Kirpi. Nahaq Tələskənlik Haqqında Hekayə.

Maga Qasımov · March 7, 2015

Kirpi. Nahaq tələskənlik haqqında hekayə.
Qriqoriy Qorinin bu hekayəsini ələlxüsus böyüklərin oxuması tövsiyə olunur.
Atanın qırx yaşı var idi, Slavikin – on, kirpinin isə — ondan da az.
Ata divanda uzanıb, qəzet oxuyurdu, birdən otağa Slavik daxil olur, və onun yanına yaxınlaşır, sevincindən tənginəfəs olan Slavik, birdən qışqırır:
— Ata, bax!
Ata qəzeti kənara qoyub, kirpini gözdən keçirdi. Kirpinin fındıqburnu var idi və o çox yaraşıqlı idi. Bundan əlavə, ata oğlunun heyvanlara qarşı məhəbbətini təşviq edirdi. Bundan əlavə, ata özü də heyvanları sevirdi.
— Yaxşı kirpidir! – ata dedi. – Yaraşıqdır! Haradadan tapdın bunu?
— Mənə məhlədə bir oğlan verdi. – Slavik dedi.
— Demək ki, hədiyyə etdi? – ata dəqiqləşdirdi.
— Yox, biz əvəzləşdik, — Slavik dedi. – O mənə kirpini verdi, mən isə ona bilet.
— Nə biletidir o elə?
— Lotereya bileti, — deyə Slavik deyindi, və kirpini döşəməyə buraxdı. – Ata, ona süd vermək lazımdır.
— Dayan görüm, südü sonraya saxla! – ata hirsli halda cavab verdi. – Səndə lotereya bileti haradandır?
— Mən onu aldım, — Slavik dedi.
— Kimdən?
— Çöldə bir əmidən… O bu cür çoxlu sayda bilet satırdı. Otuz qəpikdən… Oy, ata, kirpi divanın altına girdi…
— Əşi dayan görüm öz kirpinlə! – ata sinirini boğa bilmədi və Slaviki böyründə oturtdu. – Sən niyə oğlana öz lotereya biletini verdin?.. Bəs əgər o bilet uduşlu olsaydı?
— O elə uduşlu idi, — kirpidən gözünü çəkməyən Slavik cavab verdi.
— Necə yəni – uduşlu idi? – ata təmkinlə cavab versə də, burnu tər damcılarına büründü. – O nəsə uddu?
— Soyuducu! – Slavik dedi və gülümsəməyə başladı.
— Nə olub?! – ata tir-tir əsməyə başladı. – Soyuducu?! Sən nə çərənləyirsən?.. Haradan bilirsən bunu?!
— Necə yəni – haradan? – Slavik rəncidə oldu. – Mən onu qəzetdə yoxlamışdım… Orada ilk üç rəqəm uyğun gəlirdi… və digərləri də uyğun gəldi… Seriya da eyni idi!.. Mən artıq özüm sərbəst yoxlaya bilirəm, ata! Axı mən böyüyəm!
— Böyüksən?! – ata elə fışıldadıkı, divanın altından çıxmış kirpi yumaq formasına bürmələndi.
— Böyüksən?! Ona görə soyuducunu kirpiyə dəyişirsən?
— Amma mən fikirləşdim ki, — Slavik qorxa-qorxa cavab verdi, — mən fikirləşdim ki, bizim soyuducumuz artıq var, amma kirpimiz yoxdur…
— Səsini kəs! – ata qışqıraraq divandan birdən qalxdı. – Kimdir?! Kimdir o oğlan?! Haradadır o?!
— O qonşu binada yaşayır, — Slavik dedi və ağlamağa başladı. – Adı Senyadır…
— Getdik! – ata bir daha qışqırdı və kirpini yalın əlləri ilə götürdü. – Tez ol, getdik!
— Getməyəcəyəm, — hıçqıraraq, Slavik dedi. – Soyuducunu istəmirəm, kirpini istəyirəm!
— Deyirəm gedək, axmaq, — ata xırıldadı. – Bircə bileti geri götürək, mən sənə yüzlərlə kirpi alaram…
— Yox… – Slavik hönkür-hönkür ağlayırdı. – Almayacaqsan… Senka onsuz dəyişmək istəmirdi, mən onu güclə razı saldım…
— Buna bax sən, daha bir mütəfəkkir! – ata istehza ilə cavab verdi. – Tez ol görüm!..

Senyanın səkkiz yaşı var idi. O məhlənin ortasında durub, ona yaxınlaşan vahiməli ataya baxırdı, hansıkı bir əlində Slaviki, digər əlində isə — kirpini tutmuşdur.
— Haradadır? – ata Senyanın üzərinə gələrək soruşdu. – Bilet haradadır? Cinayətkar, bu tikanı götür və bileti qaytar!
— Məndə bilet yoxdur! – Senya dedi və titrəməyə başladı.
— Bəs haradadır o?! – ata qışqırdı. – Sən onunla neylədin, sələmçi? Satdın?
— Mən ondan göyərçin düzəltdim, — Senya pıçıldadı və sızıldamağa başladı.
— Ağlama! – ata təmkinli olmağa çalışaraq, dedi. – Ağlama, oğlan… Deməli sən ondan göyərçin düzəltdin. Bəs haradadır bu göyərçin?.. Haradadır?
— O pərvazın üstündə ilişib qalıb… – Senya dedi.
— Hansı pərvazda?
— Baxın, orada! – və Senya ikinci mərtəbədəki pərvazı göstərdi.
Ata paltonu çıxardıb, axar su borusu ilə yuxarı dırmaşmağa başladı.
Uşaqlar isə aşağıdan böyük heyranlıqla onu izləyirdilər.
Ata iki dəfə az qalsın ki yıxılırdı, lakin sonunda ikinci mərtəbəyə kimi qalxdı və balaca, solmuş rəngli kağız göyərçini pərvazdan çıxartdı, kağız bir az islanmışdır.
Yerə düşüb, tənginəfəs halda, ata bileti açdı və gördü ki, o iki il bundan öncə buraxılıb.
— Sən bunu nə vaxt almısan? – ata Slavikdən soruşdu.
— Hələ ikinci sinifdə oxuyanda, — Slavik dedi.
— Bəs nə vaxt yoxlamısan?
— Dünən.
— Bu, o tiraj deyil… – ata yorğun halda dedi
— Nə olsun ki? – Slavik dedi. – Əsas odur ki bütün rəqəmlər uyğun gəlir…
Ata dinməz-söyləməz kənara çəkildi və skamyanın üzərində əyləşdi.
Ürəyi dayanmadan döyünürdü, gözlərinin önündə narıncı halqalar dövrə edirdi… O əzablı halda başını əydi.
— Ata, — Slavik atasına doğru gələrək sakitcə dedi. – Sən heç kefini pozma! Senka deyir ki, o onsuz da kirpini bizə verəcək…
— Sağ ol! – ata dedi. – Sağ ol, Senya…
O durdu və evə doğru getdi.
Və o birdən özünü çox kədərli hiss etdi. O başa düşdü ki, soyuducunun kirpiyə dəyişdirildiyi o xoşbəxt anı, o artıq heç vaxt geri qaytara bilməyəcək.

NOIR · March 7, 2015

ay, nə gözəl hekayədi )) bunu hardan tapıb çıxardıbsız belə ) gözlərim yaşardı, həm də güldüm...

"cinayətkar, bu tikanı götür və bileti qaytar !" )))

kirpi necə də müxtəlif görünə bilərmiş ,müxtəlif dünyalarda...fərqli düşüncələrdə. bir daha uşaqlıq dövrünə toxunmaq imkanı bəxş etdiniz.

az qala unutmuşdum, təşəkkür !

Edited March 7, 2015 by NOIR

sima nagiyeva · March 7, 2015

yalniz usaqlar üçün maddi nələrinsə dəyəri yoxdu.... böyüdükcə, maddiyyat ən ülvi kölgədə qoyur

əla hekayədir

axar su borucu - nov, novdan, navalça (yağış suyunun damdan aşağı axması üçün boru)

Igolka · March 7, 2015

Sonuncu cümle bütün hekayenin menasıdır..

Çox gözel hekayedir.Teşekkür edirem Maga.

Jilly · March 7, 2015

Hegigeten gozel hekayedir...

Onu oxuyarkan ,basa dusdum ki ,azerbaycan dilinin uzerinde istemeli olacam emelli basli))) bilmediyim sozlere rast geldim.

NOIR · June 17, 2015

Ata evə qayıdınca, balaca oğlu onu qapıda qarşılayır. əhvalını xəbər alır :

- Ata, xoş gəldin. çoxmu yorğunsan ? Ata, sən bir saatda nə qədər pul qazanırsan ?

Yorğun ata sərt cavab verir :

- Bu sənin işin deyil !

- Ata, xahiş edirəm de, bir saata nə qədər pul qazanırsan axı...

- 20 dollar

- Yaxşı, mən 10 dollar borc verə bilərsən ?

Ata lap əsəbiləşdi :

- Sənin axmaq oyuncaqlarına verəcək pulum yoxdur ! Dərhal öz otağına get !

Uşaq məyus və küskün öz otağına çəkilir. Aradan bir müddət keçəndən sonra, ata bir qədər sakitləşir. düşünür, bəlkə həqiqətən də nəsə vacib bir şey lazımdır ona, uşağa baş çəkir... Oğlu hələ yatmamışdı, ata çarpayının kənarına oturdu.

- Ala, bu da sənin 10 dolların ! bağışla , bayaq yorğun idim, sənə sərt davrandım...

Uşaq sevincindən atasını qucaqlayır : "Təşəkkür edirəm, atacan ! ay , nə yaxşı oldu..." Uşaq əlini balışın altına salır, oradan buruq pullar çıxarır, 10 dolları da əlavə edib, sakitcə saymağa başlayır :

- Atacan, bir azca çatmır, amma götür. Bir saatını mənə ayırarsan ?

Edited June 17, 2015 by NOIR

Maga Qasımov · June 17, 2015

Ata evə qayıdınca, balaca oğlu onu qapıda qarşılayır. əhvalını xəbər alır :

- Ata, xoş gəldin. çoxmu yorğunsan ? Ata, sən bir saatda nə qədər pul qazanırsan ?

Yorğun ata sərt cavab verir :

- Bu sənin işin deyil !

- Ata, xahiş edirəm de, bir saata nə qədər pul qazanırsan axı...

- 20 dollar

- Yaxşı, mən 10 dollar borc verə bilərsən ?

Ata lap əsəbiləşdi :

- Sənin axmaq oyuncaqlarına verəcək pulum yoxdur ! Dərhal öz otağına get !

Uşaq məyus və küskün öz otağına çəkilir. Aradan bir müddət keçəndən sonra, ata bir qədər sakitləşir. düşünür, bəlkə həqiqətən də nəsə vacib bir şey lazımdır ona, uşağa baş çəkir... Oğlu hələ yatmamışdı, ata çarpayının kənarına oturdu.

- Ala, bu da sənin 10 dolların ! bağışla , bayaq yorğun idim, sənə sərt davrandım...

Uşaq sevincindən atasını qucaqlayır : "Təşəkkür edirəm, atacan ! ay , nə yaxşı oldu..." Uşaq əlini balışın altına salır, oradan buruq pullar çıxarır, 10 dolları da əlavə edib, sakitcə saymağa başlayır :

- Atacan, bir azca çatmır, amma götür. Bir saatını mənə ayırarsan ?

Kiçicik hekayənin çatdırmaq istədiyi böyük mesaj, təşəkkür edirəm, NOİR! =) Bikef olanda ya bu bölməyə daxil olub, hekayələri oxuyuram, ya da Rey Bredberinin - Zəncirotundan şərab əsərini təkrar mütaliə edirəm =) Maşallah, hekayələr getdikçə daha da çoxalır ^_^