oluyor:

Aişe 9 yaşındayken Muhammed'in koynuna sokulmuş olunca, İslam hukuku bundan şu sonucu çıkarıyor:" 9 yaşındaki bir kız, müştehat (şehvete konu olabilecek çağda) sayılır" diyor. Ve bu nedenle de 9 yaşındaki bir kız çocuğu ile evlenilebileceğini bildiriyor.

Aişe, Muhammed'in karısıyken büyüyecek ve 18-19 yaşına geldiğinde de Muhammed'in ölümü üzerine, kimi kumaları gibi, çok genç yaşta dul kalacaktır. Ve hiçbir erkekle evlenmemeye "mahküm" edilerek...Muhammed'in karıları, müminlerin anaları sayıldığı için...

Aişe'nin kaybolan kolyesi ve Safvan:

Muhammed, Mustalıkoğluları' na karşı gece baskını için yola çıkma hazırlığında. Yıl : Miladi 627. Bu sırada Muhammed, Aişe' yi de yanına almıştır. Aişe 9 yaşındayken Muhammed' in koynuna verildiği tarih, eğer Hicri şevval ya da zilkade 1 / Miladi mayıs ya da haziran 623 ise- 13 yaşındadır daha. Aynı gece baskınının sonucunda, tutsaklar arasında güzelliğiyle göze çarpacak ve başkasına düşmüşken alınıp Muhammed in koynuna verilecek olan Cüveyriyye' yle aynı yaşta. Devenin üzerinde kapalı bir yer ("mahmil"); Aişe de içinde. Gidilir; baskın yapılır, elde edilecekler elde edilir ve dönüş başlar. Gidiş Medine'ye doğru. Derken bir konak yerinde biraz kalınır. Gecenin bir kesimi. Bir süre sonra; kalkıp yola koyulmaya yöneliş. Tam bu sırada bir şey olur: Aişe çişi için ya da öbür işini görmek üzere birlikten ayrılır. Ayrılışını haber verse olmaz mıydı? Olurdu ama, kimseye haber vermemiş işte. Çişi ya da öbür işi olup bittikten sonra döner; ama bir terslik: Göğsünü yokladığında, kolyesini bulâmaz ve kopup düştüğünü anlar. Geri dönüp gerdanlığını aramaya koyulur. O sırada Aişe devesinin üzerindeki kapalı yerinde bulunuyor sanıldığı için herkes habersiz ve birlik uzaklaşıp gitmiştir. Aişe, kolyesini bulur; ama işte o saatlerde, yolda yapayalnız. Konaklandığı yere gelir, orada bekler. Gelsin götürsünler diye... Beklerken uyku bastırır ve uyur. Ve bu sırada: Muattal Oğlu Safvan. Arkadan gelmiş, Aişe' yi görünce de şaşırmıştır. Şaşkınlığını anlatan sözler. Onun bu sözlerine de Aişe uyanır. Safvan, Aişe' yi devesine bindirir. Yola koyuluş. En sonunda, bir konak yerinde birliğe ulaşılır. Bu sırada da dedikodular başlar... Aişe' nin kendi anlattığına göre gerçek bu. (Bkz. Buhâri, e's-Sahih, Kitabu'ş- Şehâdât/15; Kitabu'I-Meğâzî/34; Tecrîd, hadis no: 1151; Müslim, e's- Sahih, Kitabu't-Tevbe/56, hadis no: 2770.)

Olayda akla gelen sorular:

1) Aişe çişi ya da öbür türlü işi için ayrılıp giderken kimseye neden haber vermemişti? Eğer bunun nedeni, çocuk yaşta oluşu idiyse; bu yaşta oluşu biri tarafından kandırılmaya da elverişli değil miydi?

2) Aişe ayrılıp giderken o denli insan içinde nasıl olmuştu da kimse görmemişti? Gören olmuştuysa, dönüşü neden izlenmemişti? Döndüğü görülmedikçe, "dönmüş; mahmiline girmiştir!" yargısı nasıl oluşmuştu?

3) Hadiste belirtildiğine göre, Aişe'nin deve üzerindeki "hevdec"ini (mahmil) indiren, sonra yine yükleyenler ve Aişe' ye "hizmet edenler" vardı. (Hadis'e aynı kaynaklarda bkz.) O "hevdec", dinlenme yerinde deveden indirildiğine göre, sonra deveye yüklenirken içinde

4) Aişe var mı, yok mu diye niçin bakılmamıştı? Hizmet edenler bakabi- lirlerdi. Yine hadiste belirtildiğine göre, "hicab" yani erkeklere karşı "örtünme, perde ardına geçip saklanma" gerektiren bir ayet hükmü bulunmadığı zamanlarda, Safvan, Aişe' yi görmüştü. (Hadise, aynı kaynaklarda bkz.) Yani Safvan' la Aişe birbirlerini tanıyorlardı. Bu "tanışma", ileri ölçülerde bir "anlaşma" ya varmış olamaz mıydı?

Aişe "zina" ile suçlanıyor:

Aişe'nin Safvan' la yolda "neler yapmış olabileceği" üzerinde duruluyordu. Yoğunlaşan kuşku. Dedikodular alıp yürümüştü. Son derece yaygın bir duruma gelmişti giderek. Muhammed' in bile Aişe' ye karşı olan her zamanki tutum ve davranışında bir değişme olmuştu: Aişe diyor ki: "Medine'ye gelince ben bir ay hastalandım. Meğer o sırada, iftiracıların dedikoduları dolaşıyormuş. Hastalığımda beni işkillendiren bir şey oldu: Peygamber'den de, her hastalığımda gördüğüm ilgiyi inceliği artık göremiyordum. Yalnızca gelip selam veriyor ve 'nasılsınız?' diyordu, o kadar." (Hadis'e aynı kaynaklarda bkz.)

Aişe dedikoduları duyup öğrenince üzülmüştür. Hastalığı daha da artmıştır bunun üzerine. Muhammed'den izin alır ve babasının evine gider. Orada da, durumuna ilişkin "Tanrısal bir açıklama" bekler. (Aynı hadise bkz.)

Beklenen "vahiy" bir türlü gelmiyor:

Hadiste, bu olaya ilişkin "vahy"in "gecikmesi"nden sözediliyor. Ve Muhammed, "karı"sından, yani "Aişe"den ayrı kalışından doğan soruna çözüm için yakın çevresini topluyor. Bunların içinde Ali de vardır. Ali, görüşünü şöyle dile getiriyor:

- "Ey Tann Elçisil Tanrı dünyayı sana dar etmedi ya! Aişe'den başka da kadın var, kadın çokl" (Bkz. Aynı hadis.)

Ali, gerçeği öğrenmek için Aişe'nin cariyesi Berire'nin tanıklığına da başvurulabileceğini söylüyor Muhammed'e. Muhammed bu tanıklığa başvurdugunda, cariye, "hanımı için iyilikten başka bir şey bilmediğini" söylüyor. Muhammed sorup soruşlurduğuna göre, belli ki adamakıllı "kuşkulu". Bu "kuşku", onun Aişe'ye söyledigi yine aynı hadiste açıklanan şu sözlerden de çok açık biçimde anlaşılıyor:

Muhammed: "Aişe! Böyle bir suçun varsa tevbe et!"

- "Aişe! Senin hakkında bana şöyle şöyle dedikodular geldi (Safvan'la ilişki kurduğundan sözediliyor). Eğer bu suçu işlemedinse Tanrı seni aklayacaktır. Ama eğer işledinse bu suçundan dolayı Tanrı'ya yönel, tevbe et! Çünkü bir kul, suçunu boynuna alır ve tevbe ederse, Tanrı da onun tevbesini kabul eder." Aişe, Muhammed'in bu sözlerine, babasının ve anasının karşılık vermelerini ister. Onlar karşılık vermeyince de, Muhammed'e kendisi karşılık verip sonucu sabırla bekleyeceğini söyler.

Ve sonunda "vahiy" geliyor:

Konuşmadan sonra Aişe, yatağına dönmüştür. "Bekleme"de... Aişe, kendisinin söylediğine göre, hakkında "Kur' an ayeti" ineceğini filan beklemiyordu. "Ben kim oluyorum ki Tanrı, Kuran'da benim sorunuma ilişkin ayet indirsin!" türünden açıklaması var Aişe' nin. Yine açıklamasına göre, beklediği yalnızca, "Muhammed' in rüya görmesi" ve onun "rüyasında aklanması". Ama beklediğinin ötesinde olur gelişme: Muhammed her vahiyde olduğu gibi özel bir duruma girmiştir. Daha sonra da konuya ilişkin "vahyin geldiğini" açıklar. Aişe' ye anası, kalkıp Muhammed' e "teşekkür" etmesini söyler. Ama Aişe bunu yapmaz; vahyi gönderen "Tanrı" olduğuna göre, Muhammed' e değil; O' na teşekkür etmesi gerektiğini belirtir. (Bkz. Aynı hadis.)

Aişe'nin "zina" etmediğine ilişkin "18 ayet" birden iniyor:

Onca (hadise göre bir ay) gecikmeden sonra "vahy" gelmiştir. Hem de kimine göre "10 ayet", kimine göreyse "18 ayet" birden... (Bkz. Nûr, ayet: 11-20. Buna göre toplam: 10 ayet. Ama tefsirlerde toplam: 18 ayet olduğu belirtilir. Bkz. Nesefi, Tefsir, 3/134; F.Râzî, e't-Tefsiru'l-Kebîr, 23/173.) Bu ayetler, birinci ve ikinci orijinalleri yakıldığı için Muhammed dönemindeki biçimini tam olarak bilemediğimiz (bunun için daha sonraki yazılara bkz.) Kur'an' ın bugünkünde, Nur Suresinde yer alıyor. Bu ayetlerde, "zinayı" kanıtlamak için "dört tanık göstermek gerektiği", bu gösterilmediği zaman iftira olacağı açıklandıktan (bkz. Nur, ayet: 13) sonra, ad vermeden "iftira edenler" çok ağır biçimde kınanıyor.

İşte âyetlerden bir kesim (Diyanet'in resmi çevirisiyle):

- "Muhammed' in eşine o yalanı uyduranlar, içinizden bir gürûhtur. Bunu kendiniz için kötü sanmayın. O, sizin için hayırlı olmuştur. O kimselerden her birine, kazandığı günâh karşılığı, cezâ vardır. İçlerinden elebaşılık yapana ise, büyük azâb vardır. Onu işittiğiniz zaman; erkek, kadın mü'minlerin, kendiliklerinden hüsn-ü zanda bulu- nup da: 'Bu apaçık bir iftiradır!' demeleri gerekmez miydi? Dört şahid getirmeleri gerekmez miydi? Işte bunlar, şâhid getirmedikçe Allah katında yalancı olanlardır. Allah'ın dünyâ ve âhirette size lutuf ve merhameti olmasaydı o kötü sözü yaymanızdan ötürü, büyük bir azaba uğrardınız. Onu dilinize dolamıştınız. Bilmediğiniz şeyleri ağzınıza alıyordunuz. Onu önemsiz bir şey sanıyordunuz. Oysa Allah katında önemi büyüktü. Onu işittiğinizde: 'Bu konuda konuşmamız yakışık almaz. Hâşâ, bu, büyük bir iftiradır.' demeniz gerekmez miydi?" (Nûr, ayet: 11-16.) .

Yine sorular:

1- 12. ve 13. ayetlerde, Aişe konusunda söylentiler çıktığında bu söylentileri duyanlar, "Bu, apaçık bir iftiradır. Bu, büyük bir iftiradır." demedikleri için kınanıyorlar. Ayetlerin bu kınaması, Muhammed' in yakın çevresini, hatta kendisini de içine almıyor mu? Çünkü onlar da "açık bir iftira, büyük bir iftira" olduğu kanısını taşımıyorlardı:

- Ali'yi ele alalım. Böyle bir kanıyı taşımadığı için, Muhammed'e Aişe'yi boşamayı önerdiği anlamına gelen sözler bile söylemişti.

- Muhammed'in kendisini ele alalım: Böyle bir kanıyı (iftira olduğu kanısını) taşımadığı içindir ki, Aişe'ye, eğer ileri sürüldüğü gibi bir suç işlediyse, bundan dolayı "Tevbe" etmesini önermişti.

2- Ayrıca, kimsenin elinde herhangi bir kanıt bulunmadan, "iftira" olduğu konusunda kesin bir yargıya varması nasıl beklenebilir? Kuşkusuz "kanıt" bulunmadığı için "zina" suçunun işlendiğine de yargıda bulunulamaz. Ama tersine bir kanıya varmadılar ve "iftiradır" hem de "apaçık bir iftiradır, büyük bir iftiradır" demediler diye insanlar nasıl kınanabiliyor?

3- Ayetlerden ve kimi "rivayetlerden" anlaşıldığına göre: Aişe konusunda dedikoduları yayanlar, yalnızca "münâfıklar" da değildi:

- 14. ayeti ele alalım: "Allah'ın dünya ve âhirette size lutuf ve merhameti olmasaydı, o kötü sözü yaymanızdan ötürü, büyük bir azaba ugrardınız." deniyor. Demek ki, "o kötü sözü yayanlar" için Tanrı' nın "dünyada ve âhirette lutuf ve merhameti" olmuştur. Bu durumda olanlarsa, "Tanrı katında kâfir" sayılan "münâfıklar" olamazlar. Yani bunlar, "münâfıkların" dışındaki müslümanlardır. .

- 11. ayette sözü edilen "elebaşi'nın kim olabileceği üzerinde durulurken, kimi rivayette bu kimsenin "münâfıkların başı Abdullah Ibn Übey" olduğunu ileri sürerken, kimileri de buradaki anlatımın kapsamı içine, Muhammed'in ünlü şairi Hassan Ibn Sâbit gibi önemli kişilerin de girdiğinden söz ediyor. (Bkz. Taberî, Camiu'l-Beyan, 18/69-70; F.Râzî, 23/174; Tefsiru'n-Nesefî, 3/134.)

Bunlara ne demeli?

4- Tanrı "vahiyle" açıklama yapacaktı da, bu açıklamayı daha önce, yani dedikodular oluşup yayılmadan niçin yapmadı? Neden "bir ay" bekledi de, başta "peygamber"i ve sevgili karısı olmak üzere herkesi üzdü? Gelişmeler neden böyle olmuştur?

5- Bir "zinanın" kanıtlanması için "dört tanık" istemek, gerçekçi bir yaklaşım mıdır?

Hadiste belirtildiğine göre: Aclanoğulları'nın ileri gelenlerinden Medineli Asım Ibn Adyy in ve aynı kabileden Uveymir'in "Peygamber"den bir sorulan olur:

- Bir adam, karısını bir adamla zina ederken bulsa ne yapmalı? Karısının tam karnı üzerinde bulsa? Eğer gidip dört erkek tanık bul- maya yönelirse, zina eden adam işini bitirip gidecektir!!! Dört tanık mı aramalı, yoksa..? (Hadisi ve soruyu çeşitli biçimiyle görmek için bkz. F.Râzî, 23/164; Buhâri, e's-Sahih, Kitabu Tefsiri'l-Kur'an/24/1; Tecrîd, hadis no: 1716; Ebu Dâvüd, Sünen, Kitabu't-Talâk/27, hadis no: 1716; Ebu Dâvûd, Sünen, Kitabu't-Talâk/27, no: 2245.)

Bu soru, "zina" için "dört tanık" isteniyor olmasından kaynaklanmıyor mu?

alıntıdır

~TuranDursun.com 2011~

Bütün hakları dinlerden özgürlere aittir.

[Simruq]

1. Allahınızın varlığına "sübutlar" ayrı, bunlar ayrı amma bu ikisi biryerde bəlkə sizi oyandırar dedim...

2. Bu alıntıdı (Turan Dursun 10x) belə şeyləri azerbaycanca tapmaq çox çətindi. oxu başa düşmədiyin yer olsa tərcümə edim.

Muhammed'in şehveti ve "tanrı"sı

Karılarından Aişe, Muhammed'e şöyle diyor:

-"Ma era rabbeke illa yüsariu hevake" (Bkz. Buhari, e's-Sahih, Kitabu't-Tefsir/33/7,Kitabu'n-Nikah/29;Diyanet yayınlarından Tecrid, hadis no:1721;Müslim, e's-Sahih, Kitabu'r-Rıda/49,hadis no:1464;İbn Mace Sünen, Kitabu'No:-Nikah/57, hadis No: 200; Ahmed İbn Hanbel,6/134,158)

Nedir bu sözün Türkçesi?

"Vallahi Rabbinin, senin arzunu hemen yerine getirdiğini görüyorum." (Ahmed Davudoğlu, Sahih-i Müslim Terceme ve Şerhi. 7/402)

"Rabbin Teala (kadınlarının değil) ancak senin arzunun tahakkuna müsaraat ediyor. (Çeviri: Kamil Miras, Diyanet Yayınlarından)

Aişe'nin sözü dilimize şöyle de çevrilebilir:

"Bakıyorum da, senin Efendi Tanrın , yalnızca senin şeyinin keyfini (hevanı) yerine getirmek için koşuyor."

Hadiste, efendi tanrının yalnızca Muhammed'in hevası için koştuğu açıkça belirtiliyor.

Heva: İnsanın arzusu, isteği. Ama buradaki herhangi bir arzu, istek değil; cinsel istektir söz konusu olan. Çünkü buradaki konu, cinsel isteğin üzerinde durulduğu bir konu. Ayrıca "heva" söylendiğinde ilkin bu kavramda kullanılır. Rağıp da, heva için : "Meylun'nefsi ile'eş-şehveti" (Bkz. Müfredat, Heva) diyor. Yani "nefsin şehvete eğilimi."

Rağıp, aynı yerde, hevanın "şehvete eğilimli olan nefsin kendisi için de söylenebileceği"ni belirtiyor.

Aişe neden böyle diyor?

Muhammed'in çok karısı var. Yaşlanmış olan Sevde Bint Zema'nın dışında hepsi genç, hepsi güzel. Ve hepsi de cinsel istekli. Adalet olsun diye, Muhammed'in bunlarla cinsel birleşmesi sıraya konmuştur. Sevde'nin dışında kimse, sırasını başkasına kaptırmak istemiyor. İşte bu böyleyken, "ayet" geliyor; durumu değiştiriyor:

Muhammed'in "heva"sı, "adalet"in önüne geçiyor:

Muhammed'in kadın seçimi, cinsel alandaki isteği, hadisteki sözcüğü ile hevası, adalete baskın geliyor ve sıra Muhammed'in isteği doğrultusunda, ayetle bozuluyor. Ahzap suresinin 51. Ayeti şu sözlerle başlıyor:

-"(Ey Muhammed!) Onlardan (yani karılarından) dilediğini geriye bırakır, dilediğini öne alabilirsin..."

Ne demek bu?

Hadis ve yorumlara göre şu demek:

-"Ey Muhammed! Artık nöbet, sıra zorunlu değil senin için. Nöbeti, sırası gelse bile, dilediğin karınla cinsel birleşmeyi erteleyebilir, ondan önce dilediğin karınla yatabilirsin."

Sözün özü: Kuran'ın tanrısı, Muhammed'in, karılarıyla olan cinsel ilişki düzenindeki işini kolaylaştırıyor. İlişkiyi sıraya koyma zorunluğunu kaldırıyor. "Hangi karınla ne zaman yatmak istersen özgürsün" diyor.

İşte bunun üzerine Aişe dayanamayıp o sözü söylüyor:

-"Görüyorum ki senin Efendi Tanrı'n, senin şeyinin keyfini ..."

Aişe, bu durumu daha sonra, Ahzap'ın 51. Ayeti gelince anladığını; 50. Ayet geldiğindeyse bunu pek anlayamadığını ve o nedenle, 50.ayette, Peygambere kendini (hem de mehirsiz olarak) verebilecek kadından söz edilince şu tepkiyi gösterdiğini belirtiyor:

-"Olacak şey mi? Bir kadın utanmaz mı ki, kendini bir erkeğe armağan etsin?" (Tecrid, hadis no:1721)

Karılar içinde ayrıcalıklı olanlar:

Muhammed, kimi karılarını daha çok severdi. Kimini de daha çok tutardı. En çok tuttuğu karılarının başında Aişe geliyordu. Ebubekir'in kızıydı, o nedenle de etkiliydi. Zaman zaman Muhammed'e kafa tutar gibi durumları bile olabiliyordu. Zeki de olduğu için, birtakım ayrıcalıklar sağlayabilmişti. Muhammed'in cinsel ilişkilerindeki sıra düzeni bozulunca, karılar içinde en çok yararlanan o olmuştu. Boşamasın diye Muhammed'in hoşnutluğunu kazanmak isteyen yaşlı ortağı Sevde Bint Zem'a'nın "gün"ünü almıştı. Başka kumaların gününde de Muhammed'le yatabilirdi. Muhammed istediğinde, kendi günüyse başkasına vermezdi. Muhammed'in canı başka kadınla yatmak istese bile vermezdi gününü, sırasını.

Aişe: "Günümü kimseye vermem"!

Aişe'nin anlattığına göre: Muhammed'e, herhangi bir karısının gününü, sırasını gözetmeksizin; dilediği karısıyla dilediği zaman yatma özgürlüğü veren "ayet", yani Ahzab suresinin 51. ayeti geldikten sonra da, Muhammed'in Aişe'nin gününde başka kadınla yatmak istediğinde Aişe'den izin alma gereği duyardı. İzin isterdi ama Aişe geri çevirirdi:

-"Eğer izin verme, vermeme yetkim varsa vermek istemiyorum. Tanrı elçisi! Bilesin ki hiçbir kimseyi sana (seninle yatmaya) yeğ tutmam."( Bkz. Buhari, e's-Sahih, Kitabu Tefsiri'l-Kur'an/33/7)

Hadisten anlaşıldığına göre, Aişe'nin bu karşı koyuşuna Muhammed artık ses çıkarmamış; "Ayet var. Ayet bana istediğim zaman dilediğim karımla yatma yetkisini vermiştir" dememiş ya da diyememişti.

Muhammed'in karıları arasında hizipleşme

Peygamberin karıları iki hizibe ayrılmıştı: Bir kesimde Aişe, Safiyye ve Sevde vardı. Öbür kesimdeyse Ümmü Seleme ve peygamberin öteki karıları. Müslümanlar, peygamberin Aişe'ye olan sevgisini biliyorlar; o nedenle depeygambere bir armağanda bulumak isteyen biri olduğunda armağanı sunmayı geciktirir; peygamber Aişe'nin odasına gittiğinde sunardı.

Muhammed' in Karıları: "Adalet isteriz!"

Bunu üzerine, Ümmü Seleme hizibi söylenmeye başlandı. Bu kesimde olan kadınlar gidip Ümmü Seleme ile konuştular:

-Ümmü Seleme! Peygambere söyle. Herkesle konuşsun; Peygambere kim bir armağan vermek isterse, peygamberin hangi karısının yanında bulunduğuna bakmaksızın armağanını sunmasını duyursun.

Muhammed aldırmıyor:

Ümmü Seleme, karıların dediklerini peygambere söyledi. Ama peygamber bir şey söylemedi. Karılar gelip Ümmü Seleme'ye sordular:

-Ne dedi peygamber?

-Bana bir şey demedi.

-Öyleyse bir kez daha söyle ona!

Ümmü Seleme, kendi gününde (ilişki için) geldiğinde peygambere yine söyledi. Ne var ki peygamber ona yine bir şey söylemedi. Kadınlar sorunca yine "peygamber bana bir şey söylemedi" dedi. Kadınlar da, "sana karşılık verinceye kadar söyle ona söylediklerimizi" dediler. Peygamber cinsel ilişki için dönüp geldiğinde, Ümmü Seleme ona kadınların dediklerini yine anlattı. Bu kez peygamber konuştu:

Muhammed: "Bana vahiy, yalnızca Aişe'nin gününde geliyor"!

-Aişe konusunda beni üzme! Bil ki, hiçbir kadın koynumdayken bana vahiy gelmez de, yalnızca o koynumda bulunduğu sırada bana vahiy gelir.

Bunun üzerine Ümmü Seleme şöyle dedi:

-Ey Tanrı Elçisi! Seni üzdüğüm için tanrıya sığınıp tevbe ediyorum!

Karılar, Muhammed'in kızı Fatıma'yı araya koyuyorlar:

Aynı kadınlar sonra peygamberin kızı Fatıma'ya başvurdular; onu peygambere gönderdiler. Şöyle demesini istediler:

-Karıların tanrı için senden, Ebubekir'in kızı (Aişe) konusunda (kayırmayı bırakıp) adaletli davranmanı istiyorlar.

Fatıma'nın aracılığı da bir sonuç vermiyor:

Fatıma da peygamberle konuşup kadınların dediklerini iletti. Peygamberse şöyle karşılık verdi:

-Kızcağızım (sevgili kızım)! Benim her sevdiğimi sen sevmezmisin?

Fatıma karşılık olarak:

-Evet!

Peygamber:

-Öyleyse sen de Aişe'yi sev!

49 yaşındaki adam (Muhammed), 6 yaşındaki bir çocuk (Aişe) ile evleniyor:

Yine Aişe'nin kendisinin anlattığını dile getiren bir hadis:

Bu hadisin başında, Aişe aynen şöyle diyor:

-"Peygamber benimle evlendi; ben o sırada 6 yaşındaydım."

Evet, bir yanda 49 yaşındaki Muhammed, öbür yanda 6 yaşındaki Aişe evleniyorlar. Muhammed ile evlendiği zaman Aişe'nin 6 yaşında olduğunun İslam dünyasında kabulu zorunlu. Çünkü bunu anlatan hadis, tartışmasız sağlam (sahih) kabul edilir. Bu hadisi, İslam dünyasında en sağlam olarak benimsenegelmiş olan Buhari'nin ve Müslim'in E's-Sahih’lerinde de buluyoruz.

Anlatıldığına göre evlilik gerçekleşiyor ama yine de 3 yıl kadar zifaf (yani cinsel birleşme) gerçekleşmiyor. Bu süre geçtikten sonra oluyor zifaf !

Aişe 9 yaşındayken 52 yaşındaki Muhammed ile gerdeğe giriyor:

Hadisi izleyelim. Aişe anlatıyor:

-"Ve be dokuz yaşındayken benimle gerdeğe girdi. Medine'ye göçmüştük. Haris İbn Hazrec oğullarına konuk olduk. O sırada sıtmaya yakalandım. Saçlarım döküldü. Saçlarım yeniden geldi; bölükler oluştu. Annem Ümmü Ruman bana geldi. Arkadaşlarım ile birlikte salıncakta sallanıyorduk. Annem beni çağırdı. Yanına gittim. Benden ne istediğini bilmiyordum. Elimi tutup alıp götürdü. Evin kapısına gelince durdu. Soluk soluğa kalmıştım. Sonunda soluğum biraz yatıştı. Annem, sonra biraz su alıp yüzüme başıma değdirdi. Sonra beni eve soktu. Bir de baktım ki bir takım Medineli kadınlar. Evdeler. Bana şöyle demeye başladılar:

-Hayırlı, bereketli olsun. İyi şanslar.

Annem beni bu kadınlara teslim etti. Bunlar benim saçımı başımı yıkadılar, beni güzel bir biçimde hazırladılar. Peygamberle birden karşılaşmaktan başka hiçbir şey beni korkutmamıştı. Kadınlar, beni ona teslim ettiler. Ve ben o sıralar 9 yaşındaydım."

Aişe, Muhammed'in koynuna verilmek üzere götürüldüğünde, salıncakta sallanıp oynayan bir oyun çocuğuydu. Yani Muhammed, 52 yaşında böylesine bir çocukla cinsel birleşimde bulunmuştu.

SAHİH-İ BUHARİ' DEN

Bir kız 9 yaşına geldiğinde, İslam hukukunda "şehvet konusu" oluyor:

Aişe 9 yaşındayken Muhammed'in koynuna sokulmuş olunca, İslam hukuku bundan şu sonucu çıkarıyor:" 9 yaşındaki bir kız, müştehat (şehvete konu olabilecek çağda) sayılır" diyor. Ve bu nedenle de 9 yaşındaki bir kız çocuğu ile evlenilebileceğini bildiriyor.

Aişe, Muhammed'in karısıyken büyüyecek ve 18-19 yaşına geldiğinde de Muhammed'in ölümü üzerine, kimi kumaları gibi, çok genç yaşta dul kalacaktır. Ve hiçbir erkekle evlenmemeye "mahküm" edilerek...Muhammed'in karıları, müminlerin anaları sayıldığı için...

Aişe'nin kaybolan kolyesi ve Safvan:

Muhammed, Mustalıkoğluları' na karşı gece baskını için yola çıkma hazırlığında. Yıl : Miladi 627. Bu sırada Muhammed, Aişe' yi de yanına almıştır. Aişe 9 yaşındayken Muhammed' in koynuna verildiği tarih, eğer Hicri şevval ya da zilkade 1 / Miladi mayıs ya da haziran 623 ise- 13 yaşındadır daha. Aynı gece baskınının sonucunda, tutsaklar arasında güzelliğiyle göze çarpacak ve başkasına düşmüşken alınıp Muhammed in koynuna verilecek olan Cüveyriyye' yle aynı yaşta. Devenin üzerinde kapalı bir yer ("mahmil"); Aişe de içinde. Gidilir; baskın yapılır, elde edilecekler elde edilir ve dönüş başlar. Gidiş Medine'ye doğru. Derken bir konak yerinde biraz kalınır. Gecenin bir kesimi. Bir süre sonra; kalkıp yola koyulmaya yöneliş. Tam bu sırada bir şey olur: Aişe çişi için ya da öbür işini görmek üzere birlikten ayrılır. Ayrılışını haber verse olmaz mıydı? Olurdu ama, kimseye haber vermemiş işte. Çişi ya da öbür işi olup bittikten sonra döner; ama bir terslik: Göğsünü yokladığında, kolyesini bulâmaz ve kopup düştüğünü anlar. Geri dönüp gerdanlığını aramaya koyulur. O sırada Aişe devesinin üzerindeki kapalı yerinde bulunuyor sanıldığı için herkes habersiz ve birlik uzaklaşıp gitmiştir. Aişe, kolyesini bulur; ama işte o saatlerde, yolda yapayalnız. Konaklandığı yere gelir, orada bekler. Gelsin götürsünler diye... Beklerken uyku bastırır ve uyur. Ve bu sırada: Muattal Oğlu Safvan. Arkadan gelmiş, Aişe' yi görünce de şaşırmıştır. Şaşkınlığını anlatan sözler. Onun bu sözlerine de Aişe uyanır. Safvan, Aişe' yi devesine bindirir. Yola koyuluş. En sonunda, bir konak yerinde birliğe ulaşılır. Bu sırada da dedikodular başlar... Aişe' nin kendi anlattığına göre gerçek bu. (Bkz. Buhâri, e's-Sahih, Kitabu'ş- Şehâdât/15; Kitabu'I-Meğâzî/34; Tecrîd, hadis no: 1151; Müslim, e's- Sahih, Kitabu't-Tevbe/56, hadis no: 2770.)

Olayda akla gelen sorular:

1) Aişe çişi ya da öbür türlü işi için ayrılıp giderken kimseye neden haber vermemişti? Eğer bunun nedeni, çocuk yaşta oluşu idiyse; bu yaşta oluşu biri tarafından kandırılmaya da elverişli değil miydi?

2) Aişe ayrılıp giderken o denli insan içinde nasıl olmuştu da kimse görmemişti? Gören olmuştuysa, dönüşü neden izlenmemişti? Döndüğü görülmedikçe, "dönmüş; mahmiline girmiştir!" yargısı nasıl oluşmuştu?

3) Hadiste belirtildiğine göre, Aişe'nin deve üzerindeki "hevdec"ini (mahmil) indiren, sonra yine yükleyenler ve Aişe' ye "hizmet edenler" vardı. (Hadis'e aynı kaynaklarda bkz.) O "hevdec", dinlenme yerinde deveden indirildiğine göre, sonra deveye yüklenirken içinde

4) Aişe var mı, yok mu diye niçin bakılmamıştı? Hizmet edenler bakabi- lirlerdi. Yine hadiste belirtildiğine göre, "hicab" yani erkeklere karşı "örtünme, perde ardına geçip saklanma" gerektiren bir ayet hükmü bulunmadığı zamanlarda, Safvan, Aişe' yi görmüştü. (Hadise, aynı kaynaklarda bkz.) Yani Safvan' la Aişe birbirlerini tanıyorlardı. Bu "tanışma", ileri ölçülerde bir "anlaşma" ya varmış olamaz mıydı?

Aişe "zina" ile suçlanıyor:

Aişe'nin Safvan' la yolda "neler yapmış olabileceği" üzerinde duruluyordu. Yoğunlaşan kuşku. Dedikodular alıp yürümüştü. Son derece yaygın bir duruma gelmişti giderek. Muhammed' in bile Aişe' ye karşı olan her zamanki tutum ve davranışında bir değişme olmuştu: Aişe diyor ki: "Medine'ye gelince ben bir ay hastalandım. Meğer o sırada, iftiracıların dedikoduları dolaşıyormuş. Hastalığımda beni işkillendiren bir şey oldu: Peygamber'den de, her hastalığımda gördüğüm ilgiyi inceliği artık göremiyordum. Yalnızca gelip selam veriyor ve 'nasılsınız?' diyordu, o kadar." (Hadis'e aynı kaynaklarda bkz.)

Aişe dedikoduları duyup öğrenince üzülmüştür. Hastalığı daha da artmıştır bunun üzerine. Muhammed'den izin alır ve babasının evine gider. Orada da, durumuna ilişkin "Tanrısal bir açıklama" bekler. (Aynı hadise bkz.)

Beklenen "vahiy" bir türlü gelmiyor:

Hadiste, bu olaya ilişkin "vahy"in "gecikmesi"nden sözediliyor. Ve Muhammed, "karı"sından, yani "Aişe"den ayrı kalışından doğan soruna çözüm için yakın çevresini topluyor. Bunların içinde Ali de vardır. Ali, görüşünü şöyle dile getiriyor:

- "Ey Tann Elçisil Tanrı dünyayı sana dar etmedi ya! Aişe'den başka da kadın var, kadın çokl" (Bkz. Aynı hadis.)

Ali, gerçeği öğrenmek için Aişe'nin cariyesi Berire'nin tanıklığına da başvurulabileceğini söylüyor Muhammed'e. Muhammed bu tanıklığa başvurdugunda, cariye, "hanımı için iyilikten başka bir şey bilmediğini" söylüyor. Muhammed sorup soruşlurduğuna göre, belli ki adamakıllı "kuşkulu". Bu "kuşku", onun Aişe'ye söyledigi yine aynı hadiste açıklanan şu sözlerden de çok açık biçimde anlaşılıyor:

Muhammed: "Aişe! Böyle bir suçun varsa tevbe et!"

- "Aişe! Senin hakkında bana şöyle şöyle dedikodular geldi (Safvan'la ilişki kurduğundan sözediliyor). Eğer bu suçu işlemedinse Tanrı seni aklayacaktır. Ama eğer işledinse bu suçundan dolayı Tanrı'ya yönel, tevbe et! Çünkü bir kul, suçunu boynuna alır ve tevbe ederse, Tanrı da onun tevbesini kabul eder." Aişe, Muhammed'in bu sözlerine, babasının ve anasının karşılık vermelerini ister. Onlar karşılık vermeyince de, Muhammed'e kendisi karşılık verip sonucu sabırla bekleyeceğini söyler.

Ve sonunda "vahiy" geliyor:

Konuşmadan sonra Aişe, yatağına dönmüştür. "Bekleme"de... Aişe, kendisinin söylediğine göre, hakkında "Kur' an ayeti" ineceğini filan beklemiyordu. "Ben kim oluyorum ki Tanrı, Kuran'da benim sorunuma ilişkin ayet indirsin!" türünden açıklaması var Aişe' nin. Yine açıklamasına göre, beklediği yalnızca, "Muhammed' in rüya görmesi" ve onun "rüyasında aklanması". Ama beklediğinin ötesinde olur gelişme: Muhammed her vahiyde olduğu gibi özel bir duruma girmiştir. Daha sonra da konuya ilişkin "vahyin geldiğini" açıklar. Aişe' ye anası, kalkıp Muhammed' e "teşekkür" etmesini söyler. Ama Aişe bunu yapmaz; vahyi gönderen "Tanrı" olduğuna göre, Muhammed' e değil; O' na teşekkür etmesi gerektiğini belirtir. (Bkz. Aynı hadis.)

Aişe'nin "zina" etmediğine ilişkin "18 ayet" birden iniyor:

Onca (hadise göre bir ay) gecikmeden sonra "vahy" gelmiştir. Hem de kimine göre "10 ayet", kimine göreyse "18 ayet" birden... (Bkz. Nûr, ayet: 11-20. Buna göre toplam: 10 ayet. Ama tefsirlerde toplam: 18 ayet olduğu belirtilir. Bkz. Nesefi, Tefsir, 3/134; F.Râzî, e't-Tefsiru'l-Kebîr, 23/173.) Bu ayetler, birinci ve ikinci orijinalleri yakıldığı için Muhammed dönemindeki biçimini tam olarak bilemediğimiz (bunun için daha sonraki yazılara bkz.) Kur'an' ın bugünkünde, Nur Suresinde yer alıyor. Bu ayetlerde, "zinayı" kanıtlamak için "dört tanık göstermek gerektiği", bu gösterilmediği zaman iftira olacağı açıklandıktan (bkz. Nur, ayet: 13) sonra, ad vermeden "iftira edenler" çok ağır biçimde kınanıyor.

İşte âyetlerden bir kesim (Diyanet'in resmi çevirisiyle):

- "Muhammed' in eşine o yalanı uyduranlar, içinizden bir gürûhtur. Bunu kendiniz için kötü sanmayın. O, sizin için hayırlı olmuştur. O kimselerden her birine, kazandığı günâh karşılığı, cezâ vardır. İçlerinden elebaşılık yapana ise, büyük azâb vardır. Onu işittiğiniz zaman; erkek, kadın mü'minlerin, kendiliklerinden hüsn-ü zanda bulu- nup da: 'Bu apaçık bir iftiradır!' demeleri gerekmez miydi? Dört şahid getirmeleri gerekmez miydi? Işte bunlar, şâhid getirmedikçe Allah katında yalancı olanlardır. Allah'ın dünyâ ve âhirette size lutuf ve merhameti olmasaydı o kötü sözü yaymanızdan ötürü, büyük bir azaba uğrardınız. Onu dilinize dolamıştınız. Bilmediğiniz şeyleri ağzınıza alıyordunuz. Onu önemsiz bir şey sanıyordunuz. Oysa Allah katında önemi büyüktü. Onu işittiğinizde: 'Bu konuda konuşmamız yakışık almaz. Hâşâ, bu, büyük bir iftiradır.' demeniz gerekmez miydi?" (Nûr, ayet: 11-16.) .

Yine sorular:

1- 12. ve 13. ayetlerde, Aişe konusunda söylentiler çıktığında bu söylentileri duyanlar, "Bu, apaçık bir iftiradır. Bu, büyük bir iftiradır." demedikleri için kınanıyorlar. Ayetlerin bu kınaması, Muhammed' in yakın çevresini, hatta kendisini de içine almıyor mu? Çünkü onlar da "açık bir iftira, büyük bir iftira" olduğu kanısını taşımıyorlardı:

- Ali'yi ele alalım. Böyle bir kanıyı taşımadığı için, Muhammed'e Aişe'yi boşamayı önerdiği anlamına gelen sözler bile söylemişti.

- Muhammed'in kendisini ele alalım: Böyle bir kanıyı (iftira olduğu kanısını) taşımadığı içindir ki, Aişe'ye, eğer ileri sürüldüğü gibi bir suç işlediyse, bundan dolayı "Tevbe" etmesini önermişti.

2- Ayrıca, kimsenin elinde herhangi bir kanıt bulunmadan, "iftira" olduğu konusunda kesin bir yargıya varması nasıl beklenebilir? Kuşkusuz "kanıt" bulunmadığı için "zina" suçunun işlendiğine de yargıda bulunulamaz. Ama tersine bir kanıya varmadılar ve "iftiradır" hem de "apaçık bir iftiradır, büyük bir iftiradır" demediler diye insanlar nasıl kınanabiliyor?

3- Ayetlerden ve kimi "rivayetlerden" anlaşıldığına göre: Aişe konusunda dedikoduları yayanlar, yalnızca "münâfıklar" da değildi:

- 14. ayeti ele alalım: "Allah'ın dünya ve âhirette size lutuf ve merhameti olmasaydı, o kötü sözü yaymanızdan ötürü, büyük bir azaba ugrardınız." deniyor. Demek ki, "o kötü sözü yayanlar" için Tanrı' nın "dünyada ve âhirette lutuf ve merhameti" olmuştur. Bu durumda olanlarsa, "Tanrı katında kâfir" sayılan "münâfıklar" olamazlar. Yani bunlar, "münâfıkların" dışındaki müslümanlardır. .

- 11. ayette sözü edilen "elebaşi'nın kim olabileceği üzerinde durulurken, kimi rivayette bu kimsenin "münâfıkların başı Abdullah Ibn Übey" olduğunu ileri sürerken, kimileri de buradaki anlatımın kapsamı içine, Muhammed'in ünlü şairi Hassan Ibn Sâbit gibi önemli kişilerin de girdiğinden söz ediyor. (Bkz. Taberî, Camiu'l-Beyan, 18/69-70; F.Râzî, 23/174; Tefsiru'n-Nesefî, 3/134.)

Bunlara ne demeli?

4- Tanrı "vahiyle" açıklama yapacaktı da, bu açıklamayı daha önce, yani dedikodular oluşup yayılmadan niçin yapmadı? Neden "bir ay" bekledi de, başta "peygamber"i ve sevgili karısı olmak üzere herkesi üzdü? Gelişmeler neden böyle olmuştur?

5- Bir "zinanın" kanıtlanması için "dört tanık" istemek, gerçekçi bir yaklaşım mıdır?

Hadiste belirtildiğine göre: Aclanoğulları'nın ileri gelenlerinden Medineli Asım Ibn Adyy in ve aynı kabileden Uveymir'in "Peygamber"den bir sorulan olur:

- Bir adam, karısını bir adamla zina ederken bulsa ne yapmalı? Karısının tam karnı üzerinde bulsa? Eğer gidip dört erkek tanık bul- maya yönelirse, zina eden adam işini bitirip gidecektir!!! Dört tanık mı aramalı, yoksa..? (Hadisi ve soruyu çeşitli biçimiyle görmek için bkz. F.Râzî, 23/164; Buhâri, e's-Sahih, Kitabu Tefsiri'l-Kur'an/24/1; Tecrîd, hadis no: 1716; Ebu Dâvüd, Sünen, Kitabu't-Talâk/27, hadis no: 1716; Ebu Dâvûd, Sünen, Kitabu't-Talâk/27, no: 2245.)

Bu soru, "zina" için "dört tanık" isteniyor olmasından kaynaklanmıyor mu?

alıntıdır

~TuranDursun.com 2011~

Bütün hakları dinlerden özgürlere aittir.

Yazılı Türk dilini tam başa düşə bilmirəm.

[Snayper03]

tərcümə edərəm ama cox vaxtımı alacaq boşluğa salıb tərcümə edərəm aydınlanma naminə

[Simruq]

tərcümə edərəm ama cox vaxtımı alacaq boşluğa salıb tərcümə edərəm aydınlanma naminə

Gözləyəcəm.

[roberto5]

Gözləyəcəm.

bu 100% bele olmayib, peygember bu misalda pakdir. men bu hadiseni deqiqlikle bilirem, ve butun mentiqlikle cavab vere bilerem. amma sohbet peygemberin ehli eyalindan getdiyine gore bunu her kesin yaninda daniwmaq olmur, gerek məhrəm adam olsun. yene de deyirem bu aile meselesidi bunu soylemek olmur,

[Simruq]

bu 100% bele olmayib, peygember bu misalda pakdir. men bu hadiseni deqiqlikle bilirem, ve butun mentiqlikle cavab vere bilerem. amma sohbet peygemberin ehli eyalindan getdiyine gore bunu her kesin yaninda daniwmaq olmur, gerek məhrəm adam olsun. yene de deyirem bu aile meselesidi bunu soylemek olmur,

Söyləmək olmursa bu ailə məsələsini haradan bilirsiz və deyirsi ki 100% belə olmayıb ?

Peyğambərin ailə üzüvlərinnənsiz ? Əgər belədisə bağışlayın.

[roberto5]

Söyləmək olmursa bu ailə məsələsini haradan bilirsiz və deyirsi ki 100% belə olmayıb ?

Peyğambərin ailə üzüvlərinnənsiz ? Əgər belədisə bağışlayın.

"məhrəm" sozunun mensini bilirsiz?

[Simruq]

"məhrəm" sozunun mensini bilirsiz?

Evlilik baxımından naməhrəm

Dinimizdə ( yəni sizin dininizdə ) bizlərə naməhrəm və məhrəm kimlər buyuruldu (evlilik baxımından)? 

http://azerimuslims....read.php?id=796

Edited July 5, 2011 by Simruq

[Vuqar Rehimov]

bu 100% bele olmayib, peygember bu misalda pakdir. men bu hadiseni deqiqlikle bilirem, ve butun mentiqlikle cavab vere bilerem. amma sohbet peygemberin ehli eyalindan getdiyine gore bunu her kesin yaninda daniwmaq olmur, gerek məhrəm adam olsun. yene de deyirem bu aile meselesidi bunu soylemek olmur,

Roberto qardash bu menede chox maraqlidir.Peyqember ve Aishenin baresinde deqiq melumat bilirsense bunu bizimlede bolush.Doqrusu men Peyqemberin 52 yashinda ola-ola 9 yashli qiz ushaqini ne uchun arvad elediyini basha dushe bilmirem.Eger kimdense qoruyurdusa ovladliqa goturerdi,bu da duz olmur chunki Aishenin atasi Ebubekr var idi de.Bir soznen bunu hech cure basha dushe bilmirem, ve bu da mene iztirab verir.

[roberto5]

Evlilik baxımından naməhrəm

Dinimizdə ( yəni sizin dininizdə ) bizlərə naməhrəm və məhrəm kimlər buyuruldu (evlilik baxımından)? 

http://azerimuslims....read.php?id=796

bunlar mehrem sozunun menasina daxildi. yaxin dostlar(eqide baximdan) da sirlere mehrem sayilir. yani mehrem bu menada da iwlenir. bunu meni mehrem bildikleri ucun deyibler.ve peygemberin neslinde de bunu bilenler coxdu.

[roberto5]

Roberto qardash bu menede chox maraqlidir.Peyqember ve Aishenin baresinde deqiq melumat bilirsense bunu bizimlede bolush.Doqrusu men Peyqemberin 52 yashinda ola-ola 9 yashli qiz ushaqini ne uchun arvad elediyini basha dushe bilmirem.Eger kimdense qoruyurdusa ovladliqa goturerdi,bu da duz olmur chunki Aishenin atasi Ebubekr var idi de.Bir soznen bunu hech cure basha dushe bilmirem, ve bu da mene iztirab verir.

diger werhimde men yazmiwdim.(tam butovlukde olmasa da) aiweni peygembere cox boyuk minnetlerden sonra veribler. peygember oz isteyi ile buna razi olmayib.(burda bawqa meseleler de var) peygember islam dinin bawcisi olmaqla beraber hemde dovlet meselelerde de bawci idi. ebubekr gelecekde hansisa postu tutmaq ucun bele etmiwdi. ve coxlari peygemberin qizlari ile qohum olmaga caliwirdi(ele hemin niyyetle) bu meselede cox ziddiyyetli meseler var . ozu de bunlar allahin isteyi ile olub peygemberin yox, yene de deyirem burda bawqa meselerde olub. sohbet peygemberin ehli eyalinda gedir deye her weyi burda yazmaq olmur dostdan cox duwmen var

[Simruq]

diger werhimde men yazmiwdim.(tam butovlukde olmasa da) aiweni peygembere cox boyuk minnetlerden sonra veribler. peygember oz isteyi ile buna razi olmayib.(burda bawqa meseleler de var) peygember islam dinin bawcisi olmaqla beraber hemde dovlet meselelerde de bawci idi. ebubekr gelecekde hansisa postu tutmaq ucun bele etmiwdi. ve coxlari peygemberin qizlari ile qohum olmaga caliwirdi(ele hemin niyyetle) bu meselede cox ziddiyyetli meseler var . ozu de bunlar allahin isteyi ile olub peygemberin yox, yene de deyirem burda bawqa meselerde olub. sohbet peygemberin ehli eyalinda gedir deye her weyi burda yazmaq olmur dostdan cox duwmen var

Heç nə başa düşə bilmirəm, görürəm bu yazılar sizlərə çox əziyyət verir, heç başa düşmək də istəmirəm.

İnanıram ki Yusif.A.S olsaydı, ətraflı izah edərdi.

[Vuqar Rehimov]

diger werhimde men yazmiwdim.(tam butovlukde olmasa da) aiweni peygembere cox boyuk minnetlerden sonra veribler. peygember oz isteyi ile buna razi olmayib.(burda bawqa meseleler de var) peygember islam dinin bawcisi olmaqla beraber hemde dovlet meselelerde de bawci idi. ebubekr gelecekde hansisa postu tutmaq ucun bele etmiwdi. ve coxlari peygemberin qizlari ile qohum olmaga caliwirdi(ele hemin niyyetle) bu meselede cox ziddiyyetli meseler var . ozu de bunlar allahin isteyi ile olub peygemberin yox, yene de deyirem burda bawqa meselerde olub. sohbet peygemberin ehli eyalinda gedir deye her weyi burda yazmaq olmur dostdan cox duwmen var

Roberto qardashim men etiraf eliyirem ki sen menden qat-qat imanlisan...Amma incime bu cavabin meni hec qane elemedi.Sen meseleye iman gozu ile baxdiqina gore sadece olaraq muhafizekarliq eledin.Amma bir az mentiqimizi ishletsek Peyqember o boyda mekenin nufuzlu varli ereblerine qarshi chixa bildi, ereblerin pul getiren mexanizmini daqida bildi,Bedr kimi doyushden chixa bildi,amma Ebubekrle bacara bilmedi,hansi ki bu mesele onun gelecek illerde shexsi heyatini shubhe altina salacaqdi.Men demirem ki bunun izahi yoxdu var elbetdeki,amma men helede cavab tapa bilmirem.